بخش های کتاب

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ): (روز قـيـامـت ) مـردى درحـالى كه دست مردى را گرفته است , مى آيد ومـى گويد: پروردگارا! اين مرا كشت خداوند به اومى فرمايد: چرا او را كشتى ؟
جواب مى دهد: او راكـشـتم , تا عزت و اقتدار از آن تو باشد خداوندمى فرمايد: آن از آن من است مرد ديگرى درحالى كه دست مردى را گرفته است مى آيد ومى گويد: اى پروردگار! اين مرا كشت خداوندمى فرمايد: چرا او را كشتى ؟
جواب مى دهد:براى آن كه فلانى به عزت و اقتدار برسد خداوندمى فرمايد: عزت و اقتدار از آن او نيست پس به انتقام خون او كشته مى شود.
ـ امام رضا(ع ): خداوند قتل نفس را حرام فرمود, چون اگر اين كار را روا مى شمرد, موجب نابودى مردم و هرج و مرج در جامعه مى شد.
ـ امام باقر(ع ), در پاسخ به سؤال حمران ازآيه ((بدين سبب بر بنى اسرائيل حكم كرديم كه هر كس نفسى را بدون حق قصاص يا بى آن كه در روى زمين فساد و تباهى كند بكشد, چنان است كه همه مـردم را كـشته باشد)) و اين كه چگونه مانند كسى است كه همه مردم را كشته باشد در حالى كه فـقـط يك نفر را كشته است ,فرمود: در جايى از دوزخ كه آخرين حد شدت عذاب دوزخيان است , جاى داده مى شود كه اگرهمه مردم را هم مى كشت باز به همان جامى رفت (حمران مى گويد:) عرض كردم : اگرنفر ديگرى را بكشد چه ؟
فرمود: عذابش (درهمان نقطه جهنم ) دو برابر مى شود.
در تفسير الميزان آمده است : ((جمله : عرض كردم : اگر نفر ديگرى را بكشد چه ؟
)) اشاره به همان اشـكالى است كه قبلا توضيح داديم , يعنى لازم آمدن برابر بودن يك قتل با خود آن قتل به انضمام قـتلهاى ديگر حضرت با جمله ((عذابش دو چندان مى شود)) به اين اشكال پاسخ داده است ممكن است اشكال شود كه اين پاسخ ‌حضرت , دست برداشتن از برابرى و مساواتى است كه در آيه ((هر كه كسى را بكشد )) به آن اشاره مى كند, چرا كه لازمه مضاعف شدن ,عذاب مساوى نبودن يك قتل با چـنـد قتل يا قتل همگان است اين اشكال وارد نيست , زيراتساوى قتل يك نفر با همه مردم به نوع عـذاب برمى گردد و آن اين كه قاتل يك نفر و دو نفر وهمگان در دره اى از دره هاى دوزخ است و ايـن فـرمـايـش حضرت نيز به همين اشاره دارد كه :((اگر همه مردم را هم مى كشت باز به همان مكان (از دوزخ ) مى رفت )).
گـواه اين سخن روايتى است كه عياشى درتفسير خود از قول حمران از امام صادق (ع )درباره آيه ياد شده نقل كرده است كه در آتش جايگاهى است كه اوج عذاب دوزخيان است واو در آن جا جاى داده مـى شـود عـرض كـردم : اگـردو نـفـر را كشته باشد چه ؟
فرمود: مگر نمى دانى كه در آتش جـايـگـاهى پر عذابتر از آن جانيست ؟
فرمود: به اندازه كارى كه كرده است (درآن مكان ) عذابش زيادتر مى شود.
ايـن كـه امـام در پـاسـخ خـود مـيان نفى و اثبات جمع كرده , چيزى جز همان نكته اى نيست كه مـاگـفـتـيـم , يـعـنـى ايـن كه اتحاد و مساوات در نوع عذاب است و يكسانى قتل يك نفر با همه مـردم اشـاره بـه همين مطلب است و اختلاف در شخص و نفس عذابى است كه قاتل در آن مكان ازدوزخ مى چشد.
روايت حنان بن سدير از امام صادق (ع )درباره آيه ((هر كه كسى را بكشد, چنان است كه همه مردم را كـشته باشد)) نيز به طور اجمال گواهى است بر آنچه گفتيم در اين روايت امام صادق فرمود: دره اى اسـت در جـهـنـم كه اگر كسى همه مردم را بكشد, به آن جا مى رود و اگر يك نفر را هم بكشد, باز جايش آن جاست .

به نظر مى رسد كه در اين روايت , آيه شريفه نقل به معنا شده است .

كشتن مؤمن .