بخش های کتاب

ـ امـام سـجـاد (ع ) در سـفـارش بـه فرزند بزرگوار خود حضرت باقر (ع ) مى فرمايد : فرزندم ! از هـمـنـشينى يا آميزش با نابخردبپرهيز و از او دورى كن و باوى همسخن مشو , زيرا آدم بى خرد , غايب باشد ياحاضر , پست وفرومايه است , هرگاه زبان به سخن گشايد حماقتش او را رسوا كند و هـرگـاه خـامش شود به دليل ناتوانى در سخن گفتن باشد , اگر كارى كند خرابى به بار آورد و چون مسؤوليتى به عهده گيردآن را تباه سازد , نه علم خودش به كار او مى آيد و نه دانش ديگران سودش مى رساند , به سخن خيرخواه خودگوش نمى دهد, وهمنشينش از دست او آسوده نيست , مادرش آرزوى مرگ اورا دارد و همسرش آرزوى از دست دادن او را و همسايه اش آرزوى رفتن از هـمـسايگى اش راو همنشينش آرزوى خلاصى از همنشينى او را اگر كمترين فرد مجلسى باشد بالاتر از خود رابه رنج افكند و اگر بالاترين فرد مجلسى باشد فرو دستان خود را به فساد و تباهى كشاند.
ـ امام صادق (ع ) : هركه از دوستى بابى خرد دورى نكند بزودى خلق و خوى او را به خود گيرد.
ـ امام على (ع ) : دشمن دانا بهتر از دوست نادان است .

ـ دورى بى خرد بهتر از نزديك بودن اوست و سكوتش بهتر از سخن گفتنش .

ـ نگاه كردن به آدم بى خرد ديده را تار كند.
ـ رنج كشيدن از نابخرد عذاب روح است .

ـ از شخص بى خرد دورى كن , زيرا مدارا كردن با او تو را به رنج مى افكند و سازگارى با اوهلاكت مى كند ومخالفت با او ازارت مى دهد وهمراهى با او باعث عذاب تواست .

ـ دوستى با نابخرد مانند درخت آتش است كه شاخه هايش يكديگر رامى سوزانند.

درمان احمق .