خداوند ايوب پيامبر رانعمتهاى بسيار داد تا جائى كه نوشته اند: پانصد جفت گاو نربراى شخم زمينهاى زراعتى داشت و صدها بنده زر خريد خانواده دار داشت كه كارهاىزراعتى او را مى نمودند.
شترهاى باركش او را سه هزار و گله گوسفند او را هفت هزار نوشته اند. همچنين خداوندسلامتى و نعمت و اولاد بيشمار به او عطا فرمود: و در همهحال حامد حق بود و حتى در دو كار كه اطاعت حق در آن بود سختترين را انتخاب مى كرد وعمل مى نمود. اما با همه توصيفات كه در شرححال ايوب عليه السلام نوشته اند، بدون آنكه گناهى از او سر زده باشد براى بالارفتن مقام و درجاتش مورد امتحان قرار گرفت تا جائيكه همه نعمتها را خداوند از او گرفتو بدنش هم به مرضى كه نمى توانست مداوا كند مبتلا شد.
با همه سنگينى بلاء هيچگاه ياد خداى و حمد و ستايش او را ترك نمى كرد، تا اينكهشيطان وسوسه خود را در ذهن عيال او انداخت و زن شروع به شكايت از وضع ناهنجار كردو گفت : همه ما را ترك كردند و هيچ نداريم . ايوب عليه السلام فرمود: هشتادسال نعمتهاى الهى به ما رسيد، حال به هفت سال بلاء نبايد به خداوند اعتراض كرد؟ وبايد ياد او در هم حال بود!
آنقدر زن اعتراض و اشكال كرد و طرحهائى غيرمعقول داد تا ايوب ناراحت شود!! فرمود(از پيش من دور شو كه ديگر تو را نبينم ).
چون زن رفت ايوب خود را تنها و بى پرستار ديد و سجده الهى كرد و به مناجات خداىپرداخت و خداوند دعاى ذاكر و حامد خود را مستجاب كرد، و همه نعمتها را دوباره به او عطاكرد!
زن ايوب پيش خود فكر كرد او مرا از پيش خود رانده ، صلاح نيست او را تنها بگذارم ،چون پرستارى ندارد، از گرسنگى تلف مى شود.
چون به جايگاه ايوب بيامد اثرى از ايوب نديد، فقط جوانى را مشاهده كرد، شروع بهگريه كرد، جوان گفت : چرا گريه مى كنى ؟ شوهر پيرى داشتم آمدم او را نيافتم . اگراو را ببينى مى شناسى ؟ گفت : آرى ، چون به جوان خوب نگريست ديد شباهت بهشوهرش دارد، آن جوان گفت : من همان ايوب هستم ⁽³⁸⁰⁾