بسم الله الرحمن الرحیم
 
نگارش 1 | رمضان 1430

 

صفحه اصلی | کتاب ها | موضوع هامولفین | قرآن کریم  
 
 
 موقعیت فعلی: کتابخانه > مطالعه کتاب ناسک عمره مفرده, آیت الله ناصر مکارم شیرازى   مناسب چاپ   خروجی Word ( برگشت به لیست  )
 
 

بخش های کتاب

     001 -
     002 -
     003 -
     004 -
     005 -
     006 -
     007 -
     008 -
     009 -
     010 -
     011 -
     012 -
     013 -
     014 -
     015 -
     FEHREST - مناسک عمره مفرده
 

 

 
 

 

 

 

احكام مصدود و محصور

 

مسأله 691ـ «مصدود» به كسى گفته مى شود كه شخصى (خواه دشمن، يا مأمور دولت) او را بعد از احرام براى عمره يا حج، از انجام اعمال باز دارد. و «محصور» به كسى گفته مى شود كه بر اثر بيمارى يا شكستگى اعضا، يا مجروح شدن، و امثال آن نتواند اعمال حج يا عمره را بجا آورد.

مسأله 692ـ كسى كه احرام عمره يا حج بست، بايد عمره و حج را تمام كند، و اگر انجام ندهد به احرام باقى خواهد ماند، ولى اگر مصدود يا محصور شد، بايد به دستورهاى آينده عمل كند تا از احرام بيرون آيد.

مسأله 693ـ شخصى كه محرم به احرام «حج» يا «عمره» شود، و دشمن يا فرد ديگرى، مانند مأموران دولت، يا سارقين، يا

[ 241 ]

غير آنها، او را از رفتن به مكّه باز دارند، و راه ديگرى براى رفتن به مكّه نداشته باشد، يا اگر راهى باشد هزينه آن را ندارد، در همان جا يك قربانى مى كند و از احرام خارج مى شود، و احتياط آن است كه قربانى را به قصد خروج از احرام انجام دهد. همچنين احتياط آن است كه موى سر خود را كوتاه كند، و اگر دسترسى به قربانى پيدا نكرد، همان جا نيّت خارج شدن از احرام مى كند، و احتياط آن است كه به جاى قربانى، ده روز (به شرحى كه قبلا گفته شد) روزه بگيرد، و اگر در آنجا به آن صورت نتوانست بگيرد، تمام آن را در بازگشت روزه بگيرد.

مسأله 694ـ اگر كسى با احرام عمره وارد مكّه شد، و دشمن، يا كس ديگرى او را از انجام اعمال باز داشت، حكم مسأله قبل را دارد.

مسأله 695ـ هرگاه شخصى را به خاطر بدهكارى، يا اتّهام ديگرى زندانى كنند، يا به ظلم حبس نمايند، حكم مسأله سابق را دارد.

مسأله 696ـ اگر بعد از احرام، براى رفتن به مكّه، يا اجازه بجاآوردن اعمال پولى مطالبه كنند، چنانچه تمكّن دارد بايد

[ 242 ]

بپردازد; مگر اين كه موجب عسر و حرج گردد، و اگر تمكّن ندارد، يا حرجى است، حكم «مصدود» را دارد.

مسأله 697ـ اگر يك راه بسته باشد، و راه ديگرى هست كه مى تواند از آن برود، و هزينه آن را هم دارد، به احرام باقى مى ماند تا از آن راه برود.

مسأله 698ـ مصدود اگر اميد برطرف شدن مانع را داشته باشد احتياط آن است كه صبر كند; ولى اگر گمان برطرف نشدن آن را داشته باشد، مى تواند به دستورى كه براى «مصدود» گفته شد عمل كند.

مسأله 699ـ «محصور» يعنى كسى كه بر اثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند اعمال حج و عمره را بجا آورد، اگر محرم به احرام عمره مفرده باشد، ولى بر اثر بيمارى و مانند آن مجبور است به وطن بازگردد، يا در همان جا بسترى شود، و در هر حال قادر به انجام عمره نيست. چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مكّه بفرستد، و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مكّه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى كند، و از احرام بيرون مى آيد، و همه

[ 243 ]

چيز بر او حلال مى شود مگر همسر، تا زمانى كه حالش خوب شود، و عمره مفرده بجا آورد، و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى فرستد، و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مكّه قربانى كند، در همان جا كه هست قربانى مى كند و از احرام خارج مى گردد، و اگر آن هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى كند.

مسأله 700ـ هرگاه شخص بيمار پس از فرستادن قربانى يا پول آن، بهبود يافت، به طورى كه قادر به رفتن به سوى مكّه شد، بايد به مكّه برود، و اعمال را انجام دهد.

مسأله 701ـ كسانى كه مريض نيستند، ولى به علّت ديگرى بعد از احرام نتوانسته اند به مكّه بروند (مثل كسى كه كمر يا پايش شكسته، يا بر اثر خونريزى ضعف بر او مستولى شده) حكم مريض را دارند.

سؤال 702ـ آيا تصادف به هنگام احرام، داخل در عنوان محصور است، و شخصى كه تصادف كرده بايد احكام محصور را بجا آورد؟

جواب: آرى، هرگاه شرايط حصر حاصل شود، حكم

[ 244 ]

«محصور» بر آن مترتّب مى شود.

سؤال 703ـ كسى كه دعاى شرط را، كه مستحب است هنگام نيّت احرام خوانده شود، بخواند و شرط خروج از احرام را در صورت وجود موانعى كند، آيا در صورتى كه محصور يا مصدود شود احكام مصدود و محصور بر او جارى مى شود، يا به مجرّد حدوث اين دو حالت، بدون قربانى از احرام خارج مى گردد؟

جواب: مى تواند از احرام خارج شود، ولى قربانى بر او واجب است، و اثر شرط در جهات ديگر ظاهر مى شود.

سؤال 704ـ شخصى در مدينه مصدوم مى گردد. او را به مسجد شجره مى برند، و محرم مى شود. آيا احرام چنين شخصى صحيح است؟ در صورت صحّت، اگر نتواند مناسك عمره را به جا آورد تكليفش چيست؟

جواب: احرامش صحيح است. اگر بتواند عمره را، هر چند با كمك نايب در طواف و سعى، انجام دهد عمره او صحيح است، و اگر نتواند بجا آورد، احتياط آن است كه به حكم محصور عمل كند.

 

[ 245 ]

 

مسائل متفرّقه

 

شركت در نماز جماعت اهل سنّت:

مسأله 705ـ هنگامى كه در «مسجد الحرام» يا «مسجد النبى» نماز جماعت برگزار مى گردد، مؤمنين نبايد از آن اماكن مقدّسه خارج شوند، و نماز جماعت را ترك كنند. بلكه بايد به همراه بقيّه مسلمانان به نماز جماعت بايستند.

مسأله 706ـ نماز جماعتهاى كاروانى و بزرگ در مسافرخانه ها و هتل هاى مكّه و مدينه توسّط شيعيان در صورتى كه بتوانند در نماز جماعت حرمين شركت كنند، اشكال دارد، ولى نماز جماعت چند نفرى اشكال ندارد.

مسأله 707ـ كسى كه نمازش را در مسجدالحرام به شكل استداره (دايره وار) خوانده، به گونه اى كه رو به روى امام جماعت،

[ 246 ]

يا در سمت راست، يا در طرف چپ او ايستاده بوده، نمازش صحيح است، و نياز به تكرار آن نيست; مشروط بر اين كه امام به حسب دايره يعنى از جهت فاصله به كعبه از ديگران جلوتر باشد.

مسأله 708ـ رعايت اتّصال صفوف در نماز جماعت با اهل سنّت لازم است، بنابراين هرگاه عدّه اى از آنها با فاصله بايستند، به سراغ گروهى برويد كه با امام اتّصال دارند.

مسأله 709ـ كسانى كه براى شركت در نماز مغرب يا ظهر به مساجد مكّه و مدينه مى روند، و در جماعت آنها شركت مى كنند، مى توانند بعد از نماز جماعت، نماز عشا يا عصر خود را به طور فرادى بجا آورند.

مسأله 710ـ نمازهايى كه همگام با ساير مسلمين به امامت اهل سنّت اقامه مى گردد صحيح است، و حتّى در وسعت وقت نياز به اعاده ندارد.

مسأله 711ـ هرگاه رعايت اتّصال صفوف جماعت مستلزم سجده بر فرش باشد، و اصرار نسبت به سجده بر سنگفرش مسجد مستلزم عدم رعايت اتّصال باشد، بايد اتّصال را مراعات كند; هر چند بر فرش سجده نمايد.

[ 247 ]

مسأله 712ـ هرگاه با كمى تأخير به نماز جماعت برسد، به گونه اى كه مسلمين نماز خود را بسته، و با صفوف جلو اتّصال معتبر نزد شيعه را ندارند، و امكان عبور از صفوف و رفتن به جايى كه اتّصال برقرار است نيز نمى باشد، يا مأمورين اجازه چنين كارى را نمى دهند، در همان جا كه ممكن است اقتدا نموده، و همين نماز كفايت مى كند و نيازى به اعاده نيست.

مسأله 713ـ نمازهايى كه بر اثر ازدحام جمعيّت در پشت بام مسجدالحرام يا مسجدالنّبى به جماعت برگزار مى شود، كافى نيست و بايد اعاده گردد.

مسأله 714ـ نماز جمعه با اهل سنّت نيز كفايت از نماز ظهر مى كند، و اعاده آن لازم نمى باشد، و اينها دستوراتى است كه ائمّه طاهرين(عليهم السلام)براى حفظ وحدت مسلمين به ما داده اند.

مسأله 715ـ هرگاه مؤمنين زمانى به مسجد برسند كه نماز جماعت تمام شده، ولى صفها هنوز به هم نخورده، اذان و اقامه ساقط است، و از اين جهت تفاوتى با نماز جماعت شيعيان ندارد.

مسأله 716ـ خواندن نماز قضا با نماز جماعت اهل سنّت، مانعى ندارد.

[ 248 ]

مسأله 717ـ با توجّه به اين كه اگر اهل سنّت يك ركعت از امام عقب بيفتند تجافى نمى كنند (و به صورت نيم خيز نمى نشينند)، انجام اين كار براى شيعيان لازم نيست.

 

سجده گاه:

مسأله 718ـ سجده كردن بر تمام انواع سنگها جايز است; چه مرمر باشد، يا سنگهاى سياه معدنى، يا سنگ گچ و آهك قبل از آن كه پخته شود. بنابراين، سجده كردن بر تمام سنگفرشهاى «مسجدالحرام» و «مسجدالنّبى» كه از اين قبيل است اشكالى ندارد.

مسأله 719ـ سجده كردن بر فرشهاى مسجدالنّبى و ساير مساجد مكه و مدينه مانعى ندارد، بلكه مهر گذاشتن جايز نيست، ولى اگر به سهولت به جايى كه فرش نيست و براى سجده مناسب است دسترسى دارد و سبب حسّاسيّت برادران اهل سنّت نمى شود آن را مقدّم دارد; امّا تأكيد مى شود از هر عملى كه موجب هتك و انگشت نما شدن مى گردد اجتناب ورزند، ولى سجده بر فرش در هتل ها جايز نيست.

[ 249 ]

مسأله 720ـ سجده بر حصيرهايى كه در مكّه و مدينه مورد استفاده حجّاج ايرانى وغير ايرانى واقع مى شود، وحصير مزبور با نخ مخلوط است، مانعى ندارد; مشروط بر اين كه موجب هتك و انگشت نما شدن نگردد.

مسأله 721ـ چنانچه حاجى شيعه نمازش را به گونه اى انجام دهد كه معلوم نباشد حتّى موافق نظر اهل سنّت است، مثل اين كه بر پشت نمازگزاران صف جلو سجده كند (آن گونه كه بعضى از عوام اهل سنّت به هنگام ازدحام انجام مى دهند)، يا اتّصال صفوف را مراعات ننمايد، بايد نمازش را اعاده كند.

مسأله 722ـ نمازهاى شخصى كه خيال مى كرده سجده بر سنگفرشهاى مسجدالحرام يا مسجدالنّبى صحيح نيست، و بر پشت دست خود سجده نموده، صحيح نيست; مگر اين كه جاهل قاصر باشد.

مسأله 723ـ حاجى مخيّر است نماز را در محلّى كه ثواب فراوانى دارد (مانند روضه مطهره مسجدالنّبى)، امّا مجبور است بر فرش سجده كند بجا آورد، يا در جايى كه ثواب كمترى دارد، ولى مى تواند بر سنگ سجده نمايد.

[ 250 ]

مسأله 724ـ حجّاج محترمى كه در نماز جماعت اهل سنّت بر روى ويلچر يا صندلى نماز مى خوانند، به هنگام ركوع كمى خم مى شوند، و به هنگام سجده كمى بيشتر، و نمازشان صحيح است، و لازم نيست كفشهاى خود را بيرون آورند، يا مهر به پيشانى بچسبانند.

 

نماز مسافر:

مسأله 725ـ مسافران مخيّرند نماز خود را در مسجدالحرام و مسجدالنّبى، بلكه در تمام شهر مكّه و مدينه، تمام يا قصر به جا آورند، و نماز تمام افضل است، و فرقى بين مكّه و مدينه قديم و امروز نيست.

مسأله 726ـ با توجّه به اين كه قصد اقامه عشره بايد در يك محل، يا دو محلّ نزديك به هم باشد (مثلا با فاصله سه يا چهار كيلومتر) حجّاج محترم نمى توانند با احتساب ايّام عرفات و مشعر و منى قصد ده روز كنند، ولى چنانچه قصد ده روز توقّف در مكّه كنند، و پس از گذشت ده روز به عرفات و مشعر و منى بروند، يا بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از قصد برگردند، و به آن امكنه

[ 251 ]

مقدسّه بروند، نمازشان در همه اين مكانها كامل است. زيرا در شرايط فعلى فاصله مكّه تا عرفات به مقدار مسافت شرعيّه نيست.

مسأله 727ـ هرگاه مدير كاروان، با توجّه به اين كه مى داند توقّف زائران در مكّه يا مدينه كمتر از ده روز است، اعلام كند كه ده روز مى مانيم، و زوّار با اعتماد به گفته او نمازشان را تمام بخوانند و روزه بگيرند، و قبل از ده روز از آنجا بروند، نماز و روزه زائران صحيح است; ولى مدير كاروان نبايد دروغ بگويد.

مسأله 728ـ شخصى كه قصد كرده تا پايان روز ترويه (هشتم ذى الحجّه) در مكّه اقامت كند، و به تصوّر اين كه از آغاز ورودش تا روز هشتم ذى الحجّه ده روز خواهد بود نمازهايش را تمام خوانده، سپس متوجّه مى شود كه ده روز اقامت نخواهد داشت، بايد نمازها را شكسته بخواند، و آنچه را تمام خوانده قضا كند.

 

روزه مستحبّى:

مسأله 729ـ حاجى مى تواند براى برآورده شدن حاجات خود سه روز در مدينه روزه بگيرد و سزاوار است اين سه روز چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه باشد.

[ 252 ]

مسأله 730ـ نذر روزه در سفر اشكال دارد ولى اگر نذر كرد احتياط آن است كه به نذر خود عمل كند.

 

وقت نماز و روزه:

مسأله 731ـ نماز خواندن با اذان اهل تسنّن در نماز صبح و ظهر، چنانچه يقين يا گمان قابل ملاحظه اى به دخول وقت حاصل شود مانعى ندارد; ولى در مورد نماز مغرب احتياط آن است كمى صبر شود تا حمره زائل گردد. اين در صورتى است كه بخواهند در محلّ سكونت نماز فرادى بخوانند، ولى اگر با آنها نماز جماعت بخوانند رعايت اين احتياط لازم نيست، و اذان آنها كافى است.

مسأله 732ـ كسانى كه در ماه مبارك رمضان توفيق انجام عمره مفرده پيدا مى كنند، هرگاه جهت نماز اوّل وقت به مسجدالحرام يا مسجدالنّبى بروند، و قبل از زوال حمره به آنها اصرار كنند كه افطار نمايند، مجاز هستند افطار كنند، و روزه آنها صحيح است، و نيازى به قضا ندارد.

 

[ 253 ]

اعلان عيد:

مسأله 733ـ هرگاه از سوى قاضى اهل سنّت حكم شود كه فلان روز عيد قربان است، و ما يقين بر خلاف آن نداشته باشيم، متابعت از آنان جايز است. بلكه اگر يقين بر خلاف داشته باشيم (كه غالباً چنين يقينى حاصل نمى شود)، نيز بايد تبعيت كنيم، و نيازى به احتياط نيست، و حجّ صحيح است.

 

حج و خمس:

مسأله 734ـ هرگاه شخصى هزينه حجّ ديگرى را بپردازد، و باذل اهل وجوهات شرعيّه نباشد، چنانچه يقين به وجود خمس در پول مزبور نباشد حجّ او اشكالى ندارد، و اگر يقين به وجود خمس در آن دارد، لازم است خمس آن را بپردازد.

مسأله 735ـ هرگاه كسى بدون اين كه خمس مال خود را بپردازد به عمره يا حج برود، و پس از بازگشت متوجّه خطاى خود شود، حج يا عمره او صحيح است، ولى در اوّلين فرصت اقدام به پاكسازى اموال خود كند.

مسأله 736ـ شخصى كه حساب خمسى ندارد هرگاه بخواهد به

[ 254 ]

حج مشرّف شود بايد به اموال خود رسيدگى كند. چنانچه تاريخ اوّلين درآمدش را بداند، آنچه از اموال و دارايى ها كه بر مبناى اوّلين در آمد، سال بر آن گذشته خمس دارد، و اگر تاريخ اوّلين درآمد را نداند، آنچه در طول سال نزد او بوده خمس دارد، و آنچه مشكوك است خمس ندارد، و تخميس لباس احرام كفايت نمى كند، بلكه بايد تمام هزينه حج يا عمره تخميس گردد. و بسيار بجاست كه حجاج محترم از اين فرصت الهى استفاده كرده و آنها كه تا كنون تمام اموالشان را تخميس نكرده اند خمس آن را بپردازند تا هم به وظيفه واجب خويش عمل كنند و هم مشمول بركات الهى شوند.

 

لقطه (گمشده) حرم:

مسأله 737ـ هرگاه حاجى چيزى در حرم پيدا كند، احتياط واجب آن است كه برندارد.

مسأله 738ـ اگر لقطه (گمشده) حرم را برداشت، چنانچه قيمت آن كمتر از يك درهم(1) باشد مى تواند آن را تملّك و مصرف نمايد،


1 . يك درهم 6/12 نخود نقره سكّه دار است، كه قيمت فعلى آن حدود 400 تومان است.

[ 255 ]

و اگر تملّك نكرد و كوتاهى ننمود ضامن نيست، ولى اگر بدون قصد تملّك آن را نزد خود نگاه داشت، و در نگهدارى آن كوتاهى و تفريط كرد، ضامن است، و اگر قصد تملّك كرد و قبل از آن كه آن را مصرف كند صاحبش پيدا شد، بايد آن را به صاحبش بازگرداند.

مسأله 739ـ هرگاه لقطه حرم را، كه يك درهم يا بيشتر ارزش دارد بردارد، بايد اگر مى تواند آن را به شخصى مطمئنى بسپارد تا يك سال در جستجوى صاحبش باشد و اعلام كند(1)، و اگر بعد از يك سال صاحبش پيدا نشد، و اميدى به پيدا شدن صاحبش ندارد، آن را صدقه مى دهد، ولى چنانچه پس از صدقه دادن، صاحبش پيدا شود و راضى به صدقه نگردد، احتياط واجب آن است كه قيمت آن را به او بدهد، و در هر حال تملّك چنين لقطه اى جايز نيست، و چنانچه تملّك كند مالك نمى شود، و ضامن آن است، و اگر از ابتدا نسبت به پيدا كردن صاحبش كاملاً مأيوس باشد مى تواند بلافاصله آن را به شخص نيازمندى از طرف صاحب اصلى صدقه دهد.


1 . چنانچه از روزى كه آن را پيدا كرده تا يك هفته هر روز، و پس از آن تا يك سال هفته اى يك بار، در محلّ اجتماع مردم اعلام كند، كافى است.

[ 256 ]

مسأله 740ـ هرگاه زائرين در مكّه يا مدينه پول سعودى پيدا كنند، و ندانند كه متعلّق به زوّار ايرانى است يا غير ايرانى، در صورتى كه از يافتن صاحبش مأيوس باشند، احتياط واجب آن است كه آن را از طرف صاحبش به فقيرى صدقه دهند.

 

استفتائات مرتبط با مسائل عمره:

سؤال 741ـ شخصى كه مقلّد هيچ يك از مراجع بزرگوار تقليد نبوده، اكنون مى خواهد تقليد نمايد. در اين مدّت مكّه هم رفته است. آيا عبادتهايش صحيح است؟

جواب: هرگاه اعمالش مطابق فتواى مرجعى كه فعلا وظيفه اش تقليد از اوست باشد، صحيح است.

سؤال 742ـ قرآنهايى در مسجدالحرام وجود دارد كه بر روى بعضى از آنها جمله «وقف لله تعالى» نوشته شده، و بر تعدادى نيز اين جمله نوشته نشده است. لطفاً در مورد قرآنهاى مذكور به دو سؤال زير پاسخ فرمائيد:

الف) در بين حجّاج مشهور است كه برداشتن قرآنهايى كه جمله مذكور در آن وجود ندارد، جايز است. آيا اين سخن صحيح

[ 257 ]

است؟

جواب: برداشتن آنها بدون اجازه مسؤولين مربوطه جايز نيست، و كسانى كه بدون اجازه برداشته اند، بايد بازگردانند.

ب) گاهى از اوقات مسؤولين مسجدالحرام قرآنهايى كه جمله مذكور روى آن نوشته شده را به حجّاج هديه مى كنند. آيا گرفتن چنان قرآنهايى جايز است؟

جواب: اشكالى ندارد.

سؤال 743ـ آيا مى توان قطعه اى از سنگ كوه صفا و مروه، يا صحراى مشعر را به عنوان تبرّك برداشت؟

جواب: برداشتن سنگ از صفا و مروه جايز نيست; و برداشتن از مشعر نيز احتياط در ترك آن است.

سؤال 744ـ گاه ديده مى شود كه برخى از حجّاج محترم به عنوان تبرّك مقدارى از خاك قبرستان بقيع را برداشته، و همراه خود به ايران مى آورند. آيا اين كار از نظر شرعى صحيح است؟ اگر جايز نباشد، وظيفه فعلى آنها چيست؟

جواب: اين كار جايز نيست، و احتياط آن است كه آن

[ 258 ]

را برگردانند.

سؤال 745ـ سال گذشته يكى از دوستان، كه به حج مشرّف شده بود، دو قطعه سنگ از غار حرا به عنوان هديه برايم آورد. سنگها را در مكان مناسبى نهاده، و هر چند روز يك بار به عنوان تبرّك آنها را مى بوسم و زيارت مى كنم. آيا اين عمل شرك محسوب مى شود؟

جواب: اين كار ذاتاً حرام نيست; امّا از اين جهت كه ممكن است منشأ برداشتهاى سوء بدخواهان، يا بدعت گردد، از اين كار خوددارى كنيد.

سؤال 746ـ آيا مصرف كنسروهاى گوشت و ماهى خارجى، كه در بازار مسلمين از جمله مكّه و مدينه به فروش مى رسد، جايز است؟

جواب: اگر ندانند از كجا وارد شده، يا بدانند از كشورهاى اسلامى است، مانعى ندارد، و اگر يقين داشته باشند از كشورهاى غير اسلامى وارد شده، در صورتى استفاده از آن جايز است كه وارد كننده آن مسلمان باشد، و احتمال داده شود كه او شرايط شرعى ذبح را احراز

[ 259 ]

كرده، و در دسترس مسلمانان قرار داده است، يا روى آن جمله «ذبح شرعى» نوشته شده باشد.

سؤال 747ـ اگر شخصى مبلغى ارز به فردى بدهد، و عوض آن را پول ايرانى بگيرد چه حكمى دارد؟

جواب: در صورتى كه مخالف مقرّرات نباشد، و با رضايت همديگر باشد مانعى ندارد.

سؤال 748ـ هنگامى كه قسمتى از مسجدالحرام نجس مى شود، مأمورين به شكل زير آن را تطهير مى كنند: «ابتدا عين نجاست را برطرف نموده، سپس ظرف آب قليلى بر روى محلّ نجس مى ريزند، و در مرحله سوم آبهاى ريخته شده را جمع مى كنند». با توجّه به اين نوع تطهير انسان به نجاست تمام مسجدالحرام يقين پيدا مى كند. آيا سجده بر سنگهاى مذكور در فرض سؤال جايز است؟

جواب: علم به نجاست تمام مسجد پيدا نمى شود، و به شك نبايد اعتنا كرد، و اين نيز نوعى تطهير است.

سؤال 749ـ اگر شخصى در مسجدالحرام يا مسجدالنبى محتلم شود، براى تيمّم چه نيّتى كند؟

[ 260 ]

 

 

 
 

کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.

طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir

انهار بانک احادیث انهار توضیح المسائل مراجع استفتائات مراجع رساله آموزشی مراجع درباره انهار زندگینامه تالیفات عربی تالیفات فارسی گالری تصاویر تماس با ما جمادی الثانی رجب شعبان رمضان شوال ذی القعده ذی الحجة محرم صفر ربیع الثانی ربیع الاول جمادی الاول نماز بعثت محرم اعتکاف مولود کعبه ماه مبارک رمضان امام سجاد علیه السلام امام حسن علیه السلام حضرت علی اکبر علیه السلام میلاد امام حسین علیه السلام میلاد حضرت مهدی علیه السلام حضرت ابالفضل العباس علیه السلام ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها پاسخ به احکام شرعی مشاوره از طریق اینترنت استخاره از طریق اینترنت تماس با ما قرآن (متن، ترجمه،فضیلت، تلاوت) مفاتیح الجنان کتابخانه الکترونیکی گنجینه صوتی پیوندها طراحی سایت هاستینگ ایران، ویندوز و لینوکس دیتاسنتر فن آوا سرور اختصاصی سرور ابری اشتراک مکانی colocation