301- سفرنامه كلاويخو، ص 183
302- زندگى شگفت آور تيمور، ص 314
303- تاريخ ايران از دوران باستان تا پايان قرن هيجدهم ، ص 429
304- زندگى شگفت آور تيمور، ص 290 و مقايسه كنيد با كتاب تاريخ حبيب السير، ج 3، ص 554
305- شرح وفات تيمور را ابن عربشاه اين طور مى نويسد: آن زمان كه خلعت عذابش را از دوزخ آماده كردند و آن روح پليد را چون سيخى گداخته كه از پلاسى پشمين برآرند، بدر كشيدند و او در تجوار لعنت خدا و كيفر او قرار گرفت و بدرياى عذاب دردناك او غوطه ور گشت اين واقعه در شب چهارشنبه هفدهم شيعبان سال 807 ه .ق بود. زندگى شگفت آور تيمور، ص 236
306- تاريخ حبيب السير، ج 3، ص 541
307- زندگى شگفت آور تيمور، ص 324 - 325
308- تاريخ حبيب السير، ج 2، ص 426
309- تاريخ سياسى و اتماعى ايران از مرگ تيمور تا مرگ شاه عباس ، ص 22 - 23
310- چارلز گرى ، خاورشناس معروف انگليسى ، 4، سفرنامه ونيزيان را ترجمه و تحشيه نموده و مقدمه اى سودمند نيز بر آن ها نوشته است
311- سفرنامه ونيزيان ، ص 48
312- سفرنامه ونيزيان ، ص 185 - 186
313- تشكيل دولت ملى در ايران ، حكومت آق قويونلو و ظهور دولت صفوى ، ص 51 - 80
314- سفرنامه ونيزيان ، ص 275
315- سفرنامه ونيزيان ، ص 70
316- تاريخ عالم آراى امينى ، ص 117
317- اتاقى در خانقاه و مانند آن كه به خلوت و رياضت سالكان و فقرا اختصاص دارد. فرهنگ معين ، ج 2. - و.
318- تشكيل دولت ملى در ايران ، ص 5
319- صفوه الصفا، ص 25
320- سلسله النسب صفويه ، ص 101
321- تشكيل دولت صفويه در ايران ، ص 17 - 18
322- تشكيل دولت ملى در ايران ، ص 87 - 89
323- تاريخ عالم آراى عباسى ، ج 1، ص 19 - 21
324- تاريخ سياسى و اجتماعى ايران ، از مرگ تيمور تا مرگ شاه عباس ، ص 141
325- نقش تركان اناتولى در تشكيل و توسعه دولت صفوى ، ص 55 - 60 مقايسه كنيد با كتاب تاريخ عالم آراى صفوى ، ج 1، ص 138
326- دين و مذهب در عصر صفوى ، ص 50
327- تاريخ روابط خارجى ايران ، ص 14
328- پيدايش دولت صفوى ، ص 205
329- ايران عصر صفوى ، ص 173 - 174
330- براى اطلاع از چگونگى برخورد با پرتغالى ها رجوع شود به كتبا سفرنامه ونيزيان ، ص 112
331- licut.ca نام قديمى كوزيكور است كه در ساحل دريا، در كراوا، در جنوب غربى هند مى باشد.
332- براى اطلاع از روابط خارجى دولت صفوى نگاه كنيد به كتاب اسناد و مكاتبات سياسى ، ص 17 به بعد.
333- ايران عصر صفوى ، ص 175 - 176، نگاه كنيد به كتاب عالم آراى عباسى ، ج 1، ص 184
334- ايران عصر صفوى ، از ديدگاه سفرنامه هاى اروپايى ص 84 و 85، هم چنين نگاه كنيد به اساناد و مكاتبات سياسى ابران در عصر صفوى
335- livre، (بكاى كاربردى ، جرم ، در دستگاه فرانسوى ، برابر با 5 كيلوگرم )، فرهنگ يكاهاى اندازه گيرى ، محمدرضا محمدى فر، ناشر موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتى ايران ، 1376. - و.
336- شاردن ، عنوان مى نمايد كه تجارت بيش تر در دست ارمنيان است و علت خاص آن آنست كه مسلمانان در ميان مسيحيان نمى توانند درست و دقيق آداب مذهبى خويش را به جا آورند اما علت ديگرى كه مانع پيشرفت تجارت در ميان بوده ، اين است كه آيين اسلام ربا را نهى و هيچ گونه فرقى مابين سود تجارتى و ربا قائل نشده است . سياحت شاردن ، چاپ دوم ، ج چهارم ، ص 317
337- تاريخ عالم آراى عباسى ، ج 2، ص 1089
338- آيين كشوردارى در ايران ، ص 60
339- زندگانى شاه عباس اول ، ج 3، ص 188 - 194
340- تاريخ عالم آراى عباسى ، ج 1، ص 45 تا 53
341- سفرنامه پيتر دولاواله ، ج 3، ص 319 - 324، سفرنامه كمپفر، ص 184
342- دين و مذهب در عصر صفوى ، ص 62 - 63
343- سياحتنامه شاردن ، به نقل از سازمان ادارى حكومت صفوى ، تذكره الملوك ، ص 71
344- آيين كشورهاى ايرانيان ، ص 60 - 61
345- شاردن ، ج دوم ، ص 173
346- آيين كشوردارى در ايران ، ص 61
347- ايران عصر صفوى ، ص 169
348- سفرنامه كمپفر، ص 150
349- سياحتنامه شاردن ، ج چهارم ، ص 300
350- ايران عصر صفوى ، ص 169 - 170
351- آيين كشوردارى ايرانيان ، ص 62
352- سياحتنامه شاردن ، ج 5، ص 321
353- ايران در عصر صفوى ، ص 168
354- سفرنامه شاردن ، ج 4، ص 1152
355- سفرنامه اولئاريوس ، ص 267
356- پوت ، پود، پوط، وزنى از اوزان روس ، معادل با 5/5 من تبريز لغت نامه دهخدا. - و.
357- تاريخ ايران از آغاز تا سده هيجدهم ، ص 533 - 534
358- سياحتنامه شاردن ، ج 7، ص 266 - 267
359- مالك و زارع در ايران ، ص 237
360- سياحتنامه شاردن ، ج 8، ص 267 - 269
361- سياحتنامه شاردن ، ج 8، ص 267 - 269
362- مالك و زارع در ايران ، ص 248
363- سياحتنامه شاردن ، ج 7، ص 270
364- سياحتنامه شاردن ، ج 8، ص 273 - 276
365- ايران عصر صفوى ، ص 60 - 61
366- زندگانى شاه عباس ، ج 2، ص 367
367- سياحتنامه شاردن ، ج 4، ص 275
368- سياحتنامه شاردن ، ج 8، ص 116 - 117
369- سفرنامه سانسون ، ص 143
370- نظام ايالات در دوره صفويه ، ص 98 - 99
371- نظام ايالات در دوره صفويه ، ص 99 - 100
372- تقطويان يا پسيخانيان ، ص 10 - 11 و 45
373- زندگانى شاه عباس اول ، ج 3، ص 46 - 47
374- دين و مذهب در عصر صفوى ، ص 87 - 97 - 99
375- تاريخ روابط خارجى ايران ، ص 14
376- زندگانى شاه عباس اول ، ج 3، ص 188 - 194
377- بيه پيش ، نام قديمى قسمتى از گيلان كه شامل لاهيجان و نواحى آن مى شد كيابيه پيش ، نام حاندانى بوده است بگرفته از فرهنگ دهخدا. - و.
378- بيه پس قسمت غربى سرزمين گيلان كه مركز آن رشت بوده است ، بيه ، در لغت محلى به معنى رود است . سفيدرود، فاصل ميان بيه پس و بيه پيش بوده است برگرفته از فرهنگ دهخدا. - و.
379- سفرنامه برادران شرلى
380- همان ، ماخذ
381- تاريخ روابط خارجى ايران ، ص 93 - 95
382- سر داد موركاتن ، اولين سفير رسمى انگليس به دربار ايران . - و.
383- ايران و جهان از مغول تا قاجاريه ، ص 214
384- تاريخ روابط خارجى ، ص 65
385- تذكره الملوك ، ص 1
386- دين و مذهب در عصر صفوى ، ص 62 تا 64
387- زندگانى شاه عباس اول ، ج 3، ص 397 - 398، هم چنين نگاه كنيد به تذكره الملوك ، ص 24
388- همان ماخذ، ص 399، مقايسه كنيد با تاريخ عالم آراى عباسى ، ج 2، ص 35
389- رسومات به معناى (1) حقوق و عوارض ، (2) آن چه از محصول براى پرداخت مزد ماموران محلى مانند كدخدا، دشتيان ، حمامى و آهنگر و نجار و غيره كسر مى گردد. (3) به كارخانه مشروب سازى هم رسومات مى گويند. فرهنگ معين ، ج 3. - و.
390- تذكره الملكوك ، سازمان ادارى حكومت صفوى ، ص 4 به بعد.
391- همان ماخذ، ص 7
392- همان ماخذ، ص 11
393- همان ماخذ، ص 13
394- همان ماخذ، ص 32
395- همان ماخذ، ص 39
396- همان ماخذ، ص 46
397- همان ماخذ، ص 52 به بعد.
398- انقراض سلسله صفوى ، ص 82
399- مقدمه مينوريسكى به قول سرجان ملكم ، شاهزادگانى كه هرگز اجازه نداشتند زندان خود را يعنى حرمسرا تا وقت جلوس بر تخت ترك كنند، احتمالا زن صفت و بى كفايت مى شدند و مسئول اين روش ناپسند شاه عباس اول بود، او با توجه به سوء ظن شديدى كه داشت فرزندان خود ابتدا صفى ميرزا را كشتهت و سپس دو فرزند ديگر امامقلى ميرزا و محمدميرزا را كور نمود و بدين ترتيب سلاطين بعدى از او پيروى نمودند.
400- تاريج اجتماعى ايران پيشين ، ج 2، ص 294
401- سياحتنامه شاردن ، ج 4، ص 432
402- تاريج اجتماعى ايران ، ج 3، ص 425، شاهان ايران و تركيه عثمانى سنت سياسى حمايت از كليساهاى ارمنى و گرجى را به منظور جلب روحانيت عالى مسيحى به سوى خود همچنان حفظ مى كردند در جنگ هاى متعدد ايران و تركيه ، قبل از سال 1639 معمولا حمايت كليسا از هر يك از طرفين در سرنوشت جنگ نقش تعيين كننده داشت . گذشته از اين روحانيت مسيحى ، مخصوصا روحانيت ارمنى نفوذ عظيمى در توده هاى وسيع مردم داشتند. صومعه (چمى آذرين ، بزرگ ترين صومعه اى بود كه به لحاظ مذهبى و اقتصادى از اعتبار بسيار زيادى برخوردار بود.
403- سفرنامه كروسينسكى (يادداشتهاى كشيش لهستانى عصر صفوى ) ص 66