کتابخانه الکترونيکي انهار

با قلب بشر، مونس و دمساز حسين است

در خلوت دل محرم و همراز، حسين است

زهرا و على هر دو چو درياى گهربار

خلقت صدف است و گهر راز، حسين است

آن عاشق فرزانه و معشوق دو عالم

بر طاق فلك غلغله انداز، حسين است

هر آيتى از جانب حق معجزه اى بود

آن آيه كه هر دم كند اعجاز، حسين است

راهى كه بشر را به خداوند رساند

عشق است و در اين فاصله پل ساز، حسين است

ماهى كه به هر كلبه تاريك بتابد

شاهى كه به سائل نكند ناز، حسين است

مقدمه
السلام عليك يا ثار الله و ابن ثاره
الحمدلله رب العالمين و صلى الله على محمد واهل بيته الطيبين الطاهرين الهداة المعصومين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين من الان الى قياميوم الدين
مساءله عاشورا و نهضت سيدالشهداء عليه السلام ، كه بعنوان رمز نجات و بقاء اسلاممطرح شده است ، داراى اسرار و رموزى است كه از ديد بسيارى از مردم پنهان است ،
و تا اين حقائق و اسرار مكتوم ، فاش نگردد، عظمت قيام امام حسين و اهداف بلند آن ، وبزرگى مصيبت آن حضرت ، آنطور كه بايد، روشن نمى گردد.
مساءله عاشورا و قيام امام حسين ، مساءله است ، سخن بر سر بود و نبود اسلام است ، نهيك نزاع و درگيرى معمولى ميان يك حاكم فاسد و يك رهبر فداكار و دلسوز، خير مساءلهبسيار حساستر از اين حرفهاست ، سيدالشهداء نه بعنوان يك شخص ، بلكه بزرگترينپاسدار اسلام ناب محمدى ، موقعيت حاكم بر عالم اسلام و مسلمين را به گونه اى مىبيند، كه اگر اقدامى عاجل ، خونين و پر هيجان ، انجام نگيرد، تمامى زحمات پيامبر عظيمالشاءن اسلام و فداكاريهاى پدرش اميرالمؤ منين و مادرش زهراى مرضيه و سبط اكبرحضرت مجتبى و ياران آن بزرگواران و در يك كلام ، دين خدا، و اسلام به باد خواهد رفت، آرى او نمودار اسلام مجسم است ، حسين روح محمدى است ، خروش علوى و عصمت فاطمى است، همراه با مظلوميت حسين ، او چكيده اسلام است ، و در يك كلام حسين خون خداست .

تو حسينى و محمد، تو حسينى و على

بر رخت هاله اى از نور خدا مى بينم

تو حسينى و حسن هستى و زهرائى تو

خيمه ات جلوه گر آل عبا مى بينم

او مى بايست اسلام را در حالى كه مسلمين در خواب عميق غفلت فرو رفته اند و دشمنان دههاسال است كه بمرور آن را به ابتذال و نابودى كشانده اند، نجات دهد.
اما يزيد كيست ؟ او نيز تنها يك جنايتكار، يك تبهكار نيست ، اگر تنها خود او مطرح بود،هرگز ارزش آن را نداشت تا خون خدا، بخاطر نابودىمثل يزيد ريخته شود، ولى يزيد نيز يك جريان است ، او نيز ميوه شجره ملعونة است ، اوهمان ابوسفيان مجسم است كه در مقابل پيامبر فرياداعل هبل - زنده باد بت هبل - سر مى دهد، او نمودار و نتيجه علنى تمام كينه ها و انحرافاتىاست كه سالها از ترس ‍ مخفى بود و اكنون موقعيت اظهار يافته است و فرياد مى زند: لعبت هاشم بالملك فلا، خبر جاء و لا وحىنزل اين غل و زنجير بر گردن اولاد على و اين آتش كينه در خيام آنها، در ادامه همانكينه هاست كه دوباره شعله ور شده است .
آرى كربلا روياروئى دوباره تمامى شرك است درمقابل تمام ايمان ، و اين بار پسر حيدر كرار، مى بايست كارى دشوارتر از پدر انجامدهد، به دشوارى برخورد در مقابل نفاق ، آرى او مى بايد با خون بر شمشير پيروزشود.
و ما در اين نوشتار بر آنيم تا با ارائه اوضاع مسلمين و احكام اسلامى در زمان قيامسيدالشهداء، نشان دهيم كه سيدالشهداء، اسلام را در چه مرحله اى از خطر و نابودى ديدكه ناگزير از فداكارى گرديد، و ثابت كنيم كه انحراف از رهبر الهى و امامت اميرالمؤمنين ، معنايش انحراف از نماز، و روزه و حج و بلكه انحراف از توحيد و نبوت و معاد است ،و اسلام منهاى امامت علوى ، اسلام محمدى نيست ، اسلام الهى نيست ، آن دينى كه در آن امام ورهبر الهى نباشد، دين اسلام نيست ، رسالت الهى نيست ،كامل نيست ، مورد رضاى خدا نيست ، اسلام يك مجموعه است نه يك سلسله دستورات پراكنده، انكار يك حقيقت مسلم دينى ، برابر با انكار تمام دين است ، و شما پس از مطالعه حوادثو مطالب گوناگون و شواهد متعدد در اين كتاب به وخامت اوضاع اسلام و مسلمين و عظمتفداكارى سيدالشهداء مطلع خواهيد شد، و به وضوح در مى يابيد كه چرا سيدالشهداءفرمود: بايد فاتحه اسلام را خواند وقتى امت اسلام به رهبرىمثل يزيد مبتلا شد، و متوجه مى شويد كه چقدر پر معناست اين جمله كه پيامبر اكرم فرمود:در سمت راست عرش الهى نوشته است : ان الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة .
همانا حسين چراغ هدايت و كشتى نجات است .
و همچنين در اين كتاب از علت انتخاب سيدالشهداء براى اين فداكارى و رمز موفقيتحضرت در آن موقع ، و سر بقاء عاشورا از آن زمان تاكنون و تدابيرى كه ائمه اطهاربراى اين منظور انديشيدند، و اينكه وظيفه ما امروز در حفظ نهضت عاشورا چيست ؟ و نمونههايى از آثار و فوائد پر ارزش توسل و توجه بهاهل البيت عليهم السلام و افرادى كه در اين رابطه حاجات مهم گرفته اند، آشنا مىشويد. انشاء الله .
به اميد آنكه مسلمانان جهان مخصوصا شيعيان و عزاداران سيدالشهداء، شرائط حساس زمانخود و اسلام را درك كنند و به نقشه شوم دشمنان اسلام بيش از پيش آگاه شوند، و ازخون بناحق ريخته اهل البيت و شهداء كربلا هر چه بيشتر پاسدارى كنند، مبادا كه فكر آبو نان ، ما را از حمايت و دفاع از اسلام دور كند، امروز مخالفت دشمنان قسم خورده ما درشرق و غرب عالم ، مخالفت با يك شخص ‍ نيست ، مخالفت با اسلام است ، مخالفت با موجاسلام خواهى است كه در اثر نهضت حسينى ملت بزرگوار ايران جريان پيدا كرده است ، ودر فلسطين و افغانستان و الجزائر و آفريقا و بوسنى هرزه گوين و ساير جاها نفوذكرده است .
اين نكته حساس را عميقا دريابيم و از اسلام ناب محمدى با تمام وجود با جان ومال و خاندان ، حسين وار پاسدارى كنيم . انشاء الله .
قم حوزه علميه 14/1/72
سيد محمد نجفى يزدى
بخش اول : فصل اول : شخصيت شناخته شده سيدالشهداء
بخش اول شامل : زندگانى و بررسى شخصيت و نهضت اباعبدالله الحسين عليه السلام و مظلوميتاسلام و اهل بيت در زمان حضرت
عوامل مؤ ثر در پيروزى نهضت سيدالشهداء
براى موفقيت يك نهضت در اهداف خود مى بايد پنج مساءله بطوركامل رعايت شود، و طبعا براى شناخت عظمت نهضت سيدالشهداء عليه السلام و موفقيت قيامآن حضرت ، اين پنج امر بايد به دقت بررسى شود.
1 - رهبر قيام و شخصيت او، يعنى شناخت سيدالشهداء روحى فداه
2 - هدف قيام و انتخاب زمان شايسته و موقعيت مناسب
3 - دشمن رو در رو يعنى يزيد ابن معاويه
4 - كيفيت نهضت و مظلوميت سيدالشهداء
5 - عوامل مؤ ثر در پى گيرى بهره مندى از نتايج آن ، يعنى زنده نگه داشتن عاشورا
1 - سيدالشهداء رهبر بى ترديد نهضت عاشورا
در هر نهضتى مى بايست ، شخصيت اول و رهبر آن ، فردى باشد كه نه تنها داراى هيچنقطه ضعفى نباشد، بلكه مى بايد داراى امتيازات و خصوصيات علمى و روحى بلند نيزباشد، چرا كه يك قيام احتياج به شور و عشق و هيجان دارد، و اين هيجان و فداكارى ، بهوسيله فرد عادى و يا شخصى كه داراى نقاط ضعف باشد ايجاد نمى شود، معمولا در هرنهضتى حزب حاكم سعى مى كند تا از مخالفين خود مخصوصا رهبر نهضت ضعفى ببيند وآن را بزرگ كند، مخصوصا در انقلابهاى مكتبى كه بايد پايدار بماند.
اما در نهضت حسينى ، دشمن اين آرزو را به گور برد، چرا كه سيدالشهداء داراى آنچنانشخصيت روشن و بى ترديدى بود كه حتى براى مخالفين او نيز همچنانكه خواهيم گفت ،ابهامى در آن وجود نداشت .
اينكه به نمونه هائى از روزنه هاى شخصيت حضرتش توجه مى كنيم .
اهل بيت پيامبر راهنمايان ملائكه بوده اند
خلقكم الله انوارا و فجعلكم بعرضه محدقين حتى من علينا بكم
آنچه از روايات متعدده استفاده مى شود اين است كه خداوندمتعال انوار مقدس حضرت رسول و ائمه اطهار عليهم السلام را مدتهاقبل از خلقت تمامى موجودات ، آفريده است .
آن انوار مقدسه بصورت اشباحى در آن عوالم به تسبيح و تقديس حضرت حقجل و علا مشغول بوده اند،
به گونه اى كه ملائكه مقرب الهى از اين انوار پاك تسبيح و تقديس الهى رافراگرفته اند، و در اين ميان نور مطهر پيامبر اكرم و حضرت امير عليهماالسلام منبع وسرآغاز، ساير انوار و نورالانوار بوده است .
ابوحمزه ثمالى گويد: حضرت على ابن الحسين عليهماالسلام فرمود: خداوندعزوجل محمد و على و يازده امام را از نور عظمت خويش بصورت ارواحى در شعاع نور خويشخلق نمود، ايشان قبل از آفرينش مخلوقات به عبادت و تقديس و تسبيح خداوندعزوجل مشغول بودند و اين عده همان هدايت كنندگان و پيشوايان ازآل محمد هستند. كه درود خداوند بر همه آنها باد. ⁽¹⁾
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: من و على و فاطمه و حسن و حسين در سراپردهعرش ، خداى را تسبيح مى گفتيم ، و به دنبال تسبيح ما بود كه فرشتگان تسبيح مىگفتند ⁽²⁾ الحديث
حديثى جالب در ابتداى خلقت اهل البيت عليهم السلام
شخصى بنام فيضة ابن يزيد جعفى گويد: نزد امام صادق عليه السلام رفتم ، ديدم سهنفر از اصحاب حضرت ، پيش حضرت ، حضور دارند، سلام كردم و نشستم ، آنگاه عرضكردم : اى پسر پيامبر من براى استفاده به محضر شما آمده ام ، حضرت فرمود: بپرس اماكوتاه عرض كردم :
قبل از اينكه خداوند زمين و آسمان و نور و ظلمت را بيافريند شما كجا بوديد؟ حضرتفرمود: الان كه وقت اينگونه مسائل نيست ، مگر نمى دانى كه محبت ما مخفى و دشمنى با مارشد پيدا كرده است ، ما دشمنانى داريم از جن (گويا منظور حضرت جاسوسهاى حكومتبوده است ) كه سخن ما را نزد دشمنان ما از آدميان پخش مى كنند، همانا ديوارها هم گوشدارند مثل گوشهاى مردم ؟
عرض كردم : كار از كار گذشته و من سؤ الم را كرده ام ، حضرت فرمود: ما شبحهاى نوربوديم اطراف عرش خداوند، كه خداوند را پانزده هزارسال قبل از خلقت آدم تسبيح مى كرديم ، چون خداوند آدم را آفريده ما را در صلب او جاىداد، و ما را همواره از صلبى پاك به رحمى پاكمنتقل مى نمود تا اينكه محمد صلى الله عليه و آله را مبعوث نمود، پس مائيم دستگيره محكمخداوند، هر كه به ما چنگ زند نجات يافته و هر كه از ما منحرف شود هلاك گرديده است .⁽³⁾الحديث .
توسل حضرت آدم به اهل البيت عليهم السلام
و در روايات اهل سنت نيز آمده است كه ابن عباس گويد: حضرت آدم از خداوند سؤال نمود آيا كسى را كه برتر از من باشد آفريده ايد، خداوند فرمود: آرى و اگر اينهانبودند ترا نمى آفريدم ، سپس خداوند به فرشتگان فرمان داد تا پرده ها را بالا زنند،حضرت آدم پنج شبح در مقابل عرش ديد، كه اشباح پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين(عليهم السلام ) بود، و از همين جا بود كه وقتى دچار آن خطا شد، خداوند را بحق محمد وعلى و فاطمه و حسن و حسين (عليهم السلام ) قسم داد و خداوند توبه او را پذيرفت .⁽⁴⁾
مؤ لف گويد: روايات در مورد خلقت ارواح ائمه بسيار زياد و در كتب علماء شيعهمفصل بيان شده است ، و همين روايات روزنه خوبى است براى كسانى كه مى خواهند بهعظمت اهل البيت عليهم السلام در پيشگاه الهى پى ببرند.
ميلاد سيدالشهداء و بشارت عجيب
امام صادق عليه السلام فرمود: جبرئيل نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمد و عرضكرد: سلام بر شما اى محمد، آيا شما را بشارت دهم به جوانى كه امت شما بعد از شما اورا خواهند كشت ؟!
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: من نيازى به آن ندارم ،جبرئيل به آسمان صعود كرد، براى بار دوم آمد و همان سخن را تكرار نمود، پيامبر نيزفرمود: من نيازى به او ندارم ، بار سوم نيز اين سؤال و جواب تكرار شد، جبرئيل گفت : پروردگار شما وصيت (امامت ) را درنسل او قرار خواهد داد، اين بار پيامبر قبول فرمود، آنگاه حضرت به نزد حضرت فاطمهعليهاالسلام آمد و فرمود: جبرئيل نزد من آمد، و به من بشارت جوانى را داد كه امت من ، پساز من او را خواهند كشت !
حضرت زهرا عليهاالسلام عرض كرد: من نيازى به او ندارم ، پيامبر اكرم فرمود: خدايموصيت (امامت ) را در نسل او قرار خواهد داد، حضرت فاطمه عليهاالسلام گفت : حالاقبول است . ⁽⁵⁾
تاريخچه مختصر حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام
حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام ، طبق آنچه مشهور است در سوم ماه شعبانسال چهارم يا سوم هجرى متولد گرديده است ، نام مباركش حسين و كنيه ايشان ابا عبداللهو ملقب به سيدالشهداء مى باشد، مادر گرامش حضرت فاطمه دختر پيامبر اكرم و پدربزرگوارش ، حضرت على ابن ابيطالب اميرالمؤ منين ، برادر بزرگوارش امام مجتبىحضرت حسن عليه السلام ، ايشان فرزند دوم حضرت فاطمه عليهاالسلام مى باشد كهميان ايشان و امام مجتبى ، كمتر از يكسال فاصله شده است ، حضرت زينب و ام كلثوم دوخواهر گرامى ايشان از نسل حضرت فاطمه عليهاالسلام مى باشند، هنگام رحلت پيامبراكرم ، امام حسين عليه السلام شش يا هفت ساله بودند، اندكى پس از رحلت پيامبر صديقهطاهره مادر گراميش از ظلم دشمنان شهيد شد، مدت سىسال بعد از پيامبر با پدر بزرگوارش حضرت على عليه السلام بسر برد، و هنگامشهادت حضرت على عليه السلام سى و هفت ساله بود، مدت دهسال نيز پس از پدر با برادرش امام مجتبى عليه السلام زندگى نمود، پس از شهادتبرادر حدود ده سال امامت نمود، و تا معاوية زنده بود همچنان به صلح برادرش پاى بندبود، اما پس از مرگ معاويه ، بر عليه دستگاه ظلم و فساد بنى اميه قيام نمود و سرانجامپس از ششماه و هجرت از مدينه به مكه و از مكه به عراق ، در صحراى كربلا بخاطراحياى اسلام ناب محمدى و افشاى خط نفاق و اصلاح انحرافاتى كه پس از پيامبر بهوقوع پيوسته بود، خود و اصحاب و اهل بيت او شرافتمندانه به شهادت رسيدند.
شهادت حضرت در دهم محرم سال 61 هجرى از جانب يزيد و به فرمان عبيدالله ابن زيادوالى كوفه ، و فرماندهى عمر ابن سعد واقع شد.
سن مباركش به هنگام شهادت 57 سال بود.
خدا او را پاكيزه نموده است
در روايت است كه صفيه دختر عبدالمطلب گويد: وقتى حسين متولد شد، من به حضرتفاطمه خدمت مى كردم پيامبر فرمود: اى عمه پسرم را بياور، عرض كردم : يارسول الله ما هنوز او را تميز نكرده ايم ، حضرت (با تعجب ) فرمود: تو مى خواهى او راتميز كنى ؟ خداوند تبارك و تعالى او را تميز و پاكيزه كرده است . ⁽⁶⁾
آغاز ولادت و شفاعت
امام صادق عليه السلام فرمود: وقتى امام حسين عليه السلام متولد شد، خداوندعزوجل جبرئيل را دستور داد تا با هزار فرشته از جانب خداوند وجبرئيل به پيامبر اكرم تبريك بگويد.
جبرئيل در ميان راه به جزيره اى رسيد كه فرشته اى به نام فطرس بخاطر سستى كهدر انجام دستور الهى كرده بود، بالش شكسته و مانده بود، او هفتصدسال بود كه خدا را آنجا عبادت مى كرد، فطرس بهجبرئيل گفت به كجا مى روى ؟ گفت : خداوند بر محمد نعمت عطا فرموده ، من ماءمورم كه ازجانب خداوند و خودم به او تهنيت بگويم ، فطرس گفت : مرا هم با خود ببر شايد كهمحمد برايم دعا كند، و جبرئيل او را آورد، پس از اينكه پيغام خود را رساند، جريانفطرس را گفت ، پيامبر اكرم فرمود:
خود را به اين نوزاد بمال و به جايگاهت (در عالم بالا) برگرد، فطرس چنين كرد و اوجگرفت . ⁽⁷⁾
نام حسين از جانب خداوند تعيين گرديده است
اسماء گويد: وقتى امام حسين عليه السلام متولد شد، حضرت را در پارچه سفيدىپوشانده ، به دست پيامبر دادم ، حضرت در گوش راست وى اذان و در گوش چپ او اقامهقرائت نمود، سپس او را در دامن خود نهاد و گريست ، عرض كردم پدر و مادرم فدايت بادچرا گريه مى كنيد؟ فرمود: براى پسرم مى گريم ، عرض كردم : او همين الان متولد شدهاست ، فرمود: گروه ستمگر پس از من او را مى كشند، خداوند آنها را به شفاعت من نرساند،سپس فرمود: اى اسماء اين خبر را به فاطمه مگو، چرا كه تازه فارغ شده است ، سپسبه حضرت على عليه السلام فرمود: نام فرزندم را چه گذاردى ؟ حضرت عرض كرد: منبر شما در اسم گذارى سبقت نمى گيرم . (الى انقال ) پيامبر اكرم فرمود: من نيز بر پروردگارم در نام او سبقت نمى گيرم ، در اين ميانجبرئيل نازل شد و گفت : اى محمد خداوند على اعلى ترا سلام مى رساند و مى فرمايد:على نسبت به شما مثل هارون است به موسى ، نام پسرت را همنام پسر هارون بگذار،پيامبر فرمود: نامش چه بود؟ گفت : شبير، پيامبر فرمود: به زبان عربى ؟جبرئيل گفت : نامش را حسين بگذار. ⁽⁸⁾ الحديث
گوشت امام حسين از گوشت پيامبر روئيد
مؤ لف گويد: در چند روايت آمده است كه پيامبر زبان در دهان امام حسين عليه السلام كهنوزادى بود شيرخوار، مى نهاد و حضرتش از دهان مبارك پيامبر تغذيه مى نمود و طبقبرخى روايات حضرت چهل روز از زبان پيامبر اكرم تغذيه مى كرد و گوشت او ازپيامبر اكرم روئيد. ⁽⁹⁾
و در كتاب كافى از امام حسين عليه السلام روايت كرده است كه حضرت فرمود: (امام ) حسيننه از حضرت فاطمه و نه از زن ديگر شير نخورده است ، پيامبر اكرم مى آمد و انگشتابهام را در دهان او مى نهاد و او مى مكيد، و تا دو يا سه روز او را كفايت مى كرد، به همينجهت گوشت حسين از گوشت و خون پيامبر روئيد. ⁽¹⁰⁾ الحديث
جايگاه سيدالشهداء در قلب پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله
شخصى بنام عمران ابن حصين گويد: پيامبر اكرم فرمود: اى عمران هر چيزى جايگاهى دردل دارد، هيچ چيزى در دل من هرگز همانند جايگاه اين دو نوجوان (امام حسن و امام حسين ) نبودهاست ، عرض ‍ كردم : اين همه يا رسول الله ؟! حضرت فرمود:
اى عمران آنچه بر تو پوشيده است بيشتر است ، اين خداوند است كه به من دستور دادهاست اين دو را دوست بدارم . ⁽¹¹⁾
امام هفتم موسى بن جعفر عليه السلام فرمود:
پيامبر اكرم دست حسن و حسين را گرفته فرمود: هر كه ايندو جوان را و پدر و مادر اين دورا دوست بدارد روز قيامت ، در درجه من است . ⁽¹²⁾
امام باقر عليه السلام فرمود: هرگاه پيامبر اكرم بر حسين وارد مى شد، او را بطرفخود مى كشيد، سپس به حضرت امير عليه السلام مى فرمود: او را بگير، آنگاه خود راروى او مى انداخت و او را مى بوسيد و در همانحال مى گريست !
امام حسين عليه السلام پرسيد: پدر جان چرا گريه مى كنيد؟ حضرت فرمود: پسرم ، جاىشمشيرها را مى بوسم ، عرض كرد: پدر جان مگر من كشته مى شوم حضرت فرمود: بخداسوگند آرى ، تو و پدرت و برادرت كشته مى شويد. ⁽¹³⁾ الحديث
امام حسين ميوه دل پيامبر
امام صادق عليه السلام فرمود: روزى پيامبر اكرم حسين ابن على را كه طفلى بود در دامنخود گرفت ، و با وى بازى مى نمود و او را مى خنداند، عائشه گفت : چقدر شما به اينطفل دلبسته ايد و به او توجه مى كنيد؟!
حضرت فرمود: واى بر تو، چگونه او را دوست نداشته باشم و به اودل نبندم ، در حالى كه او ميوه دل من و روشنى چشم من است ، بدان كه امت من او را خواهند كشت، هر كه او را پس از وفات زيارت كند، خداوند يك حج از حجهاى من برايش خواهد نوشت ،عايشه با تعجب گفت : يك حج از حج هاى شما؟ حضرت فرمود: دو حج از حج هاى من ،عائشه گفت : دو حج از حج هاى شما؟! پيامبر فرمود: بله و چهار حج و عايشه ادامه مى داد وپيامبر زياد مى نمود تا اينكه به نود حج و نود عمره رسانيد. ⁽¹⁴⁾
چرا پيامبر اكرم نسبت به امام حسين اينهمه ابراز علاقه مى كرد؟
از آنجا كه حكمت متعاليه حضرت حق بر اين تعلق گرفته بود كه دين خود را به وسيلهقيام و شهادت امام حسين عليه السلام پايدار بدارد، لذا تمامى ابزار و مقدماتى كه مىتواند در اين راستا مؤ ثر باشد، براى حضرت فراهم آورد، بيهوده نيست كه مى بينيمعلاوه بر سجاياى اخلاقى و كرامات و معجزات الهى و علوم وافر و كمالات نفسانى ، بازپيامبر اكرم هم در زبان و هم در عمل و برخوردهاى روزمره ، همواره و پيوسته ، نسبت بهاهل بيت و امام حسين عليه السلام اظهار محبت مى نمود، تا همه از كوچك و بزرگ ،جاهل و عالم ، بشنوند و ببيند، علاقه وافر پيامبر را در صحنه هاى مختلف و به اين وسيلهشخصيت نهضت جاويد كربلا، براى همه بى ترديد و روشن باقى بماند.
بى جهت نيست كه مى بينيم حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام در كربلا به گفتارپيامبر اكرم استشهاد مى كند و صحابه پيامبر مانند ابو سعيد خدرى و زيد بن ارقم راشاهد مى گيرد و يا جمعى از صحابه مانند زيد بن ارقم و ديگران به عبيدالله يا يزيدهنگام زدن چوبدستى بر لب و دندان سيدالشهداء اعتراض مى كنند كه ما خود ديديم كهپيامبر اين لب و دندان را مى بوسيد.
اين همه تمجيد و تعظيم و بزرگداشت كه از پيامبر اكرم در سخن وعمل نسبت به امام حسين خصوصا و يا به اهل البيت عموما ابراز مى شود، همه آماده كردنزمينه هايى است ، براى تحقيق موفقيت نهضت عاشورا، چرا كه اسلام براى بقاء خود بهنهضت حسينى نياز دارد و نهضت حسينى براى پيروزى و بقاء، احتياج به شخصيتى بىترديد و والامقام و مسلم دارد، تا شهادت او، بتواند هر شبهه اى را پاسخ و تمامىجريانهاى مخالف اسلام را رسوا كند، و اين كار با گفتار و كرداررسول اعظم اسلام انجام پذيرفت .
و در همين راستاست كه وقتى سيدالشهداء شيهد شد، حتى عده اى از مخالفيناهل البيت در آن وقت ، مثل فرزند عمر و قاطبه علماءاهل سنت ، از آن زمان به بعد، يزيد را تخطئه و يا تفسيق و يا تكفير كرده اند و ازسيدالشهداء تمجيد نموده اند.
حسين منّى و انا من حسينى
در روايت است كه پيامبر اكرم در راه به امام حسين برخورد كردند كه با كودكان بازى مىنمود، حضرت (كه از ديدن امام حسين به وجد آمده بود) جلو آمد و به طرف حسين آغوشگشود تا حسين را در بر گيرد، امام حسين به اين طرف و آن طرف مى رفت ، پيامبر نى اورا مى خنداند، تا اينكه او را گرفت ، يك دست زير چانه حسين و دست ديگر پشت او قرارداد، سپس دهان مبارك را بر دهان حسين نهاد و آن را بوسيد و فرمود: حسين منى و انا منحسين ، حسين از من است و من از حسين هستم ، محبوب خداست هر كه دوستدار حسين است .⁽¹⁵⁾ الحديث
مكرر از پيامبر اكرم روايت كرده اند كه ايشان امام حسن و حسين را بر دوش مبارك يا برپشت سوار نموده بود، گاهى مى فرمود: چه خوب مركبى داريد شما، و چه خوب سوارىهستيد شما دو تا، و پدرتان از شما بهتر است . ⁽¹⁶⁾
از خليفه دوم روايت كرده اند كه گفت : ديدم كه حسن و حسين بر گردن پيامبر سوار شدهاند، گفتم : اسب خوبى است براى شما، حضرت فرمود: ايندو هم سوار خوبى هستند.⁽¹⁷⁾
نام سيدالشهداء بر درب بهشت و عرش نقشه بسته است
پيامبر اكرم فرمود: چون (در شب معراج ) داخل بهشت شدم ديدم كه بر درب آن با خط طلانوشته است : لا اله الا الله ، محمد حبيب الله ، على ولى الله ، فاطمة امة الله ، الحسنو الحسين صفوة الله ، على مبغضيهم لعنة الله . ⁽¹⁸⁾
يعنى : خدائى جز خداى يكتا نيست ، محمد حبيب خداست ، على ولى خداست ، فاطمه كنيزخداست ، حسن و حسين برگزيده هاى خدايند، بر دشمنان آنان باد لعنت خدا.
روزى پيامبر اكرم به امام حسين عليه السلام فرمود: خوش آمدى اى زينت آسمانها و زمين ،يكى از حاضرين بنام ابى ابن كعب عرض كرد: آيا جز شما كسى زينت آسمانها و زمين است؟ حضرت فرمود: اى ابى ابن كعب ، سوگند به آنكه مرا به حق به پيامبرى مبعوثنمود، همانا حسين ابن على در آسمانها بزرگتر است از روى زمين ، نام او در طرف راستعرش (اينگونه ) نوشته شده است :
( ان الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة )
: همانا حسين مشعل هدايت و كشتى نجات است . ⁽¹⁹⁾ الحديث
نمونه هائى از بيانات پيامبر اكرم در عظمت سيدالشهداء
و اما احاديث و جملاتى كه نبى مكرم راجع به شخصيت امام حسين و برادر بزرگوارشفرموده است از حد احصاء بيرون است .
مثل آنكه فرمود: ( الحسن و الحسين سيد اشباباهل الجنة )، حسن و حسين دو سرور جوانان بهشت هستند. ⁽²⁰⁾
و فرمود: حسن و حسين ، بعد از من و پدرشان ، برتريناهل زمين هستند، و مادرشان برترين زنان اهل زمين است . ⁽²¹⁾
ابوذر غفارى گويد: ديدم پيامبر اكرم در حالى كه امام حسين را مى بوسيد فرمود: هركهحسن و حسين و اولاد آن دو را از روى اخلاص دوست بدارد، صورتش حرارت آتش نبيند، اگرچه گناهان او به عدد ريگ بيابان باشد مگر اينكه مرتكب گناهى شود كه از ايمان خارجگردد. ⁽²²⁾
امام صادق عليه السلام فرمود: پيامبر اكرم فرمود: دوستى على دردل مؤ منين نهاده شده ، او را دوست ندارد جز مؤ من و دشمن ندارد جز منافق ، و همانا دوستىحسن و حسين در دل مؤ من و منافق و كافر نهاده شده ، و شما براى ايشان بدگوئى نمىبينى . ⁽²³⁾
و اهل قبله همگى اتفاق دارند كه پيامبر فرمود: الحسن و الحسين امامان قاما او قعدا : حسن و حسين دو امام هستند، قيام كنند يا بنشينند. ⁽²⁴⁾
و در روايت است كه هرگاه پيامبر امام حسين را مى ديد او را بوسيده و به سينه مى چسبانيدو دندانهاى پيشين وى را مى مكيد و مى فرمود: فداى كسى شوم كه پسرم ابراهيم رافدايش كردم . ⁽²⁵⁾ و در كامل الزيارات روايت كرده است كه پيامبر در حديثى فرمود:حسين ميوه دل من است ، او روشنى چشم من است ، او ريحانه من است . حضرت امير عليه السلامنيز مى فرمود: پدر و مادرم فداى حسين باد كه پشت كوفه كشته مى شود.
سرچشمه علم در نزد خاندان عصمت است
حكم ابن عتيبة گويد: هنگامى كه حسين ابن على عليهماالسلام رهسپار كربلا بود مردى درمنزل ثعلبية با او برخورد نمود، بر حضرت وارد شد و سلام كرد، حسين عليه السلامفرمود: از كدام شهرى ؟ گفت : از اهل كوفه ، حضرت فرمود: هان بخدا سوگند اى برادراهل كوفه اگر در مدينه ترا مى ديدم ، علامتجبرئيل را در خانه خودمان و آوردن وحى را بر جدم به تو نشان مى دادم ، اى برادراهل كوفه ، سرچشمه علوم مردم نزد ماست ، آيا مى شود كه آنها بدانند و ما ندانيم ؟ اينكار شدنى نيست ! ⁽²⁶⁾
علوم امام حسين عليه السلام از نظر شيعه
طبق روايات اهل البيت عليهم السلام ، ائمه اطهار وارث علوم پيامبر اكرم مى باشند، وپيامبر اكرم نيز وارث علوم تمام انبياء گذشته مى باشد.
به مقتضاى اين روايات امام حسين عليه السلام وارث علوم تمام انبياء و پيامبر اكرم ، وآگاه به تمامى حوادث گذشته و آينده مى باشد، او مى داند كه در آسمانها و زمين و دربهشت و جهنم چيست ؟ عاقبت هر كسى و احوال مردم چگونه است ، او زبان هر جاندارى را مىداند و به لغت همه مردم آگاه است در نزد اوست هفتاد و دو حرف از هفتاد و سه حرف ، ازاسم اعظم الهى ، عده اى از اصحاب امام صادق عليه السلام روايت كنند كه حضرت فرمود:من مى دانم آنچه را كه در آسمانها و در زمين موجود است ، من مى دانم آنچه در بهشت و جهنماست ، مى دانم آنچه شده و خواهد شد، سپس حضرت اندكى مكث فرمود و چون ديد اين سخنبر شنوندگان گران آمد فرمود: من اينها را از كتاب خداوندعزوجل مى دانم ، خداوند عزوجل مى فرمايد: فيه تبيانكل شيى ء ، در قرآن بيان همه چيز است . ⁽²⁷⁾
قدرت امام حسين عليه السلام از نظر شيعه
اما قدرت حضرت اباعبدالله الحسين از جهت ولايت مطلقه ، همان قدرت عظيم الهى است كهخداوند متعال به ائمه عليهم السلام عطا نموده است ، همان قدرتى كه انبياء عظام با آنمعجزات را انجام مى داند، موسى ، عصا را اژدها مى كرد و دريا را مى شكافت ، عيسى مردهرا زنده مى كرد و مجسمه را جان مى داد، همان قدرتى است كه خداوند به اميرالمؤ منين دادهبود و عجائب بى شمار از او سر مى برد.
راوى گويد: خدمت امام رضا عليه السلام بودم ، روى كاغذى اين جمله را نوشتم : دنيا درنزد امام همانند نيمه گردوئى جلوه گرست ، (كه امام به تمامى آن كاملا مسلط است ) ايننوشته را به حضرت دادم و عرض كردم : فدايت شوم ، اصحاب ما روايتى رانقل كرده اند، من آن را انكار نكردم ولى مى خواهم از شما بشنوم ، حضرت به آن كاغذ نگاهنمود، سپس آنرا پيچيد بگونه اى كه گمان كرده (گفتن آن ) بر حضرت سخت آمد، سپسفرمود: آرى اين حق است ، آن را به روى پوستمنتقل كن . ⁽²⁸⁾ (تا بماند و از بين نرود)
آرى چگونه چنين نباشد در حالى كه در نزد آل محمد است هفتاد و دو حرف از اسم اعظم الهى، حروفى كه يك حرف آن ، آصف را قدرت داد تا تخت بلقيس را حاضر كند، و عيسى با آنهمه معجزات فقط دو حرف نزد او بود.
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند به عيسى دو حرف (از اسم اعظم داد) و با آن اقداممى كرد، به موسى چهارحرف و به ابراهيم هشت حرف و به نوح پانزده حرف و به آدمبيست و پنج حرف داد، و براى محمد و آل محمد همه را جمع كرد، اسم اعظم هفتاد و سه حرفاست كه خداوند به محمد هفتاد و دو حرف را عطا فرمود و يكى را در حجاب قرار داد.⁽²⁹⁾
هرچه پيامبران الهى داشتند، اهل البيت همه را دارند
ابوحمزه ثمالى از امام چهارم على بن الحسين عليهماالسلام پرسيد آيا ائمه عليهم السلاممى توانند مرده را زنده كنند و كور مادرزاد و ابرص را شفا دهند و بر روى آب راه روند؟حضرت فرمود: خداوند هيچ چيزى به هيچ پيغمبرى نداده است مگر آنكه آن را به محمدصلى الله عليه و آله عطا نموده است ، با اضافه اى كه به انبياء نداده است .
پس هر چه نزد پيامبر اكرم بود، به حضرت امير عليه السلام داد، سپس به (امام ) حسن وحسين و پس از امام حسين از هر امامى به امام بعدى تا روز قيامت ، همراه با اضافاتى كهدر هر سال و در هر ماه و در هر ساعت حادث مى شود. ⁽³⁰⁾
نمونه اى از قدرت و معجزه سيدالشهداء
از امام چهارم عليه السلام روايت است كه فرمود: پس از امام حسن عليه السلام عده اى ازمردم نزد امام حسين آمدند و گفتند: اى پسر پيامبر، از آن عجائبى كه پدر شما به ما نشانمى داد نزد شما چيست ؟
امام حسين عليه السلام فرمود: آيا پدرم را مى شناسيد؟ گفتيم آرى همه ما او را مى شناسيم،
حضرت پرده اى را كه بر اتاقى بود بلند نمود و فرمود: بهداخل اتاق نگاه كنيد، چون نگاه كرديم ديديم كه اميرالمؤ منين عليه السلام آنجاست ،گفتيم ما شهادت مى دهيم كه على خليفه خدا و شما فرزند او هستى . ⁽³¹⁾
امام چهارم عليه السلام حكايت كند كه زنى بنام نظره ازديه نزد امام حسين آمد، حضرتفرمود: اى نظرة مدتى است كه نزد من نيامده اى ؟ عرض كرد: اى پسر پيامبر بخاطرچيزى است كه در فرق سرم پيدا شده و بسيار مرا غصه دار كرده است (گويا مرضىگرفته بود كه قسمتى از موهايش سفيد شده بود) حضرت فرمود: نزديك بيا، وقتىنزديك رفت ، حضرت انگشت خود را بر بيخ آن سفيدى نهاد، بلافاصله موى او سياه شد،سپس فرمود: آينه اى به او بدهيد! وقتى نگاه كرد و ديد سفيدى از ميان رفتهخوشحال شد، امام حسين نيز از خوشحالى او شادمان گرديدند. ⁽³²⁾
سيدالشهداء از اسرار الهى به اصبغ نشان داد
اصبغ بن نباية از ياوران حضرت امير عليه السلام است او گويد: به امام حسين عرضكردم : از شما راجع به چيزى مى خواهم درخواست كنم كه به آن يقين دارم ، و از سر خداستو آن سر در نزد شماست ، حضرت فرمود: اى اصبغ مى خواهى گفتگوى پيامبر را با -ابى دون - (ابى بكر) در مسجد قبا ببينى ؟ گفتم آرى (حضرت امير عليه السلام قبلابعد از رحلت پيامبر اكرم ، در مسجد قبا، پيامبر را به ابوبكر نشان داده بود، و در آنجاپيامبر ابوبكر را توبيخ فرموده بود).
حضرت فرمود: برخيز، ناگاه خودم را (از مدينه ) در كوفه ديدم ، نگاه كردم ، در كمتراز يك چشم بهم زدن مسجد (كوفه ) را ديدم ، حضرت در صورتم تبسم نمود سپس فرمود:اى اصبغ سليمان ابن داود، باد تحت اختيارش بود غدوها شهر و رواحها شهر، ولى به منبيش از سليمان داده شده است .
عرض كردم : بخدا كه راست فرمودى اى پسر پيامبر، حضرت فرمود: مائيم كسانى كهعلم كتاب و بيان آن ، نزد ماست نزد هيچكس از مخلوقات خدا، آنچه نزد ماست ، نيست ، چون مااهل سر خدائيم ، سپس در صورتم تبسم نموده فرمود:داخل شو، وقتى وارد (مسجد كوفه ) شدم ، ناگاه پيامبر را ديدم كه در محراب مسجد رداء رابخود پيچيده است . ⁽³³⁾ الحديث
سيدالشهداء، پيامبر و على و حسن را به جابر نشان داد
هنگاميكه سيدالشهداء عازم عراق شده بود، جابر بن عبدالله آمد و به حضرت عرض كرد:شما فرزند پيامبر هستيد، صلاح شما مى دانم كه مانند برادر خود، صلح كنيد، چرا كهبرادر شما آگاه و موفق بود. حضرت فرمود: اى جابر آنچه برادرم كرد به دستور خداو پيامبر بود، من هم به دستور خدا و پيامبر اقدام مى كنم ، آيا مى خواهى پيامبر و على وبرادرم حسن عليهم السلام را گواه بياورم ؟!
سپس حضرت به آسمان نگاه كرد، ناگاه درب آسمان باز شد، پيامبر و على و حسن و حمزهو جعفر عليهم السلام فرود آمدند، جابر گويد: از ترس از جا پريدم .
پيامبر فرمود: اى جابر آيا راجع به حسن قبلا به تو نگفتم كه مؤ من نخواهى بود مگراينكه تسليم امامان خود باشى و اعتراض نكنى ؟ آنگاه پيامبر جايگاه معاويه و يزيد را درعذاب به جابر نشان دادند، سپس ‍ پيامبر با همراهان به آسمان صعود نمود، از آن بالاسيدالشهداء را صدا زده فرمود: پسرم به من ملحق شو، امام حسين به حضرت ملحق شد وبه آسمان رفتند به گونه اى كه ديدم وارد بهشت شدند، پيامبر به من نگاه نمود و درحاليكه دست حسين را گرفته بود فرمود: اى جابر اين پسرم با من است ، تسليم او باشو شك مكن تا مؤ من باشى ، جابر گويد: چشمهايم كور باد اگر آنچه گفتم نديده باشم. (نفس المهموم )
آمدن ملائكه و اجنه به كمك سيدالشهداء
امام صادق عليه السلام فرمود: وقتى سيدالشهداء از مدينه خارج شد، گروههائى ازملائكه ، سلاح در دست ، سوار بر مركب بهشتى ، نزد حضرت آمدند، سلام كردند و گفتند:اى حجت خدا بر خلق بعد از جد و پدر و برادرش ، خداوند جد شما را به ما در جاهاى مختلفكمك داده و ما را نيز به كمك شما فرستاده است ، حضرت فرمود: وعده گاه ما كربلاباشد، همانجا كه شهيد مى شوم ، گفتند: اى حجت خدا اگر از دشمن هراس دارى بفرما تابا شما باشيم ، حضرت فرمود: اينها به من راهى ندارند و كارى نمى توانند بكنند تابه جايگاهم برسم ، در خبر است كه گروههائى از جن نيز به كمك حضرت آمدند وگفتند: ما شيعه و ياوران شما هستيم ، اگر فرمان دهى ، همه دشمنان شما را نابود كنيمبدون اينكه شما از جاى خود حركت كنيد. حضرت براى آنها دعاى خير نمود و فرمود: مگردر كتاب خدا نخوانده ايد هر كجا باشيد، هر چند در برجهاى بلند، مرگ به سراغ شماخواهد آمد، و فرموده است كسانى كه بر آنها قتل نوشته شده به آرامگاه خود خواهند رفت ،اگر من در جاى خودم بمانم ، اين خلق ننگين به چه امتحان و مبتلا مى شوند؟ چه كسى درآرامگاه من خواهد بود، در حالى كه خداوند آن را هنگام گستردن زمين اختيار كرده و آن را اماندين و دنياى آنها قرار داده است . آنگاه جن بعد از سخنان سيدالشهداء گفتند: بخداىسوگند اگر نه اين است كه اطاعت شما لازم و ترور جايز نيست ، تمام دشمنان شما راقبل از اينكه به شما برسند هلاك مى كرديم ! حضرت فرمود: بخدا سوگند ما از شمابيشتر قدرت داريم بر دشمنان ، ولى (ما اقدام نمى كنيم تا) ليهلك من هلك عن بينة ويحيى من حى عن بينه يعنى تا هر كه هلاك مى شود بعد از روشن شدن راه و هر كههدايت مى يابد نيز از روى آگاهى باشد. (نفس المهموم )
بخش اول : فصل دوم : زمينه هاى قيام يا اسلام و سيدالشهداء
اهداف نهضت عاشورا
ان الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة
مخالفين هر مكتب و هر دينى ، در ابتداى ظهور مكتب جديد، بطور علنى با آن برخورد مىكنند، زيرا آن مكتب ، بخاطر جوانى و تازگى آن ، هنوز داراى طرفداران جدى نشده است ،ولى آنها در اكثريت و قدرت هستند، همچنانكه ديديم مشركين در صدر اسلام با تمام تواناز هر راهى كه ممكن بود، مانند شكنجه ، و تهمت وقتل و غارت و جنگ و غيره به مقابله با اسلام پرداختند.
اما پس از آن مكتب و مرام ، پيشرفت پيدا كرد، و داراى طرفداران جدى شد و به قدرترسيد، مخالفين آن مكتب ديگر نمى توانند با روش مقابله روياروى و اظهار مخالفت علنىبه مقابله بپردازند، زيرا با نفوذى كه مكتب جديد دارد، آنها رسوا و نابود مى شوند،
بهترين راه براى مقابله با مكتب و انقلابى كه پيروز شده است ، همگام شدن ظاهرى با آنمكتب ، و تظاهر نمودن به قبول آن ، و سپس منحرف كردن تدريجى مردم ازاصول و پايه هاى آن مكتب است به گونه اى كه مردم متوجه حساسيت انحرافات نشوند،تنها وقتى متوجه مكتب و اعتقاد خود بشوند كه كار از كار گذشته و درمقابل عمل انجام شده قرار بگيرند، يعنى خود را درعمل و عقيده نسبت به آن مرام سست احساس كنند، اينجاست كه يك درخت تنومند و ريشه دار رامى شود موريانه وار بر اثر نابود كردن تدريجى ريشه هاى مخفى آن با يك ضربه وفشار اندك سرنگون كرد.
موريانه حيوانى ضعيف و نابيناست ، به گونه اى كه مورچه دشمن سرسخت او به حسابمى آيد، اما همين حيوان ضعيف ، اگر به ساختمان يا درخت تنومندى حمله كند، آن را ويرانمى كند.
روش ويرانگرى اين حيوان بسيار سهمگين است ، او از دو ويژگى استفاده مى كند،ويژگى اول آنكه چون از نور خورشيد فرارى است . وقتى به چيزى مانند درخت يا ستونخانه حمله مى كند، آن را از درون پوك مى كند به گونه ايكه جدار بيرونى و پوستهبيرونى سوراخ نشود، به اين ترتيب ، انسان هرگز متوجه تهى شدن و سست شدنستون خانه نمى شود، مگر افراد متخصص و ژرف نگر، ويژگى دوم او اين است كهويرانگرى خود را به آرامى و اندك اندك انجام مى دهد، به گونه اى كه تاقبل از وقوع حادثه ، هر كس به ستون يا درخت تكيه دهد، متوجه فاجعه اى كه در شرفوقوع است نمى شود، آن فاجعه اى كه بر سر اسلام به وقوع پيوست و مى رفت تا بهمرور زمان ، همراه با خواب غفلتى كه سراسر عالم اسلام را فراگرفته بود، ستونخيمه اسلام را يكسره نابود كند، درست مانند همين جريان بود، مسلمانان در خواب غفلت ، ومخالفين به آرامى و تدريج ، مشغول تهى كردن و نابود كردن اساس و ريشه هاىدرونى و پر اهميت اسلام بودند.
آنچه ما در اين نوشتار بر آنيم كه به وضوح روشن سازيم ، بيان عمق فاجعه و خطربزرگى بود كه مى رفت اسلام و زحمات پيامبر اكرم و شهداء و فداكاريهاىاهل بيت عصمت و طهارت را از بين ببرد. اين درست است كه خداوند دين خود را حفظ مى كند،اما منافقين سعى خود را بكار خواهند گرفت ، و خداوند هم به وسيله اسباب وعلل طبيعى دين خود را محافظت مى كند، و حكمت الهى بر اين قرار گرفت كه سيدالشهداء،خون خدا شود و سر بقاء دين گردد همچنانكه نبى مكرم آورنده آن شريعت شد.
اميرالمؤ منين عليه السلام وقتى پرچمهاى معاويه واهل شام را ديد فرمود: سوگند به خدايى كه دانه را شكافت و خلايق را آفريد، اينهااسلام را بالاجبار پذيرفتند ولى در باطن مسلمان نبودند، وقتى كه يار و ياور پيداكردند، كفر خود را اظهار نمودند و به دشمنى خود با ما برگشتند، جز اينكه نماز را رهانكردند. ⁽³⁴⁾
آنچه بعد از پيامبر اكرم انجام گرفت ، خواسته يا ناخواسته ، نتيجه اى جز نابودىتدريجى اسلام نداشت ،
اكنون به انحرافات و اجتهاداتى كه خلفاء درمقابل پيامبر و بعد از حضرت ، نسبت به تغيير دستورات دينى انجام دادند، و كار را بهجايى رساندند كه امام حسين عليه السلام براى نجات دين ، جز فداكارى چاره اى نداشت ،توجه مى كنيم ،
وضعيت اسلام و مسلمين از ابتدا تا زمان قيام سيدالشهداء
يا ابا عبدالله انى اتقرب الى الله و الى رسوله و الى اميرالمؤ منين و الى فاطمهو الحسن و اليك بموالاتك و بالبرائة ممن اسس اساس ذلك و بنى عليه بنيانه ...
اين همه انحرافات و گمراهيها كه منجر به قيام و شهادت مظلومانه اباعبدالله الحسين ويارانش گرديد، نتيجه كارهايى است كه از اواخر عمر پيامبر به بعد، انجام گرفت .
شروع انحرافات در زمان حيات پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله
جريان را از بستر بيمارى پيامبر شروع مى كنيم ، هنگام رحلت حضرت فرا رسيده بود،در خانه حضرت عده اى از اصحاب از جمله عمر بن خطاب حاضر بودند، پيامبر فرمود:بيائيد تا براى شما فرمانى را بنويسم كه بعد از آن گمراه نشويد، عمر گفت : پيامبرهذيان مى گويد!! كتاب خدا براى ما كافى است ، تعجب اينجاست كه در حضور پيامبر ودر زمان حيات حضرت ، عده اى به طرفدارى از عمر برخاستند و حرف او را تكراركردند، و عده اى سخن پيامبر را تاييد كردند و چون مشاجره و سخنان بيهوده بالا گرفت ،پيامبر فرمود: برخيزيد. ⁽³⁵⁾
آرى اگر مسلمان از غصه خون بگريد - همچنان كه ابن عباس بشدت مى گريست - كه چرانگذاشتند فرمانى را كه ضامن هدايت بشر بود، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله صادركند، جا دارد، و شما خود خوب مى دانيد وقتى در حضور پيامبر، با گستاخى به اعتراضبرخيزند، در فرداى رحلت حضرت چه رخ خواهد داد؟!
و اين اولين و مهمترين انحراف اساسى بود كه درمقابل پيامبر انجام گرفت ، اين جريان كه در كتابهاى متعدد و معتبراهل سنت آمده است نشانگر مطالب بسيارى است كه قلم از ترسيم آن عاجز است .
سپاه اسامه و تمرد مخالفين
2 - به دنبال همين جريان ، مسئله تمرد از سپاه اسامه واقع شد، پيامبر اكرم اسامه ابنزيد را كه جوانى بود تقريبا هيجده ساله در واپسين لحظات زندگى خويش براى جنگ باسپاه روم در سرزمين اردن بسيج نمود، حضرت خود شخصا بسيج نمودن اصحاب را آن همدر حال مرض و تب شديد به عهده گرفت ، كليه سرشناسهاى مهاجر و انصارامثال ابوبكر و عمر و ابو عبيده جراح و سعد ابن ابى وقاص را در سپاه اسامه گرد آوردو با تاءكيدات فراوان آنها را سفارش نمود كه در رفتن عجله كنند.
اما اصحاب از اينكه جوانى حدودا هيجده ساله بر سالمندان فرمانده شده ، شديدا برپيغمبر خورده گرفتند و حضرت در حالى كه از شدت تب سر مقدس را بسته و حوله اىبخود پيچيده بود، اعتراض آنها را روى منبر پاسخ گفت ،
وقتى بيمارى حضرت شدت گرفت پيوسته مى فرمود: كه در تجهيز سپاه اسامهبكوشيد، سپاه اسامه را حركت دهيد، سپاه اسامه را روانه كنيد، اما عده اى از اصحاب سستىمى كردند، تا اينكه نبى اكرم رحلت نمود و آنها از رفتن امتناع كردند، ⁽³⁶⁾ پيامبراكرم مى خواست مدينه را از وجود اين افراد خالى كند و زمينه را براى خلافت حضرت علىعليه السلام مهيا كند و جلو تندروى برخى را بگيرد تا نگويند على جوان است وابوبكر پيرمرد، ولى آن ها از پيوستن به لشكر اسامه امتناع كردند كهقبل از همه ابوبكر و عمر اين كار را كردند، جوهرى در كتاب السقيفه مى نويسد: پيامبرپى در پى مى فرمود: سپاه اسامه را روانه كنيد، خدا لعنت كند هر كس از آن روىبرگرداند. ⁽³⁷⁾