1- با استفاده از المعجم .
2- اين عبارتها مضمون رواياتى است كه انشاء الله در جلدهاى بعد خواهد آمد.
3- با اشاره به فرمايش رهبر انقلاب .
4- مناجات شعبانيه على (عليه السلام ).
5- المفردات فى غريب القرآن ، ص 179.
6- قوم ثمود گفتند: اى عجب آيا بين افراد بشر تنها به او وحى رسيد.
7- قسم به آنكه ذكر را القاء مى كند.
8- پس سوال از اهل ذكر كنيد، اگر بينات وزبر را نمى دانيد.
9- شما خود اگر نمى دانيد از اهل ذكر بپرسيد.
10- تفسير الميزان ، جلد 12، ذيل آيه 43، سورهنحل ، ص 383. با اندكى دخل و تصرف :
11- اين سخنان كه برتو مى خوانيم از آيتهاى الهى ، و ذكر حكمتهاى خداى حكيماست .
12- نمى آيد ذكرى از طرف پروردگارشان مگر آنكه گوش مى دهد وحال آنكه استهزاء مى كنند.
13- هر آينه نوشتم بر زبور بعد از ذكر (تحقيقا زمين را بندگان صالح منوارث مى شوند).
14- پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم .
15- اى كسانى كه ايمان آورديد هر گاه شما را براى نماز جمعه فرا خوانند بهسوى ذكر خدا بشتابيد.
16- در انجام همه نمازها خصوصا نماز وسطى كوشا باشيد، و از روى خضوع واطاعت براى خدا بپا خيزيد.
17- -اى اهل ايمان مبادا هرگز مال و فرزندانتان شما را از ياد خداغافل سازند.
18- همانا ما به سوى شما امت كتابى كه مايه شرافت و عزت شماست فرستاديم.
19- بلكه ما قرآنى به آنان داديم كه مايه ياد آورى و شرافت آنها است ولىآنان از چنين چيزى روى گردانند.
20- و (بدانكه ) قرآن براى تو و مومنان قومت شرف و نام بلندى است .
21- بگو كه من بزودى حكايت او را به شما تذكر خواهم داد.
22- اين سخن من و سخن (پيامبرانى است كه ) پيش از من بودند.
23- وهمانا كافران مى گويند كه اگر نزد ما خبرى از رسولان پيش بود.
24- هنگامى كه مناسك خود را انجام داديد ذكر خا كنيد، چنانكه پدرانتان را ياد مىكنيد، بلكه از آن هم شديدتر.
25- وهنگامى كه نماز را به پايان رسانيديد خدا را ياد كنيد،؛رحال ايستادن و نشستن و به هنگامى كه به پهلو خوابيده ايد.26- اى كسانى كه ايمان آورده ايد خدا را بسيار ياد كنيد.
27- و آنها كه هنگامى كه مرتكب عمل زشتى شوند يا به خود ستم كنند به يادخدا مى افتند.
28- آنچه را به شما داده ايم با قدرت بگيريد و آنچه در آن هست به خاطر داشتباشيد.
29- به ياد آوريد برخود نعمت خدارا.
30- هنگامى كه اندرزها و پندها سودى نبخشيد و آنچه به آنها يادآورى شده بودفراموش ‍ كردند درهاى همه چيز (از نعمتها) را به روى آنها گشوديم .
31- اما هنگامى كه تذكراتى را كه به آنها داده شده بود فراموش كردند نهىكنندگان از بدى را رهائى بخشيديم .
32- گفتند آن فال بد كه مى گوئيد با خود شماست اگر بفهميد و متذكر شويد.
33- بگو من از شما مزد رسالت نمى خواهم و از آنها نيستم كه چيزيرا كه ندارندبخود مى بندند، اين قرآن بجز تذكر براى عالميان نيست .
34- پس شما كجا مى رويد؟ اين قرآن عظيم جز پند و نصيحتاهل عالم نيست .
35- آيا تعجب كرده ايد كه دستور آگاه كننده پروردگارتان به وسيله مردى ازميان شما به شما رسيد؟
36- ص ، قسم به قرآن صاحب مقام ذكر.
37- و هر كس از ياد من اعراض كند.
38- اين مردم غافل هيچ پند و موعظه اى از جانب پروردگارشان نيايد جز آنكه آنپند را شنيدند (و نشنيده گرفتند) و باز به بازى دنيا و لهو ولعب عمر مى گذرانند.
39- خدا بر شما ذكر را نازل كرد.
40- سوره كهف ، آيه 28.
41- ترجمه الميزان ، جلد 1، آيه 125. سوره بقره ، ص 477 و 475.
42- سوره اعراف ، آيه 205.
43- سوره طه ، آيه 14.
44- سوره ماعون ، آيه 4 و 5.
45- سوره انبياء، آيه 2 و 3.
46- نهج القصاحد، ص 350 - حديث شماره 1674.
47- همان منبع ، ص 91، حديث شماره 474.
48- نهج الفصاحد، ص 582، حديث شماره 2822.
49- همان منبع ، ص 80، حديث شماره 424.
50- سوره بقره ، آيه 200.
51- سوره بقره ، آيه 200 و 201.
52- سوره كهف ، آيه 105.
53- سوره اءعراف ، آيه 8 و 9.
54- سوره مومنون ، آيه 103.
55- سوره رعد، آيه 28.
56- دعاى عرفه .
57- سوره طه ، آيه 42.
58- ارشاد القلوب ديلمى ، ص 85.
59- سفينة البحار، جلد 2. باب غ ص 312.
60- اصول كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 284.
61- اصول كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 284.
62- اصل كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 287.
63- جامع الاخبار، ص 54، چاپ نجف .
64- به نقل از جامع الاخبار، ص 51، چاپ نجف .
65- نهج البلاغه ، خطبه 100.
66- نهج البلاغه ، خطبه 2.
67- سوره غافر، آيه 65.
68- سوره زمر، آيه 3.
69- سوره اءعراف ، آيه 28.
70- تحف العقول ، ص 497، چاپ انتشارات اسلامى ، قم .
71- اصول كافى ، جلد 4، ص 256.
72- اصول كافى جلد 4، ص 257.
73- اصول كافى ، جلد 4، ص 261.
74- كافى ، جلد 4 ص 262.
75- سوره نساء، آيه 142.
76- تحف العقول ، ص 503.
77- سوره توبه ، آيه 38.
78- كافى ، جلد 4 كتاب الايمان والكفر - ص 151.
79- تحف العقول ، صفحه 499، چاپ جديد.
80- مثنوى مولوى .
81- تحف العقول ، اصول كافى ، ج 4، باب الدعاء، ص 262.
82- اصول كافى ، جلد 4، باب الدعاء، ص 262.
83- اصول كافى ، جلد 4، باب الدعاء، ص 262.
84- اشاره به سوره حشر، آيه 21.
85- سوره طه ، آيه 71.
86- البته منظور اين نيست كه گوشه اى گزينش كند و در آنجا تسبيح بدستبگيرد و سجده كند. خير، اصلا چنين ذكرى مورد پسند دين و صاحب دين نيست ، بلكه ،منظور اين است كه او در هر حال و هر جا كه باشد بايد به ذكر خدامشغول باشد، دلش به ياد خدا باشد، كارش براى خدا باشد، چنانكه در مباحث گذشتهدريافتيد كه عمده ذكر، ذكر قلبى است ، و صاحبان اين ذكر با اينكه رهبران و حكمرانانمردم بودند و در صحنه هاى جنگ و جهاد نيز حضور داشتند؛ ولى در هيچ وضعيتى از ياد خداغافل نبودند.
87- مضمون روايتى است از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ).
88- نهج الفصاحه ، ص 8، حديث 39.
89- سوره اعراف ، آيات 206 و 201.
90- سوره اعراف ، آيات ، 200 و 201.
91- سوره نحل ، آيه 98.
92- سوره مائده ، آيه 15.
93- سوره انعام ، آيه 104 و سوره اعراف ، آيه 203.
94- سوره مائده ، آيه 16.
95- سوره بنى اسرائيل ، آيه 82.
96- سوره يونس ، آيه 57.
97- سوره واقعه ، آيه 78.
98- سوره اعراف ، آيه 200.
99- سوره مومنون ، آيات 97 و 98.
100- سوره زخرف ، آيه 36 تا 38.
101- سوره كهف ، آيه 103 و 104.
102- سوره بقره ، آيه 225.
103- نهج الفصاحة ، ص 146.
104- سوره اعراف ، آيه 201.
105- نهج البلاغه ، خطبه 16.
106- نهج البلاغه فيض ، خطبه 237.
107- نهج البلاغه ، خطبه 16.
108- نهج البلاغه فيض ، خطبه 113
109- نهج البلاغه فيض ، خطبه 156.
110- نهج البلاغه فيض ، خطبه 221.
111- نهج البلاغه فيض ، خطبه 186.
112- نهج البلاغه فيض ، خطبه 232.
113- نهج البلاغه فيض ، ص 909.
114- نهج البلاغه صبحى صالح - قصارالحكم - حكمت 130.
115- سوره اعراف ، آيه 201.
116- طاقديس ، ملااحمد نراقى .
117- فيض كاشانى .
118- مصباح الشريعه ، ص 121، چاپ بيروت .
119- سوره زمر، آيه 45.
120- سوره توبه ، آيه 125.
121- سوره بقره ، آيه 10.
122- سوره آل عمران ، آيه 135.
123- سوره حج ، آيه 46.
124- تفسير الميزان - ذيل سوره الناس - همچنين مى توانيد به تفسير مجمعالبيان ، جلد 5 ذيل سوره الناس ، و تفسير روح الجنان ، جلد 5ذيل همين سوره مراجعه فرمائيد.
125- نهج البلاغه صبحى صالح ، ص 392.
126- نهج البلاغه صبحى صالح ، خطبه 230.
127- مثنوى معنوى ، دفتر دوم ، ص 348، چاپ امير كبير.
128- سوره اعراف ، آيه 146.
129- سوره يونس ، آيه 7.
130- سوره نحل ، آيه 108.
131- سوره اعراف ، آيه 179.
132- سوره مجادله ، آيه 19.
133- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 62.
134- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 63.
135- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 64.
136- سوره احزاب ، آيه 52.
137- سوره احزاب ، آيه 52.
138- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ص 65.
139- نهج البلاغه فيض ، نامه 62.
140- توضيح : نويسنده شهيد اين كتاب وعده داه بود كه مبحث محاسبه نفس را در جزوات بعدى بياورد، ولى دست تقدير طور ديگرى از آستين بدر آمد وتيركينه حق ستيزان مجال تكميل اين مبحث را به او نداد، و ما نيز هنگامى كه در كار تنظيم وتكميل اين دفتر بوديم ، متاءسفانه موفق به دست يابى نوشته هاى ايشان در اين موردنشديم .
141- سوره اعراف ، آيه 136.
142- سوره يونس ، آيه 92.
143- سورده دخان ، آيه 25 تا 29.
144- سوره يوسف آيه 110.
145- سوره اعراف ، آيه 176.
146- مثنوى ، دفتر اول ، ص 149؛ چاپ اميركبير.
147- طالبين مى توانند بقيه ابيات اين قصيده را در ديوان خاقانى بخوانند.
148- غررالحكم ، ج 2، ص 573.
149- غررالحكم ، ج 1، ص 408.
150- غررالحكم ، ج 1، ص 291، چاپ دانشگاه تهران .
151- غررالحكم ، ج 5، ص 461.
152- غررالحكم ، ج 1، ص 215، چاپ دانشگاه تهران
153- غررالحكم ، ج 1. ص 215، چاپ دانشگاه تهران
154- سوره اعراف ، آيه 16.
155- سوره يس ، آيه 60.
156- سوره اعراف ، آيه 172.
157- به نقل از: نقد و تفسير و تحليل مثنوى ، استاد محمد تقى جعفرى
158- جامع الاخبار، ص 57، چاپ نجف .
159- مثنوى دفتر دوم ص 130 چاپ خاور.
160- گفتارهاى معنوى ، استاد شهيد مطهرى ، (ص ) 121 - 120