بخش های کتاب

شـغـل قـبـلى خود يعنى ساقيگرى شاه بر مى گردد وخواب دومى را چنين تعبير كرد كه به دار آويخته مى شود و پرندگان گوشت بدنش را مى خورند.
يوسف از ساقى خواهش كرد كه نزد فرعون از وى ياد كند تا شايد از زندان آزادش كند, اما شيطان او رااز يادش برد.
دو سـال بـعد فرعون خواب ديد كه هفت گاوچاق خوش قيافه از رودخانه اى بيرون آمدند وهفت گاو لاغر بد قيافه كه در ساحل رودخانه بودند,آن گاوها را خوردند.
دوبـاره خـوابـيـد و ايـن بار خواب ديد كه هفت خوشه سبز چاق و نيكو روييده و هفت خوشه لاغر پژمرده از باد شرقى پشت سر آن ها سبز شده و خوشه هاى لاغر آن خوشه هاى چاق را خوردند.
وحـشت زده از خواب بيدار شد و جادوگران وحكيمان مصر را فرا خواند و رؤياى خود را براى آنان بازگو كرد, اما همگى از تعبير آن عاجز ماندند.
در ايـن هـنـگـام , سردار ساقيان به ياد يوسف افتادو به فرعون گفت كه چنين شخصى در زندان هست و خواب خود و تعبيرى را كه يوسف كرده بود براى او باز گفت .

كـردنـد و چون يوسف آورده شد فرعون با وى سخن گفت و از او خواست تا دو خوابى را كه پياپى ديده است تعبير كند.
خـواب فـرعـون يـك مـعـنـا دارد و خداوند از آن چه خواهد كرد به فرعون خبر داده است : هفت گاونيكو نشانه هفت سال است و هفت خوشه نيكو نيزنشانه هفت سال و هفت گاو لاغر زشت كه بـه دنـبـال آن هفت گاو چاق بيرون آمدند نشانه هفت سال است و هفت خوشه پوچ پژمرده از باد شرقى نيزنشانه هفت سال قحطى مى باشد.
سخنى كه به فرعون گفتم اين است .

مى كند به فرعون ظاهر ساخته است .

فـراوانـى بسيار در تمامى زمين مصر مى آيد و بعد ازآن هفت سال قحط پديد آيد و تمامى فراوانى درزمين مصر فراموش شود و قحط زمين را تباه خواهدساخت .

قحطى كه بعد از آن آيد, زيرا كه به غايت سخت خواهد بود.
شد اين است كه اين حادثه از جانب خدا مقرر شده وخدا آن را به زودى پديد خواهد آورد.
پس , اكنون فرعون مى بايد مردى بصير و حكيم را پيدا نموده او را بر زمين مصر بگمارد.
چـنـيـن بـكند و ناظران بر زمين برگمارد و در هفت سال فراوانى , خمس از زمين مصر بگيرد و همه ماكولات اين سال هاى نيكو را كه مى آيد جمع كنندو غله را زير دست فرعون ذخيره نمايند و خـوراك در شـهـرها نگاه دارند تا خوراك براى زمين به جهت هفت سال قحطى كه در زمين مصر خواهد بودذخيره شود مبادا زمين از قحط تباه گردد.
تورات سخن خود را ادامه مى دهد كه خلاصه اش چنين است : فرعون سخن يوسف وتعبير خواب او را پـسـنـديد و وى را گرامى داشت وهمه امور مملكت را به دست او سپرد و انگشترى خود را در دست يوسف كرد و جامه اى از كتان نازك بر وى پوشانيد و طوقى زرين به گردنش انداخت و او را بر عرابه خاص خويش سوار كرد وپيش روى او جار مى زدند كه : زانو زنيد.
سال هاى فراوانى و سپس در سال هاى قحطى وخشكسالى كارها را به بهترين وجه اداره كرد.
تورات اين داستان را ادامه مى دهد كه خلاصه اش از اين قرار است : چون قحطى سرزمين كنعان را فرا گرفت , يعقوب به فرزندان خود دستورداد, به مصر بروند و غله اى فراهم آورند.
يعقوب به طرف مصر حركت كردند و به حضوريوسف رسيدند.
به آن ها معرفى نكرد.
گفت و پرسيد از كجا آمده ايد؟
گفتند : از سرزمين كنعان براى خريد خوراك آمده ايم .

نه , شما جاسوس هستيد و براى خرابكارى به سرزمين ما آمده ايد.
مرد هستيم كه در كنعان به سر مى برد.
بـرادر بـوديـم كه يكى از ما گم شد و برادر كوچكتر ماهم اينك نزد پدرمان مانده است و بقيه در محضرشما هستيم .

خرابكارى و شرارت ميانه اى نداريم .

يـوسـف گـفت : به جان فرعون قسم , كه ما فكرمى كنيم شما جاسوس باشيد و آزادتان نمى كنيم مگراين كه برادر كوچكتان را پيش ما بياوريد تا درستى ادعاى شما را باور كنيم .

آنان را سه روز زندانى كردند.
و از ميان آن ها شمعون را انتخاب نمود و در برابرچشم ايشان او را به بند كشيد و به بقيه اجازه داد كه به كنعان بروند و برادر كوچكتر خود را بياورند.
يوسف دستور داد جوال هاى آنان را از گندم پركنند و نقره هاى هر كدام را در عدل او گذارند.
كار را كردند و برادران يوسف نزد پدر خويش بازگشتند و ماجرا را برايش تعريف كردند.
فرستادن بنيامين با آن ها امتناع ورزيد و گفت : شمامرا بى اولاد ساختيد.
دستم رفت و بنيامين را هم مى خواهيد از من بگيريد.
كه به آن مرد گفتيد برادرى داريد كه پيش من گذاشته ايد.
گـفـت : آيـا پـدرتان هنوز زنده است ؟
و آيا برادرديگرى هم داريد و ما به سؤالات او جواب داديم ونمى دانستيم كه خواهد گفت : برادرتان را نزد من بياوريد.
يعقوب همچنان امتناع مى ورزيد تا اين كه يهودا تضمين كرد بنيامين را به او برگرداند.
وقـت , يعقوب اجازه داد بنيامين با آن ها برود و به ايشان دستور داد كه از بهترين كالاهاى زمين با خـودبـردارنـد و بـراى آن مـرد پـيـشـكـش برند و هميان هاى نقره را كه در جوال هايشان به آنان برگردانده , باخود ببرند.
چـون وارد مـصـر شـدنـد بـا پـيشكار يوسف ديداركردند و به او گفتند كه براى چه كار آمده اند ونقره هايى را كه بر گردانده است با خود آورده اند وپيشكش ها را به او دادند.
گـفـت و گراميشان داشت و گفت نقره هايشان ازخودشان باشد و شمعون گروگان را تحويل ايشان داد و آن گاه آنان را نزد يوسف برد.
يوسف به خاك افتادند و پيشكش هايشان را به اوتقديم كردند.
آنان و پدرشان جويا شد.
به يوسف نشان دادند.
برايش دعا كرد.
براى هر يك از آنان و مصريانى كه در آن جاحضور داشتند جداگانه غذا گذاشت .

سپس به پيشكارش دستور داد ظرف هاى آنان را از مواد خوراكى پر كند و هدايايشان را در ميان آن ظرف ها جا دهد و جامى را در عدل برادركوچكشان بگذارد.
برادران يوسف بارهايشان را روى الاغها بستند وبرگشتند.
چـون از شـهـر خـارج شدند, هنوز دور نشده بودندكه يوسف به پيشكار خود گفت : خودت را به ايـن عـده بـرسان و بگو : چه بد كرديد كه خوبى را به بدى پاداش داديد و جام آقايم را كه با آن آب مى نوشد وبه آن تفال مى زند, دزديديد.
سخن مبهوت شدند و گفتند : حاشا از ما كه مرتكب چنين كارى شويم .

عدل هايمان يافتيم از كنعان با خود براى شمابرگردانديم , حالا چگونه ممكن است از خانه آقاى تو نقره يا طلا بدزديم .

پيدا شود خونش مباح باشد و ما همگى غلامان آقاى تو شويم .

رضايت داد و برادران يوسف هر يك به طرف عدل خود شتافت و آن را پايين آورد و باز كرد.
پـيـشـكـار بـارهـاى آن هـا را تـفـتـيـش كرد و اين كار را ازبرادر بزرگترشان آغاز نمود تا آن كه به كوچكترشان رسيد و جام را از عدل او بيرون آورد.
برادرانش چون چنين ديدند, رخت هاى خود راچاك زدند و به شهر برگشتند و نزد يوسف رفتند وقـولـى را كـه به پيشكار داده بودند به او نيز گفتند و به گناه خود اعتراف كردند و با خوارى و شرمندگى عذرخواهى كردند.
چنين كنيم .

شده است , نگه مى داريم و بقيه شما به سلامت نزدپدرتان برگرديد.
يـهـودا جلو رفت و التماس كرد و ترحم خواست و به او گفت كه وقتى يوسف دستور داد بنيامين رابـيـاورند و آن ها اين را از پدرشان خواستند, وى بشدت امتناع ورزيد تا آن كه يهودا به او تضمين دادكه بنيامين را به وى برگرداند.
بـدون بـنـيـامـيـن بـا پدرشان رو به رو شوند و اگر پدرپيرشان اين ماجرا را از آنان بشنود در دم جان مى دهد.
جاى بنيامين به غلامى و بندگى خود بگيرد وبنيامين را رها كند تا پدرشان كه بعد از گم شدن برادرتنى او يوسف به وى انس و الفت گرفته است ,خوشحال و شادمان شود.
تورات مى گويد : و يوسف پيش جمعى كه به حضورش ايستاده بودند نتوانست خوددارى كند.
پـس نـدا كرد كه همه را از نزد من بيرون كنيد و كسى نزد او نماند وقتى كه يوسف خويشتن را به برادران خود شناسانيد و به آواز بلند گريست و مصريان واهل خانه فرعون شنيدند.
گفت : من يوسف هستم .

و برادرانش جواب وى را نتوانستند داد, زيرا كه به حضور وى مضطرب شدند.
خود گفت : نزديك من بياييد.
و گفت : منم يوسف , برادر شما كه به مصر فروختيد.
و حـال رنـجـيـده مـشـويد و متغير نگرديد كه مرا بدين جا فروختيد, زيرا خدا مرا پيش روى شما فرستاد تانفوس را زنده نگاه دارد.
كه قحط در زمين هست و پنج سال ديگر نيز نه شيارخواهد بود نه درو.
تا براى شما بقيتى در زمين نگاه دارد و شما را به نجاتى عظيم احيا كند.
نـفـرسـتـاديـد, بـلـكـه خدا (فرستاد) و او مرا پدر برفرعون و آقا بر تمامى اهل خانه او و حاكم بر همه زمين مصر ساخت .

بشتابيد و نزد پدرم رفته بدو گوييد : پسر تويوسف چنين مى گويد كه نزد من بيا و تاخير منما.
در زمين جوشن ساكن شو تا نزديك من باشى تو وپسرانت و پسران پسرانت و گله گوسفندانت و رمه گاوانت و هر چه دارى .

زيرا كه پنج سال قحط باقى است مبادا تو و اهل خانه ات و متعلقانت بى نوا گرديد.
شما و چشمان برادرم بنيامين مى بيند كه زبان من است كه با شما سخن مى گويد.
حشمت من در مصر و از آن چه ديده ايد خبر دهيد وتعجيل نموده پدر مرا بدين جا آوريد.
بـرادر خـود بـنـيـامـين آويخته بگريست و بنيامين برگردن وى گريست و همه برادران خود را بوسيده برايشان بگريست .

تـورات به سخن خود ادامه مى دهد كه خلاصه اش چنين است : يوسف برادران خود را به نيكوترين وجه تجهيز كرد و آنان را روانه كنعان نمود.
كه يوسف زنده است و ماجرا را برايش بازگو كردند.
يـعـقـوب خـوشحال شد و همه اعضاى خانواده خود راكه مجموعا هفتاد نفر بودند, به سوى مصر حركت داد و به جوشن مصر وارد شدند.
استقبال پدرش به آن جا رفت و ديد پدرش مى آيد.
هر دو دست به گردن يكديگر انداختند و بسيارگريستند.
آن جـا مـسـتـقـرشان ساخت و فرعون به آنان احترام بسيار نهاد و امانشان داد و در بهترين نقطه مصرملكى در اختيارشان گذاشت و يوسف در طول سال هاى قحطى به ايشان رسيدگى مى كرد وخرجشان را مى داد.
هفده سال در سرزمين مصر زندگى كرد.
اين بود داستان يوسف در تورات در حدى كه باقرآن مشابهت دارد و ما خلاصه آن را آورديم وفقط برخى فقراتش را كه مورد نياز بود به طور كامل نقل كرديم .

نبوت 2 / 1    ((خاصه 10)) ايوب .

ايوب (ع ).