حديث ششم:
در فرائدالسمطين ج1 ص 137 به سند خود از جابربن عبدالله انصارى روايت مى كند كه: روزى با پيامبر خدا(ص) در يكى از باغهاى مدينه بودم و دست على(ع) در دست پيامبر بود، در همين حال از كنار درخت خرمايى مى گذشتند كه درخت به صدا درآمد و گفت: اين محمد سيّد و آقاى پيامبران، و اين على سيد و سرور اوصياء، پدر ائمه طاهرين است.
حديث هفتم:
در فرائدالسمطين ج 2 ص 243 به سند خود از ابن عباس روايت مى كند كه پيامبر خدا(ص) به على بن ابى طالب(ع) فرمود: اى على، من شهر حكمت و تو دروازه آن هستى... تا اينكه فرمود: مثل تو و مثل امامان از نسل تو بعد از من، مثل كشتى نوح است كه هر كس بر آن سوار شد نجات يافت و هر كس امتناع ورزيد غرق شد. و مثل شما مثل ستارگان است كه هر گاه ستاره اى ناپديد شود، ستاره اى ديگر آشكار شده و مى درخشد، تا روز قيامت. اين حديث را در ينابيع الموده ص28 و در انتهاءالافهام ص 206 نيز روايت نموده است.
حديث هشتم:
در مناقب خوارزمى ص 34 به سند خود از حسين بن على(ع) روايت مى كند از پيامبر خدا شنيدم كه گفت: هر كس دوست دارد همانند زندگانى من زندگى كند و همانند مردن من بميرد و داخل بهشت شود كه خدايم به من وعده داده، بايد على بن ابى طالب(ع) و اولاد و اهل بيت پاك و معصوم او را كه ائمه هدى و چراغهاى (روشنگر در) تاريكى هستند دوست داشته باشد زيرا آنها شما را از راه هدايت به راه ضلالت نمى كشانند.
حديث نهم:
در ذخايرالعقبى ص 17 از عمر نقل مى كند كه پيامبر اسلام(ص) فرمود:
در هر دوره اى كه بر امت من مى گذرد، دادگرانى از اهل بيت من هستند كه تحريف گمراهان، و ادعاى ناحق مبطلان، و تأويل و توجيه نادانان را از دين دور مى كنند. هان! به درستى كه امامان شما پيشرو و راهنمايان شما هستند به سوى خداوند عزّ و جّل،پس بنگريد چه كسى را پيشروى خود قرار مى دهيد.
حديث دهم:
در ينابيع الموده ص 254 از جابر نقل مى كند كه رسول خدا(ص) فرمود: خيرى نيست در امتى كه ميان آنان يكى از فرزاندان على كه امر به معروف و دنهى از منكر مى كند، نباشد.
حديث يازدهم:
در فرائدالسمطين ص 259 به سند خود از ابوالطفيل از ابى جعفر(ع) نقل مى كند كه پيامبر اسلام(ص) به اميرمومنان على(ع) فرمود: بنويس آنچه را كه مى گويم، على(ع) عرض كرد يا رسول الله آيا مى ترسيد فراموش نمايم. فرمود نه من از خداى خود خواسته ام كه تو را از نسيان و فراموشى حفظ كند ولكن بنويس براى شريكانت. عرض كردم: شريكانم چه كسانى هستند؟ فرمود: شريكان تو امامان از فرزندان تو هستند كه به خاطر آنان امت من از باران سيراب مى شود و به سبب ايشان دعاهاى آنها به اجابت مى رسد، و به احترام آنان خداوند بلاها را از مردم دور مى كند، و نزول رحمت و خيرات آسمانى به بركت وجود آنان است. و بعد اشاره به حسن(ع) نموده و فرمود اين اولين آنان (از اولاد تو) است، سپس به حسين(ع) اشاره كرد و فرمود: (بقيه) امامان از نسل او است. اين روايت در ينابيع الموده ص20 هم آمده است.
حديث دوازدهم:
در كتاب مشارق الانوار ص 53 از كتاب «فردوس» ديلمى، بطور مرفوع از جابربن عبدالله نقل كرده كه پيامبر خدا فرمود: بر در بهشت نوشته شده، خدايى نيست جز خداى (يكتا)، محمد رسول خداست، على برادر او و ولى خداست. عهد و پيمان به ولايت او بر مخلوقات در (عالم ذر) دو هزار سال قبل از آفرينش آسمانها و زمين، گرفته شده، هر كس دوست دارد كه خدا را ملاقات كند در حاليكه از او راضى است بايد على و عترت او را دوست داشته و آنها را ولى خود قرار دهد. (زيرا) آنان نجيبان و اولياء و خلفاء و دوستان من هستند.
حديث سيزدهم:
در ينابيع الموده ص 445 از على (ع) روايت مى كند كه پيامبر اسلام(ص) فرمود: امامان از فرزندان من هستند پس هر كس از آنان اطاعت كند همانا از خدا اطاعت كرده، و هر كس آنان را نافرمانى كند به خدا معصيت كرده، آنان ريسمان محكم(الهى) و وسيله به سوى خداوند عز و جل مى باشند.
حديث چهاردهم:
در حلية الاولياء ج 1 ص 86 به سند خود از ابن عباس نقل مى كند كه پيامبر فرمود: هر كس دوست دارد چون زندگى من زندگى كند و مرگ او مانند مرگ من باشد و در بهشت جاويد سكنى گزيند، پس بعد از من على را دوست بدارد، و دوستدارانش را نيز دوست بدارد و از امامان بعد از من پيروى كند. كه آنان عترت من هستند. از طينت من خلق شده اند و به ايشان فهم و علم ارزانى شده است. بدا به حال آن دروغ پردازان از امت من كه فضل و برترى آنان را تكذيب نمايند و صله مرا در مورد آنان قطع نمايند. خداوند شفاعت مرا شامل آنها نگرداند.
اين روايت در شرح ابن ابى الحديد ج2 ص450 و كترالعمال ج6 ص217 و فرائدالسمطين ج1 ص53 نيز آمده است.
حديث پانزدهم:
در اثبات الهداة ج 1 ص 730 از كتاب «فضائل على» تأليف احمدبن محمد طبرى به سند خود از ابىّ بن كعب از پيامبر گرامى روايت كرده كه فرمود: اهل بيت من، حق را از باطل جدا مى سازند و آنان امامهايى هستند كه بايد به آنان اقتداء شود.
حديث شانزدهم:
در ينابيع الموده ص 123 از اعمش از جعفر صادق(ع) از پدران بزرگوارش از اميرمومنان (ع) روايت مى كند كه رسول خدا(ص) فرمود: اى على تو برادر من، و وارث و وصى منى، هر كس تو را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر كس كه دشمن تو باشد او دشمن من است. اى على من و تو هر دو پدر اين امت هستيم. اى على من و تو و امامان از نسل تو سروران دنيا و پادشاهان آخرتيم، هر كس ما را بشناسد خدا را شناخته است و هر كس منكر ما باشد خداى عز و جل را انكار كرده است.
حديث هفدهم:
در مناقب خوارزمى ص 234 به سند خود از سلمان فارسى روايت كرده كه پيامبر به على(ع) فرمود: يا على انگشترى را به دست راست كن تا از مقربان باشى، گفت مقربّان چه كسانى هستند؟ فرمود جبرئيل و ميكائيل، عرض كرد: چه انگشترى را به دست كنم؟ فرمود: عقيق سرخ، زيرا عقيق اولين كوهى است كه به يگانگى خداوند و پيامبرى من و به جانشينى و خلافت تو و امامت فرزندانت و به بهشت رفتن دوستانت و به فردوس رفتن شيعيان اولاد تو اقرار كرده است.
حديث هجدهم:
در ينابيع الموده ص 102 از كتاب مناقب به سند خود از «زاذان» از سلمان فارسى (رضوان الله عليه) نقل مى كند كه از رسول خدا(ص) بيش از ده بار شنيدم كه به على (ع) فرمود: اى على، تو و اوصياء از فرزندانت، اعراف ميان بهشت و دوزخ هستيد، داخل بهشت نمى شود مگر آنكه شما را بشناسد و شما هم او را بشناسيد و داخل دوزخ نمى شود مگر كسيكه شما را انكار كند شما هم او را انكار كنيد.
حديث نوزدهم:
در فرائدالسمطين ج 1 ص 397 به سند متصل از كميل بن زياد از على(ع) روايت مى كند كه بخشى از آن چنين است:... آرى پروردگارا! هرگز روى زمين از بپادارنده حجت خدا خالى نمى ماند، تا دلايل و بينّات الهى از بين نرود. عدد آنان بسيار كم بوده ولى پيش خدا از نظر منزلت و مقام بسيار بزرگوارند، به واسطه آنان خدا حجتهاى خود را نگه مى دارد تا به همانندان خود بسپارند و در دلهاى آنها قرار دهند. علم حقايق به آنها روى آورده، تا آنچه را كه براى خوشگذرانان سخت است آسان شمرده اند. و به آنچه نادانان از آن وحشت دارند، انس گرفته اند، با روحى بلند كه به دستگاه خدا ارتباط دارد دنيا را پشت سر مى گذارند (يعنى: در دنيا زندگى مى كنند ولى روح بزرگ آنان همواره با مبدأ اعلى مرتبط است) آنان نمايندگان خدا روى زمين هستند و مردم را به سوى او مى خوانند، آه، آه كه مشتاق ديدار آنها هستم.
(اى كميل) از خداوند براى تو و خودم طلب مغفرت مى كنم، هر وقت خواستى برخيز.
حديث بيستم:
در ينابيع الموده ص 445 از على(ع) روايت مى كند كه رسول خدا فرمود: هر كس دوست دارد سوار كشتى نجات بشود و به ريسمان محكم الهى چنگ بزند بايد على را دوست بدارد و دشمن او را دشمن شمارد، و به ائمه هدى از فرزندان او اقتداء كند زيرا آنان بعد از من، خلفاء، و اوصياء من بوده، و حجت هاى الهى بر مردم هستند. آنان سروران امت من، و رهبران پرهيزكاران به سوى بهشتند. حزب آنان حزب من بوده و حزب من حزب خداست و حزب دشمنان ايشان حزب شيطان است.
حديث بيست و يكم:
در ينابيع الموده ص 133 به سند متصل از على(ع) روايت مى كند كه پيامبر خدا به او فرمود:
خوشا به حال كسى كه تو را دوست داشته و تصديق كند و واى به حال كسى كه دشمن تو بوده و تو را تكذيب نمايد. دوستان تو ميان اهل آسمان معروف و شناخته شده هستند، آنها اهل دين و ورع، و نيكوسيما و متواضع هستند.... و ديده هاى آنان به جهت رأفت و دلسوزى به تو و امامان از فرزندان تو، اشك ريزان است. آنان به آنچه كه خداى سبحان در كتاب خود امر فرموده، و به آنچه كه من امر كرده ام، عمل مى كنند و همچنين به آنچه كه تو و اولوالامر از اولاد تو كه همان امامان هستند، امر كنيد.
در فرائدالسمطين ج 1 ص 354 به سند خود از ابوالطفيل نقل مى كند كه گفت: روزى كه ابوبكر مرد من سر جنازه اش حاضر بودم و زمانيكه با عمر بيعت كردند حضور داشتم، و على بن ابى طالب در گوشه اى نشسته بود، در همين حال جوانى يهودى از اولاد هارون كه لباسهاى فاخر و نيكو پوشيده بود، وارد شد و بالاى سر عمر ايستاد و گفت يا اميرالمومنين تويى اعلم و افضل اين امت به كتابشان و امر نبوت پيامبرشان؟ عمر سرش را پايين انداخت.
يهودى: با تو هستم و سخن اش را تكرار كرد.
عمر: چرا اين سؤال را مى كنى؟
يهودى: نزد تو آمده ام تا براى خود راهى بجويم. زيرا در دينم به شك افتاده ام.
عمر: دامن اين جوان را بگير.
يهودى: اين جوان كيست؟
عمر: او على بن ابى طالب، پسر عموى رسول خدا(ص) است. او پدر حسن و حسين و شوهر فاطمه دختر رسول خدا(ص) است. يهودى متوجه على(ع) شد و گفت تو چنين هستى؟ فرمود آرى... (تا اينكه يهودى سؤالاتى را از حضرت پرسيد كه از جمله آن سؤالها اين بود) به من بگو كه محمد چند امام عادل (به عنوان وصى و جانشين) دارد؟ و او در كدام بهشت است و چه كسانى همراه او در آن بهشت سكونت دارند؟
على(ع) فرمود: اى هارونى، محمد دوازده امام عادل دارد كه خلفاى او هستند كه هر كس آنان را واگزارد و رها كند به آنها زيانى نرسد و آنها از مخالفت مخالفين وحشت نمى كنند و در امر دين از كوههاى پابرجاى روى زمين استوارترند و محمد(ص) در بهشت خود با همين دوازده امام سكونت مى كند.
يهودى: راست گفتى، قسم به خدايى كه جز او خدايى نيست، من اينها را در كتب پدرم هارون ديده ام كه عمويم موسى املاء نموده و او هم با دست خود نوشته است.
اين روايت را كلينى نيز در كتاب كافى ج1 ص529 آورده است.

احاديث ديگر از كتب اهل سنت كه پيامبر(ص) فرمود نخستين دوازده امام على، امامان ديگر از ذريه اوست.

تصريح رسول گرامى به اسامى امامان دوازدهگانه در احاديث اهل سنت

ــــــــــــــــــــــــــــ
1- فرائد السمطين تأليف محدّث بزرگ علامه حموينى كه متوفّاى 720 هجرى ثبت شده از علماء اهل سنّت است چنانچه در همين كتاب ج 1 ص 119 و 166 و 265 به مدح ابوبكر پرداخته، و در ج 1 ص 166 و 266 عمربن الخطاب را مدح و در ج 1 ص 120 عثمان را مدح كرده است.