بخش های کتاب

چهارم كشتن حجر وياران حجر, واى بر او از حجر, واى بر اواز حجر وياران حجر)) ((256)).
12 ـ روزى رسـول خـدا(ص ) ((ابـو سـفـيـان )) را ديـد كـه بر حمارى سوار بود و((معاويه )) آن را مى كشيد ويزيد از پشت سر آن را به حركت وامى داشت , فرمود:.
((لعنت خدا بر آن كه سواراست , وآن كه مى كشد, وآن كه از پشت مى راند)) ((257)).
13 ((ابن عباس )) گويد:.
پيامبر اكرم (ص ) صداى دو نفر را كه ترانه مى خواندند شنيد,پرسيد: اين دو نفر چه كسانى هستند؟ گـفـتـنـد: ((مـعـاويـه )) و((عـمـر بن عاص )), فرمود: خداوندا آنهارا واژگون ساز وهر دورا در دوزخ ‌افكن )) ((258)).
14 ((ابوذر)) به ((معاويه )) مى گويد:.
((روزى تـو از نزديك رسول خدا(ص ) رد شدى كه فرمود: خدايااورا لعنت كن وسيرش نساز جز با خاك )) ((259)).
اهـل سـنـت بـراى تـوجـيـه روايـاتـى كـه در آنها از سوى پيامبر(ص )لعن ونفرين بر ((معاويه )) و((ابوسفيان )) و آمده اينگونه حديث ساخته اندوبه آن حضرت نسبت داده اند كه فرمود:.
((خـداونـدا, مـن يـك انـسان معمولى هستم , پس اگر مؤمنى رااذيت كردم , فحش دادم , لعنت كـردم ,يـا كـتـك زدم , بـه جاى آن برايش نماز وزكات وموجبات نزديكى به خودت در روز قيامت قراربده !)) ((260)).
آنـها عقيده دارند كه پرداختن به آنچه ميان على (ع ) و((معاويه ))گذشته وساير حوادث تاريخ در ايـن زمـيـنـه جـايـز نـيست , على (ع ) اجتهادكرد وبه حق رسيد لذا دو پاداش دارد, و ((معاويه )) و((عائشه )) اجتهادكردند وبه خطا رفتند لذا يك پاداش دارند ((261)).
بر اساس همين عقيده بر على (ع ) و((معاويه )) هر دو درودمى فرستند اما هيچ توجهى به كارهائى كـه ((مـعـاويـه )) مـرتـكـب شده ندارند, كمترين سخن درباره او اين است كه اين اعمال دليل بر كفروگمراهى ودشمنى بى چون وچرا با خدا ورسول اوست , جالب است بشنويد كه :.
مـرد نـيـكـى مـى گـفـتـند: در زيارت جناب ((حجر بن عدى كندى ))فردى را ديد م كه بسيار مى گريد خيال كردم او شيعه است , پرسيدم : چراگريه مى كنى ؟.
گفت : بر سرورمان جناب ((حجر)) (رض ) گريه مى كنم .
گفتم : اورا چه شده است ؟.
گفت : سرورمان جناب ((معاويه ))(رض ) اورا كشته است .
گفتم : چرا اورا كشته است ؟.
گفت : براى اينكه از لعن كردن سرورمان على بن ابى طالب ـ(رض ) خود دارى ورزيده است !!.
آن مرد صالح گفت : من هم بر نادانى تو گريه مى كنم رضى اللّه عنك ((262)).
و : ((خالد بن وليد بن مغيرة )).
اهل سنت اورا ((سيف اللّه )) ((263)) مى نامند, پدرش ((وليد)) در ميان سرمايه داران يگانه بود, به همين خاطر اورا ((وحيد)) ناميدند كه قرآن كريم اينگونه اورا تهديد مى كند:.
(ذرني ومن خلقت وحيداساصليه سقر) ((264)).
يعنى : (( مرا با آنكه يگانه اش آفريدم تنها گذاربه زودى اورا به دوزخ خواهم برد)).
كـارش بـه جـائى رسـيـد كه خواست پيامبر(ص ) را با مال وثروت تطميع كند, تا دست از رسالت خويش بر دارد كه قرآن كريم اينگونه پاسخش را مى دهد:.
(ولا تطع كل حلاف مهين ان كان ذا مال وبنين سنسمه على الخرطوم ) ((265)).
يعنى : ((هر سوگند خورنده پستى را طاعت نكن كه داراى مال وفرزندان است به زودى بر دماغش داغى خواهيم نهاد)).
وى معتقد بود كه خودش به خاطر مال وثروتش براى نبوت شايستگى بيشترى دارد تا پيامبر(ص ) كه فقير وتهيدست است .
((خـالـد)) در يـك چـنـيـن مـحـيـطى وبـا چنين افكارى بزرگ شد, ودرتمامى جنگها در برابر پيامبر(ص ) ايستاد, او پشتيبانى مالى جنگ ((احد)) را بر عهده گرفت ودر سال ((صلح حديبيه )) پيامبر(ص ) را تروركرد, اما وقتى به ضعف خود پى برد در سال هشتم هجرت , چهار ماه قبل از فتح ((مكه )) اظهار اسلام كرد.
او بعد از اسلامش خطاهاى بزرگى انجام داده است , ازجمله :.
1 در روز ((فـتح مكه )) پيامبر(ص ) سپاهيان را از جنگ وكشتاربازداشته بود اما ((خالد)) بيش از سى تن را كشت ((266)).
2 ـ پـس از فتح ((مكه )) پيامبر(ص ) سپاهى به فرماندهى ((خالد)) به سوى قبيله ((بنى جذيمه )) فرستاد تا آنهارا به اسلام دعوت كنند وقتى سپاه به آنجا رسيد آنها گفتند: ((ما از بت پرستى دست بـرداشـتـيـم )) آنـگـاه بـاوعـده امـان از جـانب ((خالد)) همگى سلاح خويش را بر زمين نهادند, ولى ((خالد)) فورا دستور داد دستهاشان را ببندند وآنهارا به قتل برسانند چراكه در زمان جاهليت آنها دو عموى وى را كشته بودند وقتى خبر به پيامبر(ص ) رسيد حضرت دستش را بلند كرده , سه بار فرمود:.
((خدايا از كردار ((خالد)) به تو پناه مى برم )).
آنـگـاه على بن ابى طالب (ع ) را به سوى آن قبيله فرستاد تا اموال وديه كشتگان وخسارتهاى وارد آمده حتى خسارت ظرف غذاى سگ را نيز پرداخت كند ((267)).
3 ـ ((طبرى )) مى گويد:.
(( بنى سليم )) مرتد شده بودند, ((ابوبكر)) ((خالد بن وليد)) را به سوى آنان فرستاد, او گروهى از آنـان را در طـويـلـه اى جـمـع كـرد وآنهاراآتش زد, اين خبر به ((عمر بن خطاب )) رسيد, او نزد ((ابـوبـكر)) آمدوگفت : اجازه مى دهى مردى همانند خدا شكنجه كند؟ ((ابوبكر)) گفت :به خدا سـوگـنـد شـمـشـيـرى را كـه خـدا بـر دشمنش كشيده در نيام فرونمى برم تا خدا خودش فرو برد ((268)).
3 ـ كـشـتـن قـبـيله ((بنى تميم )) به همراه صحابى جليل القدر ((مالك بن نويره )) وزنا كردن با همسرش كه در ص 49 گذشت ((269)).
4 ـ مرتبه ديگر ((ابوبكر)) ((خالد)) را به سوى يمامه فرستاد كه درآنجا نيز پس از كشتار وپيروزى , با زنى از آن ديار همان كار را كرد كه باهمسر ((مالك )) كرده بود ((270)).
با اين وصف ((ابوبكر)) در حمايت از ((خالد)) به ((عمر))مى گويد:.
زبانت را از ((خالد)) بازدار, زيرا او اجتهاد كرد وخطانموده است ((271)).

ز : ((عبداللّه بن عمر)).

ح : ((ابو هريره دوسى ))

دو نامه ودو پاسخ

فصل چهارم دفاع از حريم تشيع

دفاع از حريم تشيع

الف : عصمت

ب : علم امامان

ج : بدا.

د : غلو

هـ: امام مهدى منتظر(عج )

و : رجعت

ز : تقليد

ح : تقيه

ط : وضو

ى : جمع بين دو نماز