فصل ششم

دربيان اينكه منظور از «يا ايها الذين آمنوا»

در همه جاى قرآن، علىّ بن ابى طالب (ع) است

كه در حدود نود مورد از كتاب خدا نازل شده

سخن حذيفه بن يمان در اين باره:

67 ـ عن حذيفة أن أناساً تذاكروا فقالوا: ما نزلت آية في القرآن فيها: (يا أيها

الذين آمنوا) إلا في أصحاب محمد صلى الله عليه و آله و سلم. فقال حذيفة: ما نزلت في القرآن (يا أيها الذين آمنوا) إلا كان لعلّي لبّها ولبابها.

حذيفه گفت: گروهى با هم صحبت مى كردند و مى گفتند: آيه اى در قرآن نازل نشده كه در آن «يا ايها الذين آمنوا» باشد مگر اينكه راجع به اصحاب محمد(ص) است. حذيفه گفت: در قرآن «يا ايها الذين آمنوا» نازل نشده مگر اينكه چكيده و مغز آن براى علىّ بن ابى طالب(ع) است.

68 ـ 69 ـ همين مضمون با دو سند ديگر نيز نقل شده است.

سخن عبدالله بن عباس در اين زمينه و روايت عكرمه از او:

70 ـ عن ابن عباس قال: ما أنزل الله في القرآن آية: (يا أيها الذين آمنوا) إلا كان علىّ أميرها و شريفها، ولقد عاتب الله أصحاب محمد صلى الله عليه و آله وسلم ولم يذكر علياً إلا بخير.

ابن عباس گفت: خداوند در قرآن آيه «يا ايها الذين آمنوا» نازل نكرده، مگر اينكه على(ع) امير آن و شريف آن بود و خدا اصحاب محمد (ص) را مورد عتاب قرار داده اما على را جز با نيكى ياد نكرده است.

71 ـ عن ابن عباس قال: ما أنزلت في القرآن آية (يا أيها الذين آمنوا) إلا وعلي رأسها و أميرها، ولقد عاتب الله أصحاب محمد في غير آي من القرآن و ما ذكر علياً إلا بخير.

ابن عباس گفت: در قرآن آيه «يا ايها الذين آمنوا» نازل نشد، مگر اينكه على(ع) رأس آن و امير آن بود و خدا اصحاب محمد(ص) را در آيات متعددى مورد عتاب قرار داده و على را جز به نيكى ياد نكرده است.

72 ـ 73 ـ همين مضمون با سندهاى ديگرى نيز از ابن عباس نقل شده است.

سخن مجاهد بن جبر در اين باره

84 ـ عن مجاهد قال: ما كان في القرآن: (يا أيها الذين آمنوا) فإن لعلّي سابقة ذلك وفضيلته.

مجاهد گفت: هرچه در قرآن «يا ايها الذين آمنوا» آمده سابقه و فضيلت آن براى على است.

85 ـ همين مضمون با سند ديگرى نيز از مجاهد نقل شده است.