مفاتیح الجنان

پایگاه اینترنتی انهار | کتابخانه الکترونیکی انهار | گنجینه صوتی انهار

 استخاره اینترنتی | مشاوره اینترنی | پاسخ به احکام شرعی | توضیح المسائل مراجع


بازگشت به فهرست مفاتیح الجنان


يا واحِدُ تَعالَيْتَ يا اَحَدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا سَيِّدُ

اى يگانه برترى تو اى يكتا پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى آقا

تَعالَيْتَ يا صَمَدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا قَديرُ تَعالَيْتَ

برترى تو اى بى نياز پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى توانا برترى

يا كَبيرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا والى تَعالَيْتَ يا مُتَعالى

تو اى بزرگ پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى حكمران برترى تو اى والامقام

اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عَلِىُّ تَعالَيْتَ يا اَعْلى اَجِرْنا مِنَ

پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى والا برترى تو اى والاتر از همه پناه ده ما را از

النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا وَلِىُّ تَعالَيْتَ يا مَوْلى اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا

آتش اى پناه ده منزهى تو اى صاحب اختيار برترى تو اى سرور پناه ده ما را از آتش

مُجيرُ سُبْحانَكَ يا ذارِئُ تَعالَيْتَ يا بارِئُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

اى پناه ده منزهى تو اى آفريننده برترى تو اى پديد آرنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا خافِضُ تَعالَيْتَ يا رافِعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

منزهى تو اى پايين آرنده برترى تو اى بالا برنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا مُقْسِطُ تَعالَيْتَ يا جامِعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

منزهى تو اى به انصاف رفتار كننده برترى تو اى گردآورنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا مُعِزُّ تَعالَيْتَ يا مُذِلُّ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ

منزهى تو اى عزت بخش برترى تو اى ذلت بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو

يا حافِظُ تَعالَيْتَ يا حَفيظُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا قادِرُ

اى نگهبان برترى تو اى نگهدار پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى توانا

تَعالَيْتَ يا مُقْتَدِرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عَليمُ تَعالَيْتَ

برترى تو اى با اقتدار پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى دانا برترى تو

يا حَليمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا حَكَمُ تَعالَيْتَ يا حَكيمُ

اى بردبار پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى داور برترى تو اى فرزانه

اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُعْطى تَعالَيْتَ يا مانِعُ اَجِرْنا

پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى عطا ده برترى تو اى مانع از عطا پناه ده ما را

مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا ضآرُّ تَعالَيْتَ يا نافِعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ

از آتش اى پناه ده منزهى تو اى زيان رسان برترى تو اى سودرسان پناه ما را از آتش

يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُجيبُ تَعالَيْتَ يا حَسيبُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا

اى پناه ده منزهى تو اى اجابت كننده برترى تو اى حسابگر پناه ده ما را از آتش اى

مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عادِلُ تَعالَيْتَ يا فاصِلُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

پناه ده منزهى تو اى دادگر برترى تو اى جدا كننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا لَطيفُ تَعالَيْتَ يا شَريفُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

منزهى تو اى مهربان برترى تو اى شريف پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا رَبُّ تَعالَيْتَ يا حَقُّ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا

منزهى تو اى پروردگار برترى تو اى ثابت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى

ماجِدُ تَعالَيْتَ يا واحِدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عَفُوُّ

گرامى برترى تو اى يگانه پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى باگذشت

تَعالَيْتَ يا مُنْتَقِمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا واسِعُ تَعالَيْتَ

برترى تو اى انتقام كش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى وسيع رحمت برترى تو

يا مُوَسِّعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا رَؤُفُ تَعالَيْتَ يا

اى گشايش بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى مهرورز برترى تو اى

عَطوُفُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا فَرْدُ تَعالَيْتَ يا وِتْرُ

با عطوفت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى يگانه برترى تو اى تك و تنها

اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُقيتُ تَعالَيْتَ يا مُحيطُ اَجِرْنا

پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى حافظ و نگهبان برترى تو اى محيط بر هر چيز پناه ده ما را

مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا وَكيلُ تَعالَيْتَ يا عَدْلُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ

از آتش اى پناه ده منزهى تو اى وكيل برترى تو اى سراسر عدل و داد پناه ده ما را از آتش

يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُبينُ تَعالَيْتَ يا مَتينُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ

اى پناه ده منزهى تو اى آشكار كننده برترى تو اى ثابت سستى ناپذير پناه ده ما را از آتش اى پناه ده

سُبْحانَكَ يا بَرُّ تَعالَيْتَ يا وَدُودُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا

منزهى تو اى نيكوكار برترى تو اى بسيار مهربان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى

رَشيدُ تَعالَيْتَ يا مُرْشِدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا نُورُ

ارشاد كننده برترى تو اى رهنمون پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى نور

تَعالَيْتَ يا مُنَوِّرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا نَصيرُ تَعالَيْتَ

برترى تو اى روشنى بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى ياور برترى تو

يا ناصِرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا صَبُورُ تَعالَيْتَ يا

اى يارى ده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى بردبار برترى تو اى

صابِرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُحْصى تَعالَيْتَ يا

شكيبا پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى شمارنده برترى تو اى

مُنْشِئُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا سُبْحانُ تَعالَيْتَ يا دَيّانُ

ايجاد كننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى منزه برترى تو اى كيفر ده

اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُغيثُ تَعالَيْتَ يا غِياثُ اَجِرْنا

پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى فريادرس برترى تو اى دادرس پناه ده ما را

مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا فاطِرُ تَعالَيْتَ يا حاضِرُ اَجِرْنا مِنَ

از آتش اى پناه ده منزهى تو اى آفريننده برترى تو اى حاضر پناه ده ما را از

النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا ذَاالْعِزِّ والْجَمالِ تَبارَكْتَ يا ذَاالْجَبَرُوتِ

آتش اى پناه ده منزهى تو اى صاحب عزّت و زيبايى بزرگى تو اى صاحب جبروت

وَالْجَلالِ سُبْحانَكَ لا اِلهِ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ

و جلال منزهى تو معبودى جز تو نيست ((منزهى تو و همانا من از ستمگرانم

فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجىِ الْمُؤ مِنينَ وَصَلَّى اللّهُ

پس مستجاب كرديم دعاى او (يعنى يونس ) را و او را از اندوه نجاتش داديم و اين چنين مؤ منين را نجات بخشيم )) و درود

عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعينَ وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَحَسْبُنَا

خدا بر آقاى ما محمد و آلش همگى و ستايش خاص پروردگار جهانيان است و خدا ما را بس است

اللّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ العَظيمِ

و او نيكو وكيلى است و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ

دعاى عَديله
به نام خداى بخشاينده مهربان

شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ وَالْمَلاَّئِكَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ ق آئِما بِالْقِسْطِ لا

گواهى دهد خدا كه همانا معبودى جز او نيست و فرشتگان و دانشمندان نيز گواهى دهند كه معبودى جز

اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ اِنَّ الدّينَ عِنْدَ اللاهِّلاِْسْلامُ وَاَنَا الْعَبْدُ

او كه عزيز و فرزانه است نيست و عدل و داد بدو پايدار است همانا دين نزد خدا اسلام است و من بنده

الضَّعيفُ الْمُذْنِبُ الْعاصِى الْمُحْتاجُ الْحَقيرُ اَشْهَدُ لِمُنْعِمى وَخالِقى

ناتوان گنهكار نافرمان نيازمند كوچكم گواهى دهم براى نعمت دهنده و آفريننده

وَرازِقى وَمُكْرِمى كَما شَهِدَ لِذاتِهِ وَشَهِدَتْ لَهُ الْمَلاَّئِكَةُ وَاُولُوا

و روزى ده و اكرام كننده ام چنانچه او براى خود گواهى داده و فرشتگان و دانشمندان

الْعِلْمِ مِنْ عِبادِهِ بِاَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ ذُو النِّعَمِ وَالاِْحْسانِ وَالْكَرَمِ

از بندگانش براى او گواهى داده اند كه معبودى نيست جز او آن صاحب نعمت و احسان و كرم

وَالاِْمْتِنانِ قادِرٌ اَزَلِىُّ عالِمٌ اَبَدِىُّ حَىُّ اَحَدِىُّ مَوْجُودٌ سَرْمَدِىُّ

و بخشش و توانا ازلى داناى جاويدان زنده يگانه موجود هميشگى

سَميعٌ بَصيرٌ مُريدٌ كارِهٌ مُدْرِكٌ صَمَدِىُّ يَسْتَحِقُّ هذِهِ الصِّفاتِ وَهُوَ

شنواى بيناى با اراده با كراهت درك كننده اى كه نيازمند نيست و شايسته اين اوصاف است و او

عَلى ما هُوَ عَلَيْهَ فى عِزِّ صِفاتِهِ كانَ قَوِيّاً قَبْلَ وُجُودِ الْقُدْرَةِ وَالْقُوَّةِ

در عين آنكه بى نياز از اين صفات است پيش از پيدايش نيرو و قدرت نيرومند بوده

وَكانَ عَليما قَبْلَ ايجادِ الْعِلْمِ وَالْعِلَّةِ لَمْ يَزَلْ سُلْطانا اِذْ لا مَمْلَكَةَ وَلا

و پيش از ايجاد علم و علت دانا بوده هنگامى كه نه كشورى بوده و نه مالى او سلطنت و پادشاهى داشته

مالَ وَلَمْ يَزَلْ سُبْحانا عَلى جَميعِ الاْحْوالِ وُجُودُهُ قَبْلَ الْقَبْلِ فى

هميشه در همه احوال منزه و بى نياز بوده هستى او پيش از هر پيشى

اَزَلِ الاْزالِ وَبَقآئُهُ بَعْدَ الْبَعْدِ مِنْ غَيْرِ اِنْتِقالٍ وَلا زَوالٍ غَنِىُّ فِى

در ازل ازلها بوده و ماندنش بعد از هر بعدى است بدون تغيير و زوال بى نياز است در

الاْوَّلِ وَالاْخِرِ مُسْتَغْنٍ فِى الْباطِنِ وَالظّاهِرِ لا جَوْرَ فى قَضِيَّتِهِ وَلا

آغاز و انجام و مستغنى است در نهان و آشكار هيچ ستمى در داوريش نيست و هيچ

مَيْلَ فى مَشِيَّتِهِ وَلا ظُلْمَ فى تَقْديرِهِ وَلا مَهْرَبَ مِنْ حُكُومَتِهِ وَلا

انحراف و اعوجاجى در مشيتش نخواهد بود و هيچ ظلمى در اندازه گيرى او وجود ندارد، راه گريزى از حكمش و

مَلْجَاَ مِنْ سَطَواتِهِ وَلا مَنْجا مِنْ نَقِماتِهِ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ وَلا

پناهگاهى در برابر حملات و يورشش نيست و وسيله نجاتى از انتقام و غضبش وجود ندارد رحمت او برغضبش پيشى گرفته

يَفُوتُهُ اَحَدٌ اِذا طَلَبَهُ اَزاحَ الْعِلَلَ فِى التَّكْليفِ وَسَوَّى التَّوْفيقَ بَيْنَ

و هر كه را بخواهد از دستش بدر نرود در تكاليف خود موانع را از پيش پا برداشته و در توفيق انجام آنها ميان

الضَّعيفِ وَالشَّريفِ مَكَّنَ اَدآءَ الْمَاْمُورِ وَسَهَّلَ سَبيلَ اجْتِنابِ

ناتوان و توانا را يكسان كرده به هر چه دستور داده قدرت انجام آن را داده و هر چه را قدغن كرده

الْمَحْظُورِ لَمْ يُكَلِّفِ الطّاعَةَ اِلاّ دُوْنَ الْوُسْعِ والطّاقَةِ سُبْحانَهُ ما

راه اجتنابش را آسان كرده و تكليفى نكرده جز به مقدار وسع و طاقت منزه باد او كه چقدر كرم و بزرگواريش

اَبْيَنَ كَرَمَهُ وَاَعْلى شَاْنَهُ سُبْحانَهُ ما اَجَلَّ نَيْلَهُ وَاَعْظَمَ اِحْسانَهُ بَعَثَ

آشكار و شاءن و مرتبه اش بلند است منزه باد كه چه اندازه عطايش ارجمند و احسان و بخشش بزرگ است

الاْنْبِيآءَ لِيُبَيِّنَ عَدْلَهُ وَنَصَبَ الاْوْصِيآءَ لِيُظْهِرَ طَوْلَهُ وَفَضْلَهُ وَجَعَلَنا

پيمبران را فرستاد تا عدل و دادش را آشكار سازد و اوصياء را به جانشينى آنها منصوب داشت تا كرم و فضلش را ظاهر كند و (از فضل او

مِنْ اُمَّةِ سَيِّدِ الاْنْبِيآءِ وَخَيْرِ الاْوْلِيآءِ وَاَفْضَلِ الاْصْفِيآءِ وَاَعْلَى

است كه ) ما را از امت سيد پيمبران و بهترين اولياء و برترين برگزيدگان و والاترين

الاْزْكِيآءِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ امَنّا بِهِ وَبِما دَعانا اِلَيْهِ

پاكيزگان محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم قرار داد ايمان آورديم به او و به آنچه ما را بدان خواند

وَبِالْقُرْآنِ الَّذى اَنْزَلَهُ عَلَيْهِ وَبِوَصِيِّهِ الَّذى نَصَبَهُ يَوْمَ الْغَديرِ وَاَشارَ

و به قرآنى كه خدا بر او نازل فرمود و به وصيش كه در روز غدير او را (به جانشينى خود) منصوب فرمود و به گفتارش

بِقَوْلِهِ هذا عَلِىُّ اِلَيْهِ وَاَشْهَدُ اَنَّ الاْئِمَّةَ الاْبْرارَ وَالْخُلَفآءَ الاْخْيارَ بَعْدَ

كه فرمود: ((اين على است )) و به او اشاره كرد و گواهى دهم كه امامان نيكوكار و جانشينان برگزيده پس از

الرَّسُولِ الْمُخْتارِ عَلِىُّ قامِعُ الْكُفّارِ وَمِنْ بَعْدِهِ سَيِّدُ اَوْلادِهِ الْحَسَنُ

پيامبر مختار عبارتند از: ((على )) زبون كننده كافران و پس از او بهترين فرزندانش حسن

بْنُ عَلِي ثُمَّ اَخُوهُ السِّبْطُ التّابِعُ لِمَرْضاتِ اللّهِ الْحُسَيْنُ ثُمَّ الْعابِدُ

بن على سپس برادرش سبط رسول گرامى پيرو آنچه موجب خوشنودى خدا بود حسين ، سپس (آن امام ) عابد

عَلِىُّ ثُمَّ الْباقِرُ مُحَمَّدٌ ثُمَّ الصّادِقُ جَعْفَرٌ ثُمَّ الْكاظِمُ مُوسى ثُمَّ الرِّضا

على ، سپس (حضرت ) باقر محمد، سپس (امام ) صادق جعفر، سپس (حضرت ) كاظم موسى ، سپس امام رضا

عَلِىُّ ثُمَّ التَّقِىُّ مُحَمَّدٌ ثُمَّ النَّقِىُّ عَلِىُّ ثُمَّ الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ الْحَسَنُ ثُمَّ

على ، سپس تقى (كه نامش ) محمد است ، سپس على النقى ، سپس زكى عسكرى (حضرت ) حسن سپس

الْحُجَّةُ الْخَلَفُ الْقآئِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِىُّ الْمُرجَى الَّذى بِبَقائِهِ بَقِيَتِ

فرزند خلف او حجت قائم منتظر مهدى آن مايه اميدى كه به بقاى او دنيا باقى مانده

الدُّنْيا وَبِيُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرى وَبِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الاْرْضُ وَالسَّمآءُ وَبِهِ

و به بركت او خلق روزى خورند و به وجود او زمين و آسمان پابرجا مانده و

يَمْلاَُ اللّهُ الاْرْضَ قِسْطا وَعَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْما وَجَوْرا وَاَشْهَدُ اَنَّ

بدست او خداوند زمين را پر از عدل و داد كند پس از آنكه از ظلم و ستم پر شده باشد و گواهى دهم

اَقْوالَهُمْ حُجَّةٌ وَامْتِثالَهُمْ فَريْضَةٌ وَطاعَتَهُمْ مَفْرُوضَةٌ وَمَوَدَّتَهُمْ

كه گفتارشان (براى ما) حجت و دليل است و فرمانبرداريشان واجب و پيرويشان فرض و محبت و دوستيشان

لازِمَةٌ مَقْضِيَّةٌ وَالاِْقْتِدآءَ بِهِمْ مُنْجِيَةٌ وَمُخالَفَتَهُمْ مُرْدِيَةٌ وَهُمْ

لازم و حتمى است و اقتداء كردن به ايشان موجب نجات و مخالفتشان سبب هلاكت است و آنهايند

ساداتُ اَهْلِ الْجَنَّةِ اَجْمَعينَ وَشُفَعآءُ يَوْمِ الدّينِ وَاَئِمَّةُ اَهْلِ الاْرْضِ

بزرگان و آقايان همه اهل بهشت ، و شفيعان روز جزا و پيشوايان مردم روى زمين

عَلَى الْيَقينِ وَاَفْضَلُ الاْوْصِيآءِ الْمَرْضِيّينَ وَاَشْهَدُ اَنَّ الْمَوْتَ حَقُّ

بطور قطع و يقين و هم چنين برترين اوصياء پسنديده ايشانند و گواهى دهم كه مرگ حق است

وَمُسآئَلَةَ الْقَبْرِ حَقُّ وَالْبَعْثَ حَقُّ وَالنُّشُورَ حَقُّ وَالصِّراطَ حَقُّ

و سؤ ال و جواب در قبر حق است و برانگيخته شدن حق است و زنده شدن پس از مرگ حق است و صراط حق است

وَالْميزانَ حَقُّ وَالْحِسابَ حَقُّ وَالْكِتابَ حَقُّ وَالْجَنَّةَ حَقُّ وَالنّارَ حَقُّ

و ميزان حق است و حساب حق است و كتاب (نامه اعمال ) حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است

وَاَنَّ السّاعَةَ اتِيَةٌ لا رَيْبَ فيها وَاَنَّ اللّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ اَللّهُمَّ

و براستى قيامت آمدنى است و شكى در آن نيست و حتماً خداوند در ميان گورها مردگان را برانگيزد خدايا

فَضْلُكَ رَجآئى وَكَرَمُكَ وَرَحْمَتُكَ اَمَلى لا عَمَلَ لى اَسْتَحِقُّ بِهِ

فضل تو را اميد دارم و كرم و رحمتت آرزوى من است عملى كه بدان سزاوار

الْجَنَّةَ وَلا طاعَةَ لىْ اَسْتَوْجِبُ بِهَا الرِّضْوانَ اِلاّ اَنِّى اِعْتَقَدْتُ

بهشت باشم ندارم و نه طاعتى كه بدان مستوجب رضوان گردم جز آنكه من به

تَوْحيدَكَ وَعَدْلَكَ وَارْتَجَيْتُ اِحْسانَكَ وَفَضْلَكَ وَتَشَفَّعْتُ اِلَيْكَ

يگانگى و عدل و داد تو معتقد هستم و به احسان و فضل تو اميدوارم و شفيع گردانم به درگاهت

بِالنَّبِىِّ وَآلِهِ مَنْ اَحِبَّتِكَ وَاَنْتَ اَكْرَمُ الاْكْرَمينَ وَاَرْحَمُ الرّاحِمينَ

پيغمبر و خاندانش را كه محبوب تواءند و تو بزرگوارترين كريمانى و مهربانترين مهربانانى

وَصَلَّى اللّهُ عَلى نَبِيِّنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعينَ الطَّيِّبينَ الطّاهِريْنَ وَسَلَّمَ

و درود خدا بر پيامبر ما محمد و آل پاك و پاكيزه اش همگى باد و سلام

تَسْليما كَثيرا كَثيرا وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ اَللّهُمَّ يا

مخصوص او بسيار بسيار و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ خدايا اى

اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اِنّى اَوْدَعْتُكَ يَقينى هذا وَثَباتَ دينى وَاَنْتَ خَيْرُ

مهربانترين مهربانان من اين يقينم را (كه عرضه داشتم ) و استقامت در دينم را نزد تو به وديعت نهادم و تو بهترين

مُسْتَوْدَعٍ وَقَدْاَمَرْتَنا بِحِفْظِ الْوَدآئِعِ فَرُدَّهُ عَلَىَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتى

امانتدارانى و خودت ما را به امانت دارى دستور داده اى پس اى خدا اين امانت را هنگام مرگ به من برگردان

بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ # مؤ لف گويد: كه در دعاهاى ماءثوره است : اَللّهُمَّ

به رحمتت اى مهربانترين مهربانان * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا

اِنِّى اَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَديلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ و عديله عِنْدَ الْمَوْت يعنى عدول كردن از

به تو پناه برم از عديله در وقت مرگ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

حقّ به باطل در وقت مردن و آن چنان است كه شيطان نزد محتضر حاضر شود و وسوسه كند و او را در تشكيك اندازد تا آنكه او را از ايمان بيرون كند و از اين جهت است كه در دعاها استعاذه از آن شده و جناب فخر المحقّقين (ره ) فرموده كه هر كه خواهد از آن سالم بماند استحضار كند اَدِلّه ايمان و اصول خمسه را با اَدِلّه قَطْعِيَّه و صفاى خاطر و بسپرد آنرا به حقّ تعالى كه در وقت حضور موت به او رَدّ فرمايد به اين طريق كه بگويد بعد از عقايد حقّه :

اَللّهُمَّ يا اَرْحَمَ الرّحِمينَ اِنّى قَدْ اَوْدَعْتُكَ يَقينى هذا وَثَباتَ دينى

خدايا اى مهربانترين مهربانان من به تو سپردم يقين خود و استقامت در دينم را

وَاَنْتَ خَيْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَقَدْ اَمَرْتَنا بِحِفْظِ الْوَدائِعِ فَرُدَّهُ عَلَىَّ وَقْتَ

و تو بهترين امانتدارانى كه به ما دستور امانت دارى داده اى پس آن امانت را هنگام

حُضُورِ مَوْتى پس برحسب فرمايش آن بزرگوار خواندن اين دعاى شريف عديله و

مرگم به من بازگردان . * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

استحضار معنى آن در خاطر براى سلامت جُستن از خطر عديله عِنْدَ الْمَوْت نافع است و امّا اينكه اين دعا ماءثور است يا از مُنشاءت علماء است خِرّيت صناعت عِلم حديث و روايت و جامع شَمْلِ اخبار ائمه عَليهمُ السلام عالم متبحّر خبير و محدّث ناقد بصير شيخنا الا كرم و المحدّث الا عظم مولانا الحاجّ ميرزا حسين النّورى نَوَّرَ اللّهُ مرقده فرموده وَاَمّا دُعآءُ الْعَديلَةِ الْمَعْرُوفَةِ فَهُوَ مِنْ مُؤَلَّفاتِ بَعْضِ اَهْلِ الْعِلْمِ لَيْسَ بِمَاْثُورٍ وَلا مَوْجُودٍ فى كُتُبِ حَمَلَةِ الاْحادِيثِ وَنُقّادِها و بدانكه شيخ طوسى ازمحمدبن سليمان ديلمى روايت كرده است كه بخدمت حضرت صادق عليه السلام عرض كردم كه شيعيان تو مى گويند كه ايمان بر دو قسم است يكى مستقرّ و ثابت و ديگر آنكه به امانت سپرده شده است و زايل مى گردد پس بمن بياموز دعائى را كه هرگاه آنرا بخوانم

ايمان من كامل گردد و زايل نشود فرمود كه بگو بعد از هر نماز واجب رَضيتُ بِاللّهِ رَبّا

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * راضى و خشنودم كه پروردگارم خدا است

وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وآلِهِ نَبِيّا وَبِالاِسْلامِ دينا وَبِالْقُرآنِ كِتابا

و محمد صلى الله عليه و آله پيغمبرم هست و اسلام دينم و قرآن كتابم

وَبِالْكَعْبَةِ قِبْلَةً وَبِعَلِي وَلِيّا وَاِماما وَبِالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَعَلِىِّ بْنِ

و كعبه قبله ام و على صاحب اختيار و امام من است و حسن و حسين و على بن

الْحُسَيْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِي وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُوسى بْنِ جَعْفَرٍ

الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر

وَعَلِىِّ بْنِ مُوسى وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِي وَعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ بْنِ

و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد و حسن بن

عَلِي وَالْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ اَئِمَّةً اَللّهُمَّ اِنّى

على و حجة بن الحسن صلوات الله عليهم امامان و پيشوايان منند خدايا من به پيشوايى ايشان

رَضيتُ بِهِمْ اَئِمَّةً فَارْضَنى لَهُمْ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ

خشنودم مرا هم مورد خشنودى آنان گردان كه تو بر هر چيز توانايى

دعاى جوشن كبير
در بلد الا مين و مصباح كفعمى است و آن مروى است از حضرت سيّد السّاجدين از پدرش از جدّ بزرگوارش ‍ حضرت رسول صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ اَجْمَعين و اين دعا را جبرئيل عليه السلام آورد براى پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله در يكى از غزوات در حالى كه بر تن آنحضرت جوشن گرانى بود كه سنگينى آن بدن مباركش را بدرد آورده بود پس جبرئيل عرض كرد كه يا محمّد پروردگارت تو را سلام مى رساند و مى فرمايد كه بكَنْ اين جوشن را و بخوان اين دعا را كه او امان است از براى تو و امّت تو پس شرحى در فضيلت اين دعا ذكر فرموده كه مقام نقل تمامش نيست از جمله آنكه
هر كه آنرا بر كفن خويش نويسد حقّ تعالى حيا فرمايد كه او را به آتش عذاب كند و هر كه آنرا به نيّت در اوّل ماه رمضان بخواند حقّ تعالى او را روزى فرمايد ليلة القدر و خلق فرمايد براى او هفتاد هزار فرشته كه تسبيح و تقديس كنند خدا را و ثوابش را براى او قرار دهند پس فضيلت بسيار نقل كرده تا آنكه فرموده و هر كه بخواند او را در ماه رمضان سه مرتبه حرام فرمايد حقّ تعالى جسد او را بر آتش جهنّم و واجب فرمايد براى او بهشت را و دو مَلَك بر او موكّل فرمايد كه حفظ كنند او را از معاصى و در امان خدا باشد مدّت حيوة خود و در آخر خبر است كه جناب امام حسين عليه السلام فرمود وصيّت كرد پدرم علىّ بن ابى طالب صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ بحفظ اين دعا و آنكه بنويسم آنرا بر كفن او و تعليم كنم آنرا به اهل خود و ترغيب كنم ايشان را به خواندن آن و آن هزار اسم است و در آن است اسم اعظم فقير گويد كه از اين خبر دو چيز مُستفاد مى شود يكى استحباب نوشتن اين دعا به كفن چنانچه علامه بحرالعلوم عَطَّرَ اللّهُ مَرْقَدَهُ در دُرّه به آن اشاره فرموده :

 

وَسُنَّ اَنْ يُكْتَبَ بالاْكْفانِ       شَهادَةُ الاِْسْلامِ وَالاِْيمانِ
مستحب است كه نوشته شود به كفنها       شهادت اسلام و ايمان
وَهكَذا كِتابَةُ الْقُرْانِ       وَالْجَوْشَنُ المَنْعُوتُِ بِالاْمانِ
و هم چنين نوشتن قرآن       و جوشن كه آنرا به امان وصف كرده اند
 

دوّم استحباب خواندن اين دعا در اوّل ماه رمضان و امّا خواندن آن در خصوص شبهاى قدر در خبر ذكرى از آن نيست ليكن علاّمه مجلسى قَدَّسَ اللّهَ روُحَهُ در زادالمعاد در ضمن اعمال شبهاى قدر فرموده و در بعضى از روايات وارد شده است كه دعاى جوشن كبير را در هر يك از اين سه شب بخوانند و كافيست فرمايش آن بزرگوار ما را در اين مقام اَحَلَّهُ اللّهُ دارَالسَّلامِ بالجمله اين دعا صد فصل است و هر فصلى مشتمل بر ده اسم الهى است و در آخر هر فصل بايد گفت :

سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ

منزهى تو اى كه نيست معبودى جز تو فرياد فرياد بِرَهان ما را از آتش اى پروردگار

و در بلد الا مين است كه در اوّل هر فصل بِسْمِ اللّهِ بگويد و در آخرش : سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * منزهى تو اى كه نيست معبودى

اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا

جز تو فرياد فرياد درود فرست برمحمد و آلش و بِرَهان ما را از آتش اى

رَبِّ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا اءرْحَمَ الرّاحِمينَ

پروردگار اى صاحب جلال و بزرگوارى اى مهربانترين مهربانان

و آن دُعا اين است :


(1) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا كَريمُ يا

خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى خدا اى بخشاينده اى مهربان اى بزرگوار اى

مُقيمُ يا عَظيمُ يا قَديمُ يا عَليمُ يا حَليمُ يا حَكيمُ سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ

برپا دارنده اى بزرگ اى قديم اى دانا اى بردبار اى فرزانه منزهى تو اى كه معبودى جز

اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ (2) يا سَيِّدَ السّاداتِ

تو نيست فرياد فرياد بِرَهان ما را از آتش اى پروردگار من (2) اى آقاى آقايان

يا مُجيبَ الدَّعَواتِ يا رافِعَ الدَّرَجاتِ يا وَلِىَّ الْحَسَناتِ يا غافِرَ

اى اجابت كننده دعاها اى بالا برنده مرتبه ها اى صاحب هر نيكى اى آمرزنده

الْخَطيئاَّتِ يا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ يا قابِلَ التَّوْباتِ يا سامِعَ

گناهان اى دهنده خواسته ها اى پذيرنده توبه ها اى شنونده

الاْصْواتِ يا عالِمَ الْخَفِيّاتِ يا دافِعَ الْبَلِيّاتِ (3) يا خَيْرَالْغافِرينَ يا

صداها اى داناى اسرار پنهانى اى برطرف كننده بلاها (3) اى بهترين آمرزندگان اى

خَيْرَ الْفاتِحينَ يا خَيْرَ النّاصِرينَ يا خَيْرَ الْحاكِمينَ يا خَيْرَ الرّازِقينَ

بهترين گشايندگان اى بهترين ياران اى بهترين حاكمان اى بهترين روزى دهان

يا خَيْرَ الْوارِثينَ يا خَيْرَ الْحامِدينَ يا خَيْرَ الذّاكِرينَ يا خَيْرَ

اى بهترين ارث بران اى بهترين ستايشگران اى بهترين يادكنندگان اى بهترين

الْمُنْزِلينَ يا خَيْرَ الْمُحْسِنينَ (4) يا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَالْجَمالُ يا مَنْ لَهُ

فرو فرستندگان اى بهترين احسان كنندگان (4) اى كه عزت و زيبايى از آن اوست اى كه

الْقُدْرَةُ وَالْكَمالُ يا مَنْ لَهُ الْمُلْكُ وَالْجَلالُ يا مَنْ هُوَ الْكَبيرُ الْمُتَعالُِ

نيرو و كمال از آن او است اى كه پادشاهى و جلال از آن او است اى كه بزرگ و برتر او است

يا مُنْشِى ءَ الْسَّحابِ الثِّقالِ يا مَنْ هُوَ شَديدُ الْمِحالِ يا مَنْ هُوَ

اى پديد آرنده ابرهاى سنگين اى كه او سخت كيفر (يا سخت نيرو) است اى كه او

 

طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir

طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir