سند
متأسفانه در هيچ منبعى از منابع قبل از سيّد رضىّ اين خطبه يافت نشد ، ليكن سيّد عبد الزهراء حسينى ( مصادر نهج البلاغه و اسانيده ، ج 2 ، ص 166 ) مىگويد مجلسى اين سخن را در « روضه » بحار از « نهج البلاغه » و از كتاب « عيون الحكم و المواعظ » نوشته على بن محمد بن شاكر الواسطى ( متوفى 457 ) با يك روايت آورده است ، و معلوم نيست كه ابن شاكر هم آن را از نهج البلاغه گرفته است يا از منبع ديگرى .