بخش های کتاب

لـقـمه دنيا را با اطراف دندان مى خورد (به اندازه ضرورت از دنيا برمى گرفت ) و گوشه چشمى هـم بـه دنيا نداشت , پهلوهايش از همه لاغرتر و شكمش از همه گرسنه تر بود, دنيا به او پيشنهاد شد اما ازپذيرفتن آن سرباز زد و دانست كه خداى سبحان چيزى (علاقه به دنيا) را دشمن دارد او هم آن رادشمن گرفت , چيزى را خوار دارد او هم خوارش داشت و چيزى را خرد مى شمارد او هم خرد شمرد اگردر ما هيچ (عيبى ) نبود جز همين كه آنچه را خدا و پيامبرش دشمن دارند دوست داشـته باشيم و آنچه راخدا و پيامبرش خرد شمرده اند بزرگ و با ارزش شماريم , همين خود براى مخالفت ما با خدا و سرپيچى از فرمانش كافى بود.
[رسـول خـدا(ص )] روى زمين غذا مى خورد و همچون بردگان مى نشست , بادست خود كفشش رامى دوخت و جامه اش را وصله مى زد و بر الاغ برهنه سوار مى شد و پشت سر خود شخص ديگرى را هـم سوار مى كرد پرده اى با نقش ونگار بر در خانه اش آويخته ديد به همسرش گفت : اى زن ! اين پرده را ازجلو چشم من بردار, زيرا هرگاه به آن مى نگرم به ياد دنيا وزرق وبرق آن مى افتم .

او از ته دل از دنيا روى برتافت و نام و ياد آن را در جانش ميراند و دوست داشت كه زيب و زيوردنيا از جـلـو چـشـمـش دور بـاشـد , تـا از آن جامه زيبايى تهيه نكند و آن را جاى آرامش نداند واميد ماندن هميشگى در آن نداشته باشد.
پـس , دنـيـا را از جـان خـود بـيـرون رانـد و از دلـش دور كرد و از چشمانش پنهان ساخت آرى ايـنچنين كسى كه چيزى را دشمن بدارد از نگاه كردن به آن و از اين كه ياد و نام آن در حضورش برده شود نفرت دارد.
راه و رسـم رسول خدا(ص ) تو را به بديها و عيبهاى دنيا رهنمون مى شود , چه , او و نزديكانش در دنـياهميشه گرسنه بودند و با اين كه مقام و منزلت عظيمى (نزد خداوند) داشت زيب و زيورهاى دنيا از اودور نگهداشته شد , پس هر بيننده اى , باديده خرد خود بنگرد و ببيند كه آيا خداوند با اين كـار مـحمد راتكريم كرده يا خوار و كوچكش نموده است ؟
اگر بگويد : او را خوار و بيمقدار كرده اسـت , سـوگـنـد بـه خداى بزرگ كه دروغ گفته و بهتان بزرگى زده است و اگر بگويد : او را گرامى داشته است , پس بداند كه خداوند ديگران را خوار و حقير كرده است , چرا كه دنيايى را كه از نزديكترين و مقربترين افراد خودگرفته براى آنان گسترده است .

پس , آن كه خواهان پيروى است به پيامبر خود تاسى جويد وگام در جاى گامهاى او گذارد و هر جـاكـه او درآمـده است درآيد وگرنه از تباه شدن ايمن نباشد , زيرا خداوند محمد(ص ) را نشانه قـيـامـت قرارداد وبشارت دهنده بهشت و بيم دهنده از كيفر و عقوبت او با شكم گرسنه از دنيا رفـت و بـا سلامت به آخرت قدم گذاشت تا زمانى كه عمرش به سر آمد و دعوت پروردگارش را اجـابـت كـرد سـنگى روى سنگ نگذاشت چه منت بزرگى خداوند بر مانهاده كه نعمت وجود آن حضرت را به ما ارزانى داشت كه پيشروى است كه ما از او پيروى مى كنيم و پيشوايى است كه گام در جاى گام او مى نهيم .

دنيا از ديدگاه امام على (ع ).

جدايى دنيا از آخرت .