1- شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى
2- چهل حديث ، ص 7
3- چهل حديث ، ص 7
4- چهل حديث ص 13
5- چهل حديث ص 7
6- چهل حديث ، ص 16
7- شديد شدن
8- چهل حديث ص 20
9- چهل حديث ، ص 21
10- چهل حديث ص 22
11- چهل حديث ، 23
12- چهل حديث ، ص 23
13- چهل حديث ، ص 31 و 37
14- چهل حديث ، 32
15- سوره روم ، آيه 30، (اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده )
16- چهل حديث ، ص 33
17- المنهج القوى ، ج 5، ص 516
18- چهل حديث ، ص 38
19- راهنماى به نيكى چون كننده آن است
20- چهل حديث ، ص 43
21- چهل حديث ، ص 44
22- چهل حديث ، ص 44
23- چهل حديث ، ص 45
24- در معنى مصطلح به معنا انسان است
25- چهل حديث ، ص 60
26- دلبر و معشوق زيبا را گويند
27- زيبا وخوشگل
28- پارچه اى كه با ابريشم و زر بافته مى شود
29- شكم وشهوت
30- چهل حديث ، ص 62
31- ناز و كرشمه
32- كرشمه ، خرام
33- گناه بزرگ
34- چهل حديث ، ص 63
35- و اين سوگندى است بسيار بزرگ
36- چهل حديث ، ص 65
37- ناز كردن
38- ستايش ها
39- ستايش
40- عبادت شكم و شهوات خود
41- چهل حديث ، ص 64 و 65
42- چهل حديث ص 74
43- ذات : هستى شى ء و حقيقت آنرا ذات گويند.معمولا ذات درمقابل صفت گفته مى شود(شرح گلشن راز، ص 226)
44- رنگ به رنگ كردن
45- توجه به غير خدا
46- سوره نمل : آيه 34، (پادشاهان هنگامى كه وارد منطقه آبادى شوند آن را بهفساد و تباهى مى كشند و عزيزان آنجا را ذليل مى كنند)
47- موجودات كلا صور تجليات اسماءالهى و مظاهر شئون اصلى و نسب علمى اند وتجلى بر سه قسم است ؛ يكى تجلى ذاتى ، تجلى صفاتى ، تجلى افعالى (مصباحالهدايه ص 99)
48- آشكار كردن ؛جمال ظاهر كردن كمال معشوق است از جهت استغناى از عاشق و نيزاوصاف لطف و رحمت خداوند است (فرهنگ معارف اسلامى ، دكتر سجادى )
49- اسماء: سمائى كه به آدم (ع ) آموخته شده است واقعيت عينى و خارجى اسماءحسنى الهى است كه همان حقيقت نورانى حضرات معصومين (ع ) مى باشد(مراجعه كنيد بهكمال الدين ج 1، ص 14 و تفسر الميزان ج 1، ص 123 - 115)
50- صفات : صفت چيزى است كه قائم به خود نباشد و از موصوف خودمنفصل نشود (فرهنگ اصطلاحات عرفانى / سجادى )
51- علامت تجلى ذاتى آنست كه از بقاى وجود سالك چيزى مانده بود فنا ذات وتلاشى صفات است در سطوات انوار آن و آنرا صعقه گويند (مصباح الهدايه ص 99)
52- چهل حديث ص 77
53- هم آهنگ ساختن آوازها
54- چهل حديث ، ص 78
55- چهل حديث ، ص 78 و 79
56- بار سنگين و بد
57- چهل حديث ، ص 79 و 80
58- خويشان و كسان
59- جمع حظ به معنى بهره ، كاميابى
60- چهل حديث ، ص 84
61- پنهان كردن
62- اصل هر چيز، ماده اولى
63- زبونتر
64- آن را به واسطه كثيفى مكروه و ناخوش دانستن
65- خون بسته شده
66- تكه گوشت ، نطفه قبل از جاندار شدن و بعد از مرحله علقه شدن را گويند
67- گرفتارى چون همگانى گردد، خوش گردد
68- گوناگون و حال به حال شدن
69- پست تر
70- خوارتر
71- چهل حديث ، ص 81
72- چهل حديث ، ص 82 و 83 و 84
73- دوستان را از دوستى با خود بيزار يافت
74- قدر و منزلت
75- بيدارى ، اولين منزل از براى سالك الى الله
76- مستى
77- و باريكتر از مو
78- چهل حديث ، ص 84 و 85
79- نهج البلاغه ، فيض الاسلام خطبه 195 (آماده شويد، خدا رحمت كند شما را كهبه تحقيق خوانده شديد براى رفتن )
80- خيانت ، حقد، كينه ، آلودگى ، ناخالصى را گويند
81- ملامت شده
82- سوره همزه ، آيه 6 (آتش برافروخته الهى است )
83- چهل حديث ، ص 86
84- سوره اعراف ، آيه 12 (من از او بهترم ، مرا از آتش آفريده اى و او را ازگل )
85- چهل حديث ، ص 86
86- چهل حديث ، ص 93، و 95
87- چهل حديث ، ص 94 و 95
88- چهل حديث ص 111
89- سخن غلط
90- چهل حديث ، ص 129 و 130
91- چهل حديث ، ص
92- چهل حديث ، ص 130.
93- اصول كافى ، ج 2،كتاب الايمان و الكفر، باب المؤ من و علاماته
94- چهل حديث ، ص 137 و 138
95- چهل حديث ، ص 139
96- چهل حديث ، ص 139
97- چيزهايى خواسته شده
98- چهل حديث ، ص 140
99- ترا گوارا باد
100- بى شرم ، گستاخ
101- بى خود و بى حساب (شكارچى ، صياد)
102- چهل حديث ، ص 140
103- چهل حديث ، ص 140
104- ناچار
105- بسته و مسدود
106- كلام معتبر
107- چهل حديث ، ص 147
108- بحار، ج 36، ص 11
109- چهل حديث ص 148
110- چهل حديث ، ص 148
111- زنگ
112- آرزو
113- چهل حديث ، ص 151
114- (خدايا) تو خود ناتوانى مرا از اندكى از گرفتاريهاى دنيا وكيفرهاى آن مىدانى ... اين عذابى است كه آسمانها و زمين تاب آن نياوردند(دعاىكميل ).
115- نهج البلاغه فيض ، خطبه 195
116- هوشيار شدن
117- چهل حديث ، ص 152
118- توجه نام دنيا و نفس داشتن است
119- شكم پرستى و پرخورى
120- جاى آب خوردن ، يا نيز به معنى ذوق وميل هواى نفس هم مى باشد
121- زنان
122- چهل حديث ، ص 179
123- بيمارى
124- هدف و نهايت
125- وارد شدن و فرود آمدن
126- مريضى و بيمارى
127- چهل حديث ، ص 180
128- سرباز(زره كه در رزم و جنگ مى پوشند)
129- چهل حديث ، ص 182
130- اعمال عبادت درحج
131- دورى
132- عذاب
133- درشت و شديد
134- چهل حديث ، ص 197
135- اميدوار
136- در اصل : و يا از تهاون
137- نكوهش
138- ملامت و سرزنش
139- چهل حديث ، ص 199
140- غرق شدن
141- چيزهاى خواسته شده و آرزو كرده شده
142- درد و ناراحتى
143- متمايل شده بسوى چيزى و آرام گرفتن
144- زر و زيور و زيبايى چيزى گويند
145- چهل حديث ، ص 207 و 208.
146- فريب دادن ، عوامفريبى
147- بندگى
148- تحمل و رنج به واسطه انجام اعمالى كه براى تهذيب نفس و كسب اخلاق خوبانجام مى پذيرد را رياضت گويند.
149- ذليل تر
150- چهل حديث ص 217، 218
151- چهل حديث ، ص 160
152- در اصل : بزيست
153- اسير كردن
154- چهل حديث ص 219
155- انكار كردن
156- چهل حديث ، ص 220
157- گشادگى ، فراخى
158- (من در آسمان و زمينم نگنجم ، ولى دردل بنده مؤ منم جاى گيرم ) عوالى اللئالى
159- چهل حديث ، ص 221
160- چهل حديث
161- چهل حديث ، ص 224
162- چهل حديث ، ص 225
163- آرزوها
164- چهل حديث ، ص 233
165- اغواگرى
166- چهل حديث ، ص 233 و 234
167- چهل حديث ، ص 236
168- چهل حديث ، ص 238
169- وعده امروز و فردا كردن
170- چهل حديث ، ص 238
171- سختى
172- چهل حديث ، ص 239
173- چهل حديث ، ص 249
174- سختى
175- دور كردن ، جاى دور (نهايت آرزو)
176- چهل حديث ، ص 249
177- چهل حديث ، ص 250
178- خلعت داده شده
179- جامه دوخته شده
180- حجاب
181- هرچه موضع ستر باشد
182- در اصل : خصمى
183- جميع شفيع
184- چهل حديث ، ص 267
185- خوش ظاهر ولى بدباطن
186- بازداشتن كسى از چيزى يا كارى
187- چهل حديث ، ص 268
188- ظاهرا (به چشم مردم ) صحيح است
189- چهل حديث ، ص 283
190- چهل حديث ، ص 309
191- گوش دادن
192- چهل حديث ، ص 320، 310 و 320
193- چهل حديث ، ص 322، 323
194- رساله سير وسلوك علامه بحرالعلوم مراجعه شود، صفحه 22 و 23 (كسىكه اخلاص ورزد، چهل روز خداوند منابع حكمت را از قلبش به زبانش جارى مى كند).
195- در اصل : جميع
196- در اصل : حالتى
197- چهل حديث ، ص 333
198- چهل حديث ، ص 334
199- چهل حديث ، ص 360
200- غير ممكن ، محال
201- دورى جستن و دور شمردن
202- پرنده
203- چهل حديث ، ص 361
204- جمع حجاب ، به معنى پنهان
205- آرزوها
206- چهل حديث ، ص 361
207- چهل حديث ، ص 372
208- آرزوها
209- خواراكى ها
210- زندانيم
211- فروتن
212- آينه
213- مرتبه اى از تجلى ، ظهور اسرار غيوب است بر قلوب صاحبدلان كه ياجلالىاست و يا جمالى تجلى جلالى آن است كه موجب قهر وغضب و بعد باشد و تجلى جمالى آناست كه مستلزم لطف و رحمت و قرب باشد.
214- چهل حديث ، ص 383
215- بيهوشى دم مرگ
216- جمع هول ، ترص
217- وسايل الشيعه ، ج 4، ص 488
218- چهل حديث ، ص 406
219- چهل حديث ، ص 411
220- فرو رفته
221- دريا
222- جاويدان
223- عبارت است از كشش حق تعالى و تقدس بنده را به سوى خود
224- آتش افروخته ، آتش اشتياق
225- سخنان عشق آميز گفتن (دعا)
226- چهل حديث ، ص 415
227- تو را خداوند يار و ياور است در هر دو جهان ...
228- سستى
229- سست كردن
230- غفلت كرده
231- چهل حديث ، ص 421
232- اثر پذيرفته
233- دوستى
234- چهل حديث ، ص 424
235- سخت دل
236- چراغ
237- نهى شده ، خلاف امر
238- پند دهنده
239- دردناك
240- حيله ها
241- شبيه ، نزديك
242- پوشيده شده
243- چهل حديث ، ص 428
244- بيدارى
245- راهزنان
246- انكار
247- تاريكى ها
248- نام اسبى كه رسول خدا(ص ) در شب معراج بر آن سوار شد
249- چهل حديث ، ص 432.
250- منظور حاج ملامحمد مهى نراقى 1209 قمرى و فرزندش ملااحمد نراقى ،1245 قمرى مى باشد.
251- ريشه مرض ها
252- قيامت
253- چهل حديث ، ص 436
254- جستجو كننده
255- نتيجه كلام
256- تهيه كردن ، معمما گفتن
257- گروهى از دشمنان اهل بيت را گويند
258- چهل حديث ، ص 483
259- خواب
260- بيدار
261- چهل حديث ، ص 555
262- مصباح الهداية والولاية ص 73، ترجمه سيد احمد فهرى
263- صحيفه نور، جلد 9، صفحه 238
264- تفسير سوره حمد، ص 16 و 17
265- ستايش ها
266- تفسير سوره حمد ص 102
267- تفسير سوره حمد، ص 20 و 21
268- سوره مباركه نساء، آيه 100
269- تفسير سوره حمد، ص 28 و 29
270- تفسير سوره حمد، ص 30
271- تفسير سوره حمد، ص 31، 32، 34، 37
272- تفسير سوره حمد، ص 43 و 45
273- تفسير سوره حمد، ص 46، 47، 48
274- تفسير سوره حمد، ص 49
275- تفسير سوره حمد، ص 50 و 51
276- تفسير سوره حمد تص 53 و 54 و 55 و 57،
277- تفسير سوره حمد، ص 70
278- تفسير سوره حمد، ص 71
279- تفسير سوره حمد، ص 71 و 72
280- تفسير سوره حمد، ص 73 و 74
281- صحيفه نور، جلد 7، ص 16.
282- صحيفه نور جلد 7، ص 16
283- صحيفه نور، جلد 7، ص 192
284- صحيفه نور، جلد 7، ص 211
285- صحيفه نور، ج 7، ص 223 و 224
286- صحيفه نور، جلد 8، صفحه 195 و 196
287- صحيفه نور، جلد 6، ص 91
288- (با آنكه پيكار كنيدتا فتنه نباشد و دين از آن خدا گردد) (بقره / 193)
289- سرالصلوة ، ص 28
290- سرالصلوة ، ص 30
291- سرالصلوة ، ص 25
292- سرالصلوة ، ص 30
293- سرالصلوة ، ص 31
294- سرالصلوة ، ص 31و 32
295- بيراهه رفتن
296- سرالصلوة ص 39 و 40
297- سرالصلوة ، ص 64
298- خوارى
299- سرالصلوة ص 106
300- مبارزه با نفس يا جهاد اكبر، ص 22
301- مبارزه با نفس ، يا جهاد اكبر، ص 28 و 29 و 31
302- آل عمران ، آيه 178
303- كهف ، آيه 47
304- جهاد بانفس يا جهاد اكبر، ص 38
305- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 40 و 41
306- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 43 و 44
307- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 44، 45، 47
308- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 46
309- توبه آيه 105
310- وسائل ، ج 4، ص 245
311- جهاد بانفس ، يا جهاد اكبر، ص 48
312- واژگون
313- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 51
314- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 54 و 55
315- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 56 و 57
316- كسى كه چيزى را وديعه و امانت بگذارد، جاى نگهدارى وديعه
317- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 57 و 58
318- جهاد بانفس يا جهاد اكبر، ص 59
319- جهاد با نفس ، يا جهاد اكبر، ص 60
320- جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 61
321- نقطه عطف ، ص 30
322- نقطه عطف ، ص 29 و 30
323- جلوه هاى رحمانى ، ص 23
324- جلوه هاى رحمانى ، ص 29
325- جلوه هاى رحمانى ، ص 40
326- جلوه هاى رحمانى ، ص 44
327- ره عشق ، ص 26
328- صحيفه نور، جلد 22، ص 8
329- حيوانى
330- نامه امام به مرحوم آيت الله سيد ابراهيم خويى معروف به مقبره اى (مجلهحضور شماره 139)
331- باده عشق
332- محرم راز
333- محرم راز
334- سخنرانى و خطاب امام در جمع علماى اعلام در نجف اشرف است .
335- صحيفه نور، ص جلد 22، ص 6
336- جمع شبح و آنچه از دور به طور نامشخص آشكار باشد
337- شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى ، ص 44
338- شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى ، ص 170
339- شرح دعاى ، سحر ترجمه سيد احمد فهرى ، ص 156
340- شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى .
341- حجاب به معنى پرده و پوشش است و هر چيزى كه مطلوب را از طالب پوشيدهدارد. سخت ترين حجابها، ديدن نفس است .حجابها به نسبت مقام سالك و مرتبه عاشقمختلف است كه مى تواند از آنها بطور كلى دو حجاب ظلمانى و نورانى را نام برد.(مرصادالعباد) حضرت امام در جاى آثار منثور خود به كرات به اين مطلب اشاره و شرحداده اند كه به بعضى از مراتب آن اشاره مى شود.
342- شرح دعاى سحر، ترجمه سيد احمد فهرى ، ص 312
343- سخنرانى امام در نجف اشرف است
344- در متن اصلى اينگونه آمده كه (نامفهوم )
345- صحيفه نور، جلد 22، ص 5
346- صحيفه نور، جلد 20، ص 30
347- عالم مثال به عالم مجردات كه آن را عالممثال ، عالم برزخ ، عالم خيال ، و عالم قلب نيز مى گويند. ملكوت ، به معنى اعم ، عالمغيب است ولى به معناى اخص آن ، عالم مثال است كه به آن ملكوتاسفل هم گفته مى شود و در مقابل ملكوت اعلى كه عالممعقول و نفوس مجرده است گفته مى شود. فرهنگ معارف اسلامى ، دكتر سجادى
348- در اينجا عقل در ماقبلجهل ادمى نيست بلكه اشاره به عوالم ثلاثه است كه در حكمت متعاليه مطرح است و آنعبارت است از اينكه عالم درسه نشئه وجود دارد: 1.نشئه ماده يا طبيعت 2. نشئهمثال كه برزخ هم ميگويند. 3.نشئه عقلانى .
نشئه مثال و برزخ : به خيال منفصل هم گفته مى شود و نشئه متوسط بين عالم عقلانى وماده است شهوات عالم مثال عبارتند از: لذائذى كه انسان در برزخ دارند در دنيامثل خيالات خوش ‍ آدمى ... نشئه طبيعت : هم لوازم ماده را دارد و هم لوازم مقدار ماده را. اما نشئهعقلانى : شهوات عقلانى در نشئه عقلانى مثل اينكه درهمين عالم انسان يك مفاهيم كلى راتعقل مى كند يا حوائج كلى علمى .
يك عارف و سالك بايد از همه شهوات موجود در اين سه عالم ، كه هر عالم و نشئه ،شهوات خاص ، خود را دارد بگذرد ويك سالك بايد از لذائذ عالم طبيعت و عالممثال و عقل بگذرد و جز حق را در نظر نداشته باشد و بايد از همه اينها عبور كند تابرسد به مقام عنديت حق

349- عالم عقل ، عبارت است از عالم عقول ياعقول كليه كه آنرا عالم عقل ، عالم روح ، عالم تجرد، از ماده و صورت نيز مى گويند. دراصطلاح عرفا مراد از عالم عقل جان و روح است (علوم عقلى ملاصدرا ص 189 با تصرف واسفار، ج 1، ص 292)
350- صحيفه نور، جلد 20، ص 30
351- صحيفه نور، جلد 20، ص 87
352- بيدارى
353- بيدار گشتن
354- صحيفه نور، جلد 20 ص 88
355- صحيفه نور، جلد 22، ص 2و 3
356- حجاب به معنى پرده و پوشش است و در اصطلاح مانع ميان عاشق و معشوق راگويند و انطباع صور را گويند در دل كه مانعقبول تجلى حقايق بود و مانع و اسباب پوشيدگى ميان فيوضات و تجليات حق و انساناست ، (فرهنگ اصطلاحات عرفانى ، سجادى ).
357- صحيفه نور، جلد 20 ص 109 و 143
358- به عالم قدس ربوبى گويند
359- به عالم حس و دنيا گويند. كلمه كثرت درمقابل وحدت است .(منظور مرتبه وحدت است قل از نشرتفصيل آنها در عالم ملك )
360- صعق : فانى شدن در حق است هنگامى كه تجلى ذاتى حق ، سوى الله را محترقكند كه بر بندگان خاص حق وارد مى شود.
361- صحو به بيدارى گفته مى شود، معنى بيدارى در اصطلاح عرفا همان استكه به آن يقظه تعبير شده است و اول منزل ازمنازل السائرين خواجه عبدالله است و محو آن است كه خداوند بندگان را از رويت نفس خودمبرا گرداند بنحويكه اثرى از اعمال و آروزهاى نفسانى باقى نماند(كشاف ، ص1356).
362- صحو بعد از محو به جمع الجمع شهود خلق است قائم بحق ، يعنى حق را درجميع موجودات و مخلوقات مشاهده نمايد و مقام فوق بعد از جمع است و فرق ثانى و صحوبعد المحو هم مى خوانند چون بعد از وحدت صرف كه جمع و محو است به مقام فرق وصحو تنزل نموده .(شرح گلشن راز، ص 27).
363- صحيفه نور، جلد 20، ص 140
364- صحيفه نور، جلد 22، ص 73، و 79
365- نهج البلاغه
366- صحيفه نور، جلد 22، ص 73 و 79
367- صحيفه نور، جلد 19، ص 18، 42 و 44
368- صحيفه نور،جلد 19، ص 18 و 42 و 44
369- صحيفه نور ج 19، ص 31، 55 و 61
370- صحيفه نور، جلد 19، ص 31، 55، 61
371- صحيفه نور، جلد 19، ص 31، 55 و 61
372- اى خدا من ... گيرم بر عذابت شكيبايى كنم اما چگونه به دورى تو بردبارباشم ؟
373- صحيفه نور، جلد 19، ص 31، 55 و 61
374- صحيفه نور، جلد 19، ص 83
375- اسماء، اسماء از جهتى چهار قسمت مى شوند كه آنها را امهات اسماء مى گويندو عبارتند از اول تا آخر و ظاهر و باطن كه جامع آنها (لله ) و (رحمن ) است و هراسمى مظهرى از ذات مقدس است يا مظهر ازليت اوست و يا مظهر ابديت است (از لمع ، ص35، قيصرى )
كاشانى در كتاب مصباح الهداية مى گويد:
خداوند عالم را اسماء حسنى است نامعدود، صفاتش نامحصور، هر اسمىدليل صفتى و هر صفتى بر سبيل معرفتى و هر معرفتى معرف ربوبيتى و هر ربوبيتىمطالب عبوديتى و از جمله اسماء نامتناهى مشيت الهى ، 99، اسم و 1001، به حسب استعدادفهم و طاقت بشرى از پررده غيب به صحراى ظهور آيند... همچنانكه اسماء را نهايتىنيست ، معانى و بطون هر اسمى را غايت نيست . (مصباح الهداية ، ص 23)
376- صحيفه نور، جلد 19، ص 91 و 92
377- صحيفه نور، جلد 19، ص 108 - 124
378- صحيفه نور، جلد 19، ص 129 و 132
379- صحيفه نور، ص جلد 19، ص 129 و 132
380- صحيفه نور، جلد 19، ص 131، 151
381- صحيفه نور جلد 19، ص 131، 151
382- صحيفه نور، جلد 19، ص 156
383- صحيفه نور، جلد 19، ص 156
384- صحيفه نور، جلد 19، ص 273
385- صحيفه نور، جلد 19، ص 124
386- صحيفه نور جلد 1، ص 125
387- سوره محمد، آيه 12، كلمه (ان ) در قرآن (والذين ) است
388- معاء: روده ادمى گويند
389- صحيفه نور، جلد 1، ص 167
390- هركس كه بر آن (كشتى ولايت ) سوار شد. نجات يافت و هر كه از آن روىگردانيد، هلاك شد.
391- آداب الصلوة
392- آداب الصلوة ، ص 15
393- آداب الصلوة ، ص 46
394- پرورش ، يافتن ، غذا
395- آداب الصلوة ، ص 21و 22
396- آداب الصلوة ، ص 35 و 37
397- هميشه و پى در پى
398- آداب الصلوة ، ص 41
399- ذاتا
400- آداب الصلوة ، ص 46