از عجايبى كه در ايران از او مطلع شديم اين است كه كتابى در خزينه ى حضرتاميرالمؤ منين - عليه السلام - در نجف اشرف به دست آمده كه در آن دارد:اميرى در بلخ ،يكى از ايالات افغانستان به زخم غيرقابل علاج مبتلا مى شود . شبى در خواب حضرتامير - عليه السلام - را مىبيند، حضرت به ايشان مى فرمايد: علاجش روغن لا ولا است . بيدار مىشود، به هر كس از علماى مذاهب اسلامى مى گويد: كه روغن لا ولا چيست ؟اظهار بى اطلاعى مى كند. تا اين كه ى كى از شيعيان ⁽⁴¹⁸⁾ آن سامانمىگويد: من مى دانم . او را نزد امير مى برند. مى گويد: منظور حضرت ، روغنزيتوناست .⁽⁴¹⁹⁾امير با روغن زيتون مداوا مى كند و خوب مى شود، و آن شخصدر اثر اينخدمت از مقربان امير مى گردد، ولى ديگران از جملهعلماىاهل تسنن از روى حسد نزد امير از او شكايت مى كنند كه او از روافض است وبه صحابه -از جمله معاويه - دشنام مى دهد. امير، مجلسى با حضورعلماتشكيل مى دهد و از ايشان در محضر آنان مى پرسد كه آيا شما به معاويهدشنام مى دهيد؟وى مى گويد: بله ، نه تنها به او بلكه هركسقبل از او، خود را خليفه مى دانست يعنى عثمان را هم سب مى كنم ، و كسى كه او راجانشين وخليفه خود كرد ( خليفه ثانى ) را نيز دشنام مى دهم ، و هم چنين كسى كهاو را جانشين وخليفه بعد از خود گردانيد (= خليفهاول ) را سب مى كنم .
در هر حال ، بعد از اعتراف او و اثبات ارتدادش در نزد علما و قضاة ، و گرفتن اجازه ىحكم قتلش از امير، امير گفت : بگذاريد براى ادعاى خود، بينه ودليل اقامه كند و پس از محكوميتش ، حكم قتل او را صادر نماييد.
از سخن امير اطاعت نمودند و به او گفتند: اقامه ىدليل كن ، به چه دليل آن ها را سب مى كنى ؟ پاسخ داد: شما مى دانيد كه حاتمطايى يكدختر داشت ، اين دختر بعد از فوت پدر به خدمت پيغمبر اكرم - صلىالله عليه و آله وسلم - آمد و حضرت به احترام پدر كافر او ( حاتم طايى ) كهبه جود و احسان معروفبود، يك گله گاو و يك گله گوسفند و شتر به او هديهداد؛⁽⁴²⁰⁾ولى همين پيغمبراكرم - صلى الله عليه و آله و سلم - بعد از رحلتخود در ميان امت ، دختر گرامى خودفاطمه ى زهرا - عليها السلام - را به ى ادگارگذاشت ، آيا جا داشت كه حق تنها دخترپيامبر را غصب كنند و به جاى احسان و اكرامبه او، فدك را از دست او بگيرند؟!
اهل مجلس منقلب شدند و از جمله امير و علما به عزا و گريه پرداختند و تا مدتى كه آنشيعى در ميان آن ها بود محترم بود و شايد نوشته باشند كه آن ها مستبصر هم شدند.
آن آقا سه سال بعد از اين قضيه وفات كرد و از جنازه ى اوتجليل نمودند و با احترام دفن كردند و بر روى قبر او ضريح و گنبد و بارگاهىساختند، و مورد احترام و زيارتگاه قرار گرفت .
از قضا نام او على و نام پدر او ابوطالب بود، لذا روى مرقد اونوشته شده :
هذا قبر على بن ابى طالب .
اين جا قبر و مزار على بن ابى طالب است .
اين مكان همان مزار شريف معروف است كه الآن در افغانستان مورد علاقه احترامشيعيان مى باشد و چه كرامت ها كه از آن ظاهر نگشته !كسى گفته است : شايد ظهور اينهمه كرامت به جهت اين است كه آن جا موضع عبادت است .
اى كاش آن كتاب كه اين جريان در آن ذكر شده ، پيدا مى شد.