بس در زلف بتان جا كردى اى دل |
ما را ميان خلق رسوا كردى اى دل . |
بيرون مرا از فكر فردا كردى اى دل |
تا از كجا ما را تو پيدا كردى اى دل . |
روزم سيه حالم تبه كردى تو كردى |
اى دل بسوزى هر گنه كردى تو كردى . |
اى دل بلااى دل بلا اى دل بلائى |
اى دل سزاوارى كه دائم مبتلائى . |
از مائى آخر خصم جان ما چرائى |
ديوانه جان آخرچه اى كار كجائى . |
مجنون شوى ديوانه ام كردى تو كردى |
از خويشتن بيگانه ام كردى تو كردى . |
يا كمتر اندر دام خوبان مبتلا شو |
يا ناز و كم كن مرد ميدان بلا شو. |
با بى وفايان يا دلاكم آشنا شو |
سا آشنا خواهى شدن رو بى وفا شو. |
ديگر وفا اى دل خريدارى ندارد |
كم گو از اين كالا كه بازارى ندارد. |
اى آبرو ريز اى دل ديوانه من |
اى از قرار و صبر دين بيگانه من |
اى از تو پر خون جام مى پيمانه اى دل |
اى از تو ورد هر زبان افسانه من |
تا چند هر شب تا سحر بيدار باشى |
با مرغ شب دمساز و با غم يار باشى |
تاكى بزلف دلبران پابندى اى دل |
تاكى به اميد وفا خرسندى اى دل |
تا چندى اى دل راستى تا چندى اى دل |
وقت است كه از بگذشته پندى گيرى اى دل |
هر كس كه باشد همچو تو اى دل دل او |
آسان نگردد تا ابد يك مشكل او |