پایگاه اینترنتی انهار | کتابخانه الکترونیکی انهار | گنجینه صوتی انهار
استخاره اینترنتی | مشاوره اینترنی | پاسخ به احکام شرعی | توضیح المسائل مراجع
فصل دوّم
اذن دخول حرمهاى مطهّره
اذن دخول مسجد حضرت رسول و مشاهد مشرفه
اوّل شيخ كفعمى فرموده چون خواستى داخل شوى به
مسجد حضرت رسول صلى الله عليه و آله يا در يكى از مشاهد مشرّفه ائمه : پس بگو: اَللّهُمَّ اِنّى
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا من
وَقَفْتُ عَلى بابٍ مِنْ اَبْوابِ بُيُوتِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَقَدْ
ايستادم بر در خانه اى از درهاى خانه هاى پيامبرت كه درودهاى تو بر او و ايشان باد و چنان است
مَنَعْتَ النّاسَ اَنْ يَدْخُلوُا اِلاّ بِاِذْنِهِ فَقُلْتَ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا
كه تو قَدغَن فرموده اى كه مردم داخل آن گردند جز به اذن تو و فرمودى : ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد
تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِّىِ اِلاّ اَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَعْتَقِدُ حُرْمَةَ
داخل خانه هاى پيغمبر نشويد جز اينكه به شما اذن دهند)) خدايا من معتقدم به احترام
صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ الشَّريفِ فى غَيْبَتِهِ كَما اَعْتَقِدُها فى حَضْرَتِهِ
صاحب اين زيارتگاه شريف در زمان غيبت و پنهانيش چنانچه اين عقيده را در زمان حضورش دارم
وَاَعْلَمُ اَنَّ رَسُولَكَ وَخُلَفآئَكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَحْيآءٌ عِنْدَكَ يُرْزَقُونَ
و مى دانم كه رسول تو و جانشينانش عليهم السلام زنده اند و در نزد تو روزى مى خورند
يَرَوْنَ مَقامى وَيَسْمَعُونَ كَلامى وَيَرُدُّونَ سَلامى وَاَنِّكَ حَجَبْتَ
و هم اكنون جاى مرا مى بينند و سخنم رامى شنوند و جواب دهند به سلام من ولى تو جلوگيرى
عَنْ سَمْعى كَلامَهُمْ وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمى بِلَذيذِ مُناجاتِهِمْ وَاِنّى
از گوش من شنيدن سخنشان را و باز كردى درب فهمم را به مناجات لذيذ ايشان و من اكنون
اَسْتَاذِنُكَ يا رَبِّ اوَّلاً وَاَسْتَاْذِنُ رَسُولَكَ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ ثانِياً
اى پروردگارم اولاً از تو اذن مى طلبم و ثانياً از رسول تو صلى اللّه عليه و آله
وَاَسْتَاْذِنُ خَليفَتَكَ الاِْمامَ الْمَفْروُضَ عَلَىَّ طاعَتُهُ فُلانَ بْنَ فُلانٍ
اذن مى گيرم و در مرحله سوم از جانشينت اين امامى كه اطاعتش را بر من واجب فرمودى - فلان پسر فلان -
بجاى فلان بن فلان نام ببرد آن امامى را كه مى خواهد زيارت كند وهمچنين نام پدرش را ببردمثلا اگر در زيارت امام حسين عليه السلام است بگويد الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِي عليه السلام و اگر در زيارت امام رضاعليه السلام
است بگويد: عَلِىَّ بْنَ مُوسَى الرَّضاعليه السلام وهكذا پس بگويد: وَالْمَلاَّئِكَةَ الْمُوَكَّلينَ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * و فرشتگانى كه موكل
بِهذِهِ الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ ثالِثاً ءَاَدْخُلُ يا رَسُولَ اللّهِ ءَاَدْخُلُ يا حُجَّةَ اللّهِ
بر اين بقعه مباركه هستند اذن مى طلبم آيا داخل شوم اى رسول خدا؟ آيا داخل شوم اى حجت خدا؟
ءَاَدْخُلُ يا مَلاَّئِكَةَ اللّهِ الْمُقَرَّبينَ الْمُقيمينَ فى ه ذَا الْمَشْهَدِ فَاْذَنْ لى
آيا داخل شوم اى فرشتگان مقرب خدا كه در اين زيارتگاه اقامت داريد؟ پس اذنم بده
يا مَوْلاىَ فى الدُّخُولِ اَفْضَلَ ما اَذِنْتَ لاِحَدٍ مِنْ اَوْلِياَّئِكَ فَاِنْ لَمْ اَكُنْ
اى مولاى من براى داخل شدن بهترين اذنى را كه به يكى از دوستانت مى دهى كه اگر من
اَهْلاً لِذلِكَ فَاَنْتَ اَهْلٌ لِذلِكَ پس ببوس عتبه مباركه را و داخل شو و بگو: بِسْمِ اللّهِ
شايسته آن نيستم مسلماً تو شايسته آنى * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * به نام خدا
وَبِاللّهِ وَفى سَبيلِ اللّهِ وَعَلى مِلَّةِ رَسوُلِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ
و به ياد خدا و در راه خدا و بر كيش رسول خدا - كه درود خدا بر او و آلش باد -
اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَتُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ
خدايا بيامرز مرا و به من رحم كن و توبه ام بپذير كه براستى توئى توبه پذير مهربان * * * * * *
اذن دخول سرداب مقدّس و بقاع منوّره
دوّم اذن دخولى است كه علاّمه مجلسى ؛ از نسخه قديمه از مؤ لّفات اصحاب براى دخول در سرداب مقدّس وبُقاع منوّره ائمه : نقل فرموده و آن چنان است كه مى گوئى : اَللّهُمَّ اِنَّ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خدايا
هذِهِ بُقْعَةٌ طَهَّرْتَها وَعَقْوَةٌ شَرَّفْتَها وَمَعالِمُ زَكَّيْتَها حَيْثُ اَظْهَرْتَ
اين بقعه اى است كه تو پاكش كردى و دربارى است كه شرافتش دادى و جايگاههائى است كه پاكيزه اش ساختى زيرا آشكار كردى
فيها اَدِلَّةَ التَّوْحيدِ وَاَشْباحَ الْعَرْشِ الْمَجيدِ الَّذينَ اصْطَفَيْتَهُمْ مُلُوكاً
در آنها راهنماهاى توحيد و تمثالهاى عرش مجيد را آنانكه برگزيديشان به عنوان فرمانروا
لِحِفْظِ النِّظامِ وَاخْتَرْتَهُمْ رُؤَسآءَلِجَميعِالاْنامِ وَبَعَثْتَهُمْ لِقِيامِ الْقِسْطِ
براى حفظ نظام جهان وانتخابشان كردى به عنوان رياست براى همه مردم و برانگيختى آنهارا به منظور برپاداشتن عدالت
فِى ابْتِداءِ الْوُجُودِ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ ثُمَّ مَنَنْتَ عَلَيْهِمْ بِاسْتِنابَةِ
از آغاز هستى تا روز رستاخيز سپس بر آنها منت نهادى كه ايشان را جايگزين
اَنْبِيآئِكَ لِحِفْظِ شَرايِعِكَ وَاَحْكامِكَ فَاَكْمَلْتَ بِاسْتِخْلافِهِمْ رِسالَةَ
پيمبرانت كردى تا شرايع دين و احكام تو را حفظ كنند و بدين ترتيب با جايگزين كردنشان موضوع رسالت پيمبران
الْمُنْذِرينَ كَما اَوْجَبْتَ رِياسَتَهُمْ فى فِطَرِ الْمُكَلَّفينَ فَسُبْحانَكَ مِنْ
بيم دهنده را كامل گرداندى چنانچه واجب كردى رياست آنها را در سرشت آنانكه مكلف هستند پس منزهى تو
اِلهٍ ما اَرْاَفَكَ وَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مِنْ مَلِكٍ ما اَعْدَلَكَ حَيْثُ طابَقَ
اى معبود من كه چه اندازه مهربانى و معبودى نيست جز تو اى پادشاه كه براستى چقدر دادگرى زيرا كه مطابق آمد
صُنْعُكَ ما فَطَرْتَ عَلَيْهِ الْعُقُولَ وَوافَقَ حُكْمُكَ ما قَرَّرْتَهُ فِى
آنچه را ساختى باآنچه كه خردها را بر آن سرشتى و موافق آمد حكم و دستور تو آنچه را در
الْمَعْقُولِ وَالْمَنْقُولِ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى تَقْديرِكَ الْحَسَنَِ الْجَميلِ وَلَكَ
امور عقلى و نقلى مقرر داشتى پس حمد تو را سزا است بر اين اندازه گيرى نيكو و زيبايت و
الشُّكْرُ عَلى قَضآئِكَ الْمُعَلَّلِ بِاَكْمَلِ التَّعْليلِ فَسُبْحانَ مَنْ لا يُسْئَلُ
سپاسگزارى تو را است بر اين قضاء و تقديرت كه كاملترين جهت و علت را دارا است پس منزه است آنكس كه از كارى كه كند
عَنْ فِعْلِهِ وَلا يُنازَعُ فى اَمْرِهِ وَسُبْحانَ مَنْ كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ
بازخواست نشود و در فرمانش كسى نزاع نكند و منزه است آنكه به عهده گرفته بر خويش مهر و رحمت را
قَبْلَ ابْتِدآءِ خَلْقِهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ الَّذى مَنَّ عَلَيْنا بِحُكّامٍ يَقُومُونَ مَقامَهُ
پيش از آنكه آغاز آفرينش كند و ستايش خاص خدائى است كه منت گذارد بر ما به وجود فرمانروائى كه جانشين اويند
لَوْ كانَ حاضِراً فِى الْمَكانِ وَلا اِله اِلا اللّهُ الَّذى شَرَّفَنا بِاَوْصِيآءَ
اگر فرضاً او در جائى حاضر مى شد و معبودى نيست جز آن خدائى كه ما را شرافت دادى به اوصيائى
يَحْفَظُونَ الشَّرايِعَ فى كُلِّ الاْزْمانِ وَاللّهُ اَكْبَرُ الَّذى اَظْهَرَهُمْ لَنا
كه حفظ كنند شرايع را در هر زمان و خدا بزرگتر (از توصيف ) است آشكارشان كرد بوسيله
بِمُعْجِزاتٍ يَعْجُزُ عَنْهَا الثَّقَلانِ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
معجزاتى كه عاجزند از آوردنش جن و انس جنبش و نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگى
الَّذى اَجْرانا عَلى عَوآئِدِهِ الْجَميلَةِ فِى الاُْمَمِ السّالِفينَ اَللّهُمَّ فَلَكَ
كه مقرر داشت براى ما آن نعمتهاى نيكى را كه به امتهاى گذشته عنايت كرده بود خدايا پس تو را است
الْحَمْدُ وَالثَّنآءُ الْعَلِىُّ كَما وَجَبَ لِوَجْهِكَ الْبَقآءُ السَّرْمَدِىُّ وَكَما
حمد و ثناى والا چنانچه واجب آمد براى ذات بقاء ابدى تو و چنانكه
جَعَلْتَ نَبِيَّنا خَيْرَ النَّبِيّينَ وَمُلُوكَنا اَفْضَلَ الْمَخْلُوقينَ وَاخْتَرْتَهُمْ عَلى
قرار دادى پيمبر ما را بهترين پيمبران و امامان ما را بهترين آفريدگان و برگزيديشان از روى
عِلْمٍ عَلَى الْعالَمينَ وَفِّقْنا للِسَّعْىِ اِلى اَبْوابِهِمُ الْعامِرَةِ اِلى يَوْمِ
دانش بر تمام جهانيان ما را موفق دار براى شتافتن به سوى درگاههاى آبادشان تا روز
الدّينِ وَاجْعَلْ اَرْواحَنا تَحِنُّ اِلى مَوْطِئَ اَقْدامِهِمْ وَنُفُوسَنا تَهْوِى النَّظَرَ
قيامت و ارواح ما را چنان كن كه مشتاقانه جاى پاى ايشان را بپويند و نفوس ما را هواخواه نگاه كردن
اِلى مَجالِسِهِمْ وَعَرَصاتِهِمْ حَتّى كَاَنَّنا نُخاطِبُهُمْ فى حُضُورِ
به مجالسشان و آستانهاشان گردان بطورى كه گويا در حضور خودشان
اَشْخاصِهِمْ فَصَلَّى اللّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سادَةٍ غائِبينَ وَمِنْ سُلالَةٍ طاهِرينَ
با آنها سخن مى گوئيم پس درود خدا بر ايشان ، آن آقايان غايب از نظر و آن پاك نژادان
وَمِنْ اَئِمَّةٍ مَعْصُومينَ اَللّهُمَّ فَاْذَنْ لَنا بِدُخُولِ هذِهِ الْعَرَصاتِ الَّتِى
و امامان معصوم خدايا پس اذنمان بده به وارد شدن به اين آستانهائى كه
اسْتَعْبَدْتَ بِزِيارَتِها اَهْلَ الاْرَضينَ وَالسَّمواتِ وَاَرْسِلْ دُمُوعَنا
به عبادت وادار كردى بوسيله زيارتشان اهل زمينها و آسمانها را و جارى كن اشكهاى ما را
بِخُشُوعِ الْمَهابَةِ وَذَلِّلْ جَوارِحَنا بِذُلِّ الْعُبُودِيِّةِ وَفَرْضِ الطّاعَةِ
بوسيله خشوع در برابر مهابت و بزرگيت و خوار گردان اعضا و جوارح ما را بخوارى بندگى و فرض اطاعت
حَتّى نُقِرَّ بِما يَجِبُ لَهُمْ مِنَ الاْوْصافِ وَنَعْتَرِفَ بِاَنَّهُمْ شُفَعآءُ
تا اقرار كنيم به اوصافى كه براى ايشان واجب است و اعتراف كنيم كه آنها شفيعان
الْخَلايِقِ اِذا نُصِبَتِ الْمَوازينُ فى يَوْمِ الاْعْرافِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَسَلامٌ
خلقند در آن هنگام كه ميزانها در روز اعراف (يعنى روز قيامت ) نصب گردد و حمد خاص خدا است و سلام
عَلى عِبادِهِ الَّذينَ اصْطَفى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطّاهِرينَ پس ببوس عتبه را و
بر بندگان برگزيده اش محمد و آل پاكشان باشد * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
داخل شو درحالتى كه خاشع و گريان باشى پس بدرستى كه آن اذن دخولست از ايشان صَلَواتُاللّهِ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ.
فصل سوّم
كيفيت زيارات
-----
در زيارت حضرت رسول خدا و فاطمه زهراء و ائمّه بقيع صلواتُالله عليهم اجمعين در مدينه طيّبه : بدانكه مستحبّ مؤ كّد است در حقّ قاطبه مردم بخصوص حُجّاج ، مشرّف شدن به زيارت روضه مطهّره و آستانه منوّره فخر عالميان حضرت سيّد المرسلين محمّد بن عبداللّه صلوات اللّه و سلامه عليه و آله و ترك زيارت آن حضرت باعث آن مى شود كه جَفا شود در حق او در روز قيامت و شيخ شهيد فرموده كه اگر مردم ترك زيارت آن حضرت كنند بر امام است كه ايشان را مجبور كند به رفتن به زيارت آن حضرت زيرا كه ترك زيارت آن حضرت موجب جفاىِ محرّمست شيخ صدوق از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود هرگاه اَحَدى از شما حجّ كند بايد كه حَجَّشْ را ختم كند به زيارت ما زيرا كه اين از تمامى حجّ است و نيز روايت كرده از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام كه فرمود تمام كنيد حجّ خود را به زيارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله كه ترك زيارت آن حضرت بعد از حجّ جفا و خلاف اَدَبَست و شما را امر به اين كرده اند و برويد به زيارت قبرى چند كه حق تعالى لازم گردانيده است بر شما حقّ آنها و زيارت آنها را و روزى از حق تعالى طلب كنيد نزد آن قبرها و نيز از ابوالصَّلْت هَرَوى روايت كرده كه گفت به خدمت حضرت امام رضاعليه السلام عرض كرد كه چه مى فرمائى يابن رسول الله در حديثى كه اهل آن روايت مى كنند كه مؤ منين در بهشت زيارت مى كنند پروردگارشان را از منازل خود كنايه از آنكه معنى حديث اگر درست باشد چيست با آنكه متضمّن است چيزى را كه بحسب ظاهر با اعتقاد حق درست نمى آيد پس حضرت جواب او را فرمودند به اين طريق كه اى اَبَاالصَّلت حق تعالى پيغمبرش محمّد صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله را افضل گردانيد از جميع خلقش از پيغمبران و ملائكه و طاعت او را طاعت خود و بيعت با او را بيعت با خود شمرد و زيارت او را زيارت خود شمرده چنانچه فرموده : مَنْ يُطِعِالرَّسُولَ فَقَدْاَطاعَاللّهَ و فرموده : اِنَّ
* * * * * * * * * * * * * * * * هر كه اطاعت كند از رسول به تحقيق كه خدا را اطاعت كرده * * * * *براستى
الَّذينَ يُبايِعُونَكَ اِنَّما يُبايِعُونَاللّهَ يَدُاللّهِ فَوْقَ اَيْديهِمْ و حضرت
كسانى كه با تو بيعت كرده اند همانا با خدا بيعت كرده اند و دست خدا بالاتر از دستهاى ايشان است * * * * *
رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله فرموده كه هر كه مرا زيارت كند در حال حيات يا بعد از فوت من چنان است كه حق تعالى را زيارت كرده باشد الخ و حميرى در قُرْبُ الاِسْناد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود كه رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فرموده هر كه مرا زيارت كند در حيات من يا بعد از فوت من ، شفيع او گردم در روز قيامت و در حديثى است كه حضرت صادق عليه السلام روز عيدى در مدينه بود پس رفت به زيارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله و بر آن حضرت سلام كرد و فرمود كه ما بر اهل همه شهرها فضيلت داريم خواه مَكّه و خواه غير مكّه به سبب زيارت و سَلام ما بر رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله و شيخ طوسى رَحَمهُاللّهُ در تهذيب از يزيد بن عبدالملك روايت كرده و او از پدرش از جدّش كه گفت به خدمت حضرت فاطمه سلام اللّه عليها مشرّف شدم پس آن حضرت ابتدا فرمود به سلام بر من پس از من پرسيد كه براى چه آمده اى عرض كردم از براى طلب بركت و ثواب فرمود كه خبر داد مرا پدرم و اينك حاضر است كه هر كه بر او و بر من سه روز سلام كند حق تعالى بهشت را از براى او واجب گرداند گفتم در حيات او و شما فرمود بلى و همچنين بعد از موت ما علامه مجلسى رَحَمهُاللّهُ فرموده كه در حديث معتبر از عبداللّه بن عباس منقول است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله فرمود كه هر كه امام حسن عليه السلام را در بقيع زيارت كند قَدمش بر صراط ثابت باشد در روزى كه قدمها از آن لغزد و در مقنعه از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود هر كه مرا زيارت كند گناهانش آمرزيده شود و فقير و پريشان نميرد و شيخ طوسى رَحَمهُاللّهُ در تهذيب از حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام روايت كرده كه هر كه زيارت كند امام جعفر صادق عليه السلام و پدرش حضرت باقرعليه السلام را درد چشم نكشد و بيمارى و دردى به او نرسد و مبتلا نميرد و ابن قولويه در كامل حديث طولانى از هشام بن سالم از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه از جمله فقرات او اين است كه مردى به خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شد و عرض كرد كه آيا زيارت بايد كرد پدرت را فرمود بلى عرض كرد چه چيز است از براى آنكه زيارت كند او را فرمود كه بهشت از براى او است اگر اعتقاد به امامت او داشته باشد و متابعت او كند عرض كرد كسى كه اعراض كند اززيارت او چه خواهد داشت فرمود حسرت خواهد داشت در يوم الحسرة كه روز قيامت است ((الخ )) واحاديث دراين باب بسيار است و ما را همين مقدار كافى و وافى است .
زيارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله
امّا كيفيّت زيارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله پس چنين است هرگاه وارد شدى انشاءاللّه تعالى مدينه پيغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله پس غسل كن براى زيارت و چون خواستى داخل مسجد آن حضرت شوى بايست نزد در و بخوان آن اذن دخول اوّل را و داخل شو از در جبرئيل و مقدّم دار پاى راست را در وقت دخول پس صد مرتبه اَللّهُ اَكْبَرُ بگو پس دو ركعت نماز تحيّت مسجد بگذار و برو به سمت حجره شريفه و دست بمال بر آن وببوس آن را و بگو: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * سلام بر تو اى رسول
اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِىَّ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مُحَمَّدَُ بْنَ عَبْدِ اللّهِ
خدا سلام بر تو اى پيغمبر خدا سلام بر تو اى محمد فرزند عبداللّه
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خاتَِمَ النَّبِيّينَ اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ الرِّسالَةَ وَاَقَمْتَ
سلام بر تو اى خاتم پيمبران گواهى دهم كه تو رسالت را رساندى و
الصَّلوةَ وَ اتَيْتَ الزَّكوةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ
نماز را برپا داشتى و زكات دادى و امر كردى به معروف و نهى كردى از كار بد
وَعَبَدْتَ اللّهَ مُخْلِصاً حَتّى اَتيكَ الْيَقينُ فَصَلَواتُ اللّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ
و عبادت كردى خدا را از روى اخلاص تا مرگ به سراغت آمد پس درودهاى خدا بر تو باد و رحمتش
وَعَلى اَهْلِ بَيْتِكَ الطّاهِرينَ پس بايست نزد ستون پيش كه از جانب راست قبر
و بر خاندان پاكيزه ات * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
است رو به قبله كه دوش چپ به جانب قبر باشد و دوش راست به جانب منبر كه آن موضع
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
رسول خداصلى الله عليه و آله است و بگو: اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ
* * * * * * * * * * * * * * * گواهى دهم كه معبودى نيست جز خداى يگانه اى كه شريك ندارد
وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَاَشْهَدُ اَنَّكَ رَسُولُ اللّهِ وَاَنَّكَ
و گواهى دهم كه محمد بنده و رسول او است و گواهى دهم كه توئى رسول خدا و همانا
مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللّهِ وَاَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالاتِ رَبِّكَ وَنَصَحْتَ
توئى محمد بن عبداللّه و گواهى دهم كه رسالت پروردگارت را رساندى و براى
لاُِمَّتِكَ وَجاهَدْتَ فى سَبيلِ اللّهِ وَعَبَدْتَ اللّهَ حَتّى اَتيكَ الْيَقينُ
امتت خيرخواهى كردى و در راه خدا جهاد كردى و خدا را پرستش كردى تا مرگت فرا رسيد
بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَاَدَّيْتَ الَّذى عَلَيْكَ مِنَ الْحَقِّ وَاَنَّكَ
بوسيله حكمت و پند نيك و آنچه را از حق به عهده داشتى ادا كردى و براستى تو
قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنينَ وَغَلُظْتَ عَلَى الْكافِرينَ فَبَلَّغَ اللّهُ بِكَ اَفْضَلَ
نسبت به مؤ منان مهربان و نسبت به كافران سخت گير بودى خدايت به بهترين
شَرَفِ مَحَلِّ الْمُكَرَّمينَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذىِ اِسْتَنْقَذَنا بِكَ مِنَ الشِّرْكِ
شرافت جايگاه گراميان برساند ستايش خدائى را است كه ما را بوسيله جناب تو از شرك
وَالضَّلالَةِ اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَصَلَواتِ مَلاَّئِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ
و گمراهى نجات بخشيد خدايا پس درودهاى خود و درودهاى فرشتگان مقربت
وَاَنْبِياَّئِكَ الْمُرْسَلينَ وَعِبادِكَ الصّالِحينَ وَاَهْلِ السَّمواتِ
و پيمبران مرسلت و بندگان شايسته ات و ساكنان آسمانها
وَالاْرَضينَ وَمَنْ سَبَّحَ لَكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ مِنَ الاْوَّلينَ وَالاْ خِرينَ
و زمينها و هر كه را براى تو اى پروردگار جهانيان تسبيح گويند از اولين و آخرين
عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَنَبِيِّكَ وَاَمينِكَ وَنَجِيِّكَ وَحَبيبِكَ
همه را يكجا قرار ده براى محمد بنده و رسولت و پيامبرت و امين (بر وحيت ) و همرازت و حبيبت
وَصَفِيِّكَ وَخآصَّتِكَ وَ صَفْوَتِكَ وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ اَللّهُمَّ اَعْطِهِ
و دوست خالص و مخصوصت و برگزيده و منتخب تو از ميان خلقت خدايا به محمد درجه
الدَّرَجَةَ الرَّفيعَةَ وَ اتِهِ الْوَسيلَةَ مِنَ الْجَّنَةِ وَابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً
بلندى عطا فرما و مقام وسيله را در بهشت به او بده و به مقام پسنديده اى او را برگزين
يَغْبِطُهُ بِهِ الاْوَّلُونَ وَالاْ خِرُونَ اَللّهُمَّ اِنَّكَ قُلْتَ وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا
كه غبطه خورند به او اولين و آخرين خدايا تو فرمودى ((و اگر ايشان در آن هنگام كه به خود ستم كردند
اَنْفُسَهُمْ جآؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ
به نزد تو آيند و از خدا آمرزش خواهند و پيغمبر هم براى ايشان آمرزش بخواهد همانا بيابند خداى را
تَوّاباً رَحيماً وَاِنّى اَتَيْتُكَ مُسْتَغْفِرًا تآئِباً مِنْ ذُنُوبى وَاِنّى اَتَوَجَّهُ بِكَ
بسيار توبه پذير و مهربان )) و من آمرزشخواهانه به درگاهت آمده و توبه از گناهانم كردم و من بوسيله تو
اِلَى اللّهِ رَبّى وَرَبِّكَ لِيَغْفِرَ لى ذُنُوبى و اگر تو را حاجتى باشد بگردان قبر مطهّر را
رو به خدائى كرده ام كه پروردگار من و تو است تا بيامرزد گناهانم را * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در پشت كتف خود و رو به قبله كن و دستها را بردار و حاجت خود را بطلب بدرستى كه سزاوار است كه برآورده شود اِنْشاءَاللّهُ تَعالى و ابن قولويه به سند معتبر روايت كرده از محمّد بن مسعود كه گفت ديدم حضرت صادق عليه السلام را كه به نزد قبر حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله آمد ودست مبارك
خود را بر قبر گذاشت و گفت : اَسْئَلُ اللّهَ الَّذِى اجْتَباكَ وَاخْتارَكَ وَهَداكَ
* * * * * * * * * * * * * * * * مى خواهم از خدائى كه تو را برگزيد و انتخابت فرمود و راهنمائيت كرده
وَهَدى بِكَ اَنْ يُصَلِّىَ عَلَيْكَ پس فرمود: اِنَّ اللّهَ وَمَلاَّئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى
و بوسيله ات ديگران را هدايت فرمود كه بر تو درود فرستد * * * * همانا خدا و فرشتگانش درود فرستند بر
النَّبِىِّ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا صَلّوُا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْليما شيخ در مصباح
پيغمبر اى كسانى كه ايمان آورده ايد درود فرستيد بر او و تحيت فرستيد تحيتى كامل * * * * * *
فرموده كه چون فارغ شدى از دعاء در نزد قبر شريف پس برو به نزد منبر و دست بر آن بمال و بگير دُو قبّه پائين منبر را كه مثل انار مى ماند و به مال صورت و چشمهاى خود را به آن پس بدرستى كه در آن شفاى چشم است و بايست نزد منبر و حمد و ثناى الهى بجا آور و حاجت خود را بطلب پس بدرستى كه رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فرمود كه مابين قبر و منبر من باغى است از باغهاى بهشت و منبر من بر درى است از درهاى بهشت پس مى روى به مقام نبى صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله و نماز مى كنى در آنجا آنچه خواهى و نماز بسيار كن در مسجد پيغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله پس بدرستى كه نماز در آن معادل با هزار نماز است و هرگاه داخل مسجد مى شوى يا بيرون مى روى صلوات بفرست بر آن حضرت و نماز گذار در خانه فاطمه صَلَواتُاللّه عَلَيها و برو در مقام جبرئيل عليه السلام و آن در زير ناودان است پس بدرستى كه محلّ ايستادن جبرئيل عليه السلام در وقت اذن دخول خواستن از
پيغمبرصلى الله عليه و آله آنجا بوده و بگو: اَسْئَلُكَ اَىْ جَوادُ اَىْ كَريمُ اَىْ قَريبُ اَىْ بَعيدُ
* * * * * * * * * * * * * * * از تو خواهم اى بخشنده اى بزرگوار اى نزديك اى دور
اَنْ تَرُدَّ عَلَىَّ نِعْمَتَكَ
كه برگردانى بر من نعمتت را * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زيارت حضرت فاطمه زهراء سَلامُ اللَّهِ عَلَيْها
پس زيارت كن حضرت فاطمه سلام الله عليها را از نزد روضه مطهّره و اختلاف شده در موضع قبر آن مظلومه ، طايفه اى گفته اند كه مدفون است در روضه اى كه مابين قبر و منبر باشد و بعضى ديگر گفته اند كه در خانه خودش است و فرقه سيّم گفته اند كه در بقيع مدفون است و آنچه بيشتر اصحاب ما بر آن مى باشندآن است كه زيارت شود آن مظلومه از نزد روضه و كسى كه آن معظّمه را زيارت كند در اين سه موضع افضل است وچون ايستادى در اين مواضع از براى زيارت آن مُمْتَحنه بگو: يا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللّهُ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * اى آزموده آزمود تو را خدائى كه
الَّذى خَلَقَكِ قَبْلَ اَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صابِرَةً وَزَعَمْنا
تو را آفريد پيش از آنكه تو را بيافريند پس دريافت تو را در برابر آزمايشش شكيبا و ما پيش خود چنين عقيده داريم
اَنّا لَكِ اَوْلِياَّءُ وَمُصَدِّقُونَ وَصابِرُونَ لِكُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوكِ صَلَّى اللّهُ
كه دوستان توئيم و باور داريم و شكيبائيم به تمام آنچه پدرت صلى اللّه
عَلَيْهِ وَ الِهِ وَاَتى بِهِ وَصِيُّهُ فَاِنّا نَسْئَلُكِ اِنْ كُنّا صَدَّقْناكِ اِلاّ اَلْحَقْتِنا
عليه و آله براى ما آورده و هم چنين آنچه را وصيش آورده است اكنون از تو خواهيم اگر براستى در اين عقيده به تو راست مى گوئيم
بِتَصْديقِنا لَهُما لِنُبَشِّرَ اَنْفُسَنا بِاَنّا قَدْ طَهُرْنا بِوَلايَتِكِ و مستحبّ است
با همين راستگوئيمان ما را به آن دو بزرگوار برسانى تا مژده دهيم خود را به اينكه ما بوسيله دوستى تو حتماً پاك شده ايم * * * *
نيز آنكه بگويد: اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ
* * * * * * * * سلام بر تو اى دختر رسول خدا سلام بر تو اى دختر
نَبِىِّ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ حَبيبِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَليلِ
پيغمبر خدا سلام بر تو اى دختر حبيب خدا سلام برتو اى دختر خليل
اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ صَفِّىِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ اَمينِ اللّهِ
خدا سلام بر تو اى دختر برگزيده خدا سلام بر تو اى دختر امين خدا
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَيْرِ خَلْقِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ اَفْضَلِ
سلام بر تو اى دختر بهترين خلق خدا سلام بر تو اى دختر بهترين
اَنْبِياَّءِ اللّهِ وَرُسُلِهِ وَمَلاَّئِكَتِهِ اَلسَّلا مُ عَلَيْكِ ي ا بِنْتَ خَيْرِ الْبَرِّيَةِ
پيمبران خدا و رسولانش و فرشتگانش سلام بر تو اى دختر بهترين مخلوقات
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سِيِّدَةَ نِساَّءِ الْعالَمينَ مِنَ الاْوَّلينَ وَالاْ خِرينَ
سلام بر تو اى بانوى زنان جهانيان از اولين و آخرين
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا زَوْجَةَ وَلِىِّ اللّهِ وَخَيْرِ الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللّهِ اَلسَّلامُ
سلام بر تو اى همسر ولىّ خدا و بهترين خلق پس از رسول خدا سلام
عَلَيْكِ يا اُمَّ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ سَيِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ اَلسَّلامُ
بر تو اى مادر حسن و حسين دو آقاى جوانان اهل بهشت سلام
عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ
بر تو اى صديقه شهيده سلام بر تو اى خوشنود از خدا
الْمَرْضِيَّةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْفاضِلَةُ الزَّكِيَّةُ اَلسَّلامُ
و پسنديده حق سلام بر تو اى با فضل و پاكيزه سلام
عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْحَوْراَّءُ الاِْنْسِيَّةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقِيَّةُ النَّقِيَّةُ
بر تو اى حُوروَش از جنس آدمى سلام بر تو اى پرهيزكار پاكيزه
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمُحَدَّثَةُ الْعَليمَةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ
سلام بر تو اى هم سخن با فرشتگان و اى دانا سلام بر تو اى ستمديده اى
الْمَغْصُوبَةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمُضْطَهَدَةُ الْمَقْهُورَةُ اَلسَّلامُ عَلَيْكِ
كه حقت را بناحق بردند سلام بر تو اى ستم كشيده اى كه مقهور دشمنان گشتى سلام بر تو