پایگاه اینترنتی انهار | کتابخانه الکترونیکی انهار | گنجینه صوتی انهار
استخاره اینترنتی | مشاوره اینترنی | پاسخ به احکام شرعی | توضیح المسائل مراجع
مُوسى بِالْكَلِماتِ يا مَنْ غَفَرَ لاِدَمَ خَطيَّئَتَهُ وَرَفَعَ اِدْريسَ مَكانا
موسى (بوسيله سخن گفتن ) بدان كلمات اى كه بخشيدى بر آدم خطايش را و ادريس را از رحمت خويش به جايى
عَلِيّا بِرَحْمَتِهِ يا مَنْ نَجّى نُوحا مِنَ الْغَرَقِ يا مَنْ اَهْلَكَ عادا الاْوُلى
بلند بردى اى كه نوح را از غرق نجات دادى اى كه قوم عاد قديم را هلاك كردى
وَثَمُودَ فَما اَبْقى وَقَوْمَ نوُحٍ مِنْ قَبْلُ اِنَّهُمْ كانُوا هُمْ اَظْلَمَ وَاَطْغى
و ثموديان را باقى نگذاشتى و پيش از آنها قوم نوح را كه آنها ستمگرتر و سركش تر بودند
وَالْمُؤْتَفِكَةَ اَهْوى يا مَنْ دَمَّرَ عَلى قَوْمِ لوُطٍ وَدَمْدَمَ عَلى قَوْمِ
و دهكده هاى واژگون را بيفكندى اى كه نابودى بر قوم لوط فرستادى و هلاك كردى قوم
شُعَيْبٍ يا مَنِ اتَّخَذَ اِبْراهيمَ خَليلا يا مَنِ اتَّخَذَ مُوسى كَليما وَاتَّخَذَ
شعيب را اى كه ابراهيم را خليل گرفتى اى كه موسى را هم سخن خود ساختى و
مُحَمَّدا صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَعَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ حَبيبا يا مُؤْتِىَ لُقْمانَ
محمد صلى الله عليه و آله را حبيب خود كردى اى كه به لقمان
الْحِكْمَةَ وَالْواهِبَ لِسُلَيْمانَ مُلْكا لا يَنْبَغى لاِحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ يا مَنْ
حكمت عطا كردى و به سليمان فرمانروايى و پادشاهى آن چنانى دادى كه براى هيچكس پس از او
نَصَرَ ذَاالْقَرْنَيْنِ عَلَى الْمُلُوكِ الْجَبابِرَةِ يا مَنْ اَعْطَى الْخِضْرَ الْحَيوةَ
شايسته نبود اى كه ذوالقرنين را بر پادشاهان سركش يارى دادى اى كه به خضر آب حيات دادى
وَرَدَّ لِيُوشَعَ بْنِ نوُنٍ الشَّمْسَ بَعْدَ غرُوُبِها يا مَنْ رَبَطَ عَلى قَلْبِ اُمِّ
و براى يوشع بن نون آفتاب را پس از غروب كردن برگرداندى اى كه به دل مادر موسى آرامش بخشيدى
مُوسى وَاَحْصَنَ فَرْجَ مَرْيَمَ ابْنَتِ عِمْرانَ يا مَنْ حَصَّنَ يَحْيَى بْنَ
و دامن مريم دختر عمران را از آلودگى نگهداشتى اى كه يحيى بن
زَكَرِيّا مِنَ الذَّنْبِ وَسَكَّنَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبَ يا مَنْ بَشَّرَ زَكَرِيّا
زكريا را از گناه حفظ كردى و خشم موسى را فرو نشاندى اى كه زكريا را به ولادت
بِيَحْيى يا مَنْ فَدا اِسْماعيلَ مِنَ الذَّبْحِ بِذِبْحٍ عَظيمٍ يا مَنْ قَبِلَ قُرْبانَ
يحيى مژده دادى اى كه اسماعيل را به آن ذبح عظيم فدا فرستادى اى كه قربانى
هابيلَ وَجَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلى قابيلَ يا هازِمَ الاْحْزابِ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ
هابيل را پذيرفتى و لعنت را بر قابيل مقرر ساختى اى پراكنده كننده احزاب براى پشتيبانى محمد صلى الله
عَلَيْهِ وَآلِهِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى جَميعِ الْمُرْسَلينَ
عليه و آله درود فرست بر محمد و آل محمد و بر تمامى رسولان
وَمَلاَّئِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ وَاَهْلِ ط اعَتِكَ اَجْمَعينَ وَاَسْئَلُكَ بِكُلِّ مَسْئَلَةٍ
و فرشتگان مقرب و همه آنان كه فرمانبردارى تو كنند و از تو مى خواهم به هر سؤ الى
سَئَلَكَ بِها اَحَدٌ مِمَّنْ رَضيتَ عَنْهُ فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الاِْجابَةِ يا اَللّهُ يا
كه از تو مى كنند هر يك از آن اشخاصى كه از آنها راضى هستى و در نتيجه اجابت را برايش مسلم كردى اى خدا اى
اَللّهُ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحْمنُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا رَحيمُ يا رَحيمُ
خدا اى خدا اى بخشاينده اى بخشاينده اى بخشاينده اى مهربان اى مهربان اى مهربان
يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا ذَاالْجَلالِ وَ الاِْكْرامِ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ
اى صاحب جلال و بزرگوارى اى صاحب جلال و بزرگوارى اى صاحب جلال و بزرگوارى
بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ اَسْئَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ اَوْ اَنْزَلْتَهُ فى
بدان بدان بدان بدان بدان بدان بدان تو را مى خوانم به حق هر نامى كه خود را بدان ناميدى يا در
شَىْءٍ مِنْ كُتُبِكَ اَوِ اسْتَاْثَرْتَ بِهِ فِى عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَبِمَعاقِدِ الْعِزِّ
يكى از كتابهاى خود آن را نازل كردى يا آن را در علم غيب براى خويشتن برگزيدى و بدان وسائلى كه
مِنْ عَرْشِكَ وَبِمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَبِما لَوْ اَنَّ ما فِى الاْرْضِ
عرشت را عزت بخشيد و به منتهاى رحمت از كتابت و بدانچه ((اگر
مِنْ شَجَرَةٍ اَقْلامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ اَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ كَلِماتُ
هر درختى كه در زمين است قلم باشند و دريا با هفت درياى ديگر كه آن را كمك دهند مركب بود كلمات
اللّهِ اِنَّ اللّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ وَ اَسْئَلُكَ بِاَسْمآئِكَ الْحُسْنَى الَّتى نَعَتَّها فى
خدا تمام نمى شد براستى خدا نيرومند و فرزانه است )) و از تو مى خواهم به حق آن نامهاى نيكويت كه در
كِتابِكَ فَقُلْتَ وَلِلّهِ الاْسْمآءُ الْحُسْنى فَادْعوُهُ بِها وَقُلْتَ اُدْعُونى
قرآن توصيفشان كرده اى و فرموده اى : ((وبراى خدا است نامهاى نيكو پس او را بدان نامها بخوانيد)) و باز فرمودى ((مرا بخوانيد
اَسْتَجِبْ لَكُمْ وَقُلْتَ وَاِذا سَئَلَكَ عِبادى عَنّى فَانّى قَريبٌ اُجيبُ
تا اجابت كنم شما را)) و نيز فرمودى ((و هرگاه بندگان من از تو درباره من بپرسند پس من نزديكم و پاسخ دهم
دَعْوَةَ الدّاعِ اِذا دَعانِ وَقُلْتَ يا عِبادِىَ الّذَينَ اَسْرَفوُا عَلى اَنْفُسِهِمْ
دعاى خواننده را هنگامى كه مرا بخواند)) و فرمودى ((اى بندگان من كه بر نفس خويش اسراف و زياده روى كرديد
لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ اِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ
از رحمت خدا نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را بيامرزد و او است آمرزنده
الرَّحيمُ وَاَنَا اَسْاَلُكَ يا اِلهى وَاَدْعُوكَ يا رَبِّ وَاَرْجُوكَ يا سَيِّدى
مهربان )) و من از تو مى خواهم اى معبودم و مى خوانمت پروردگارا و اميدوار توام اى آقاى من
وَاَطْمَعُ فى اِجابَتى يا مَوْلاىَ كَما وَعَدْتَنى وَقَدْ دَعَوْتُكَ كَما
و از تو طمع اجابت دارم اى مولاى من چنانچه به من وعده داده اى و من تو را خواندم چنانچه
اَمَرْتَنى فَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ يا كَريمُ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ
به من دستور دادى پس انجام ده درباره من آن آنچه را تو شايسته آنى اى كريم وستايش مخصوص پروردگار جهانيان است
وَصَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعينَ پس ذكر كن حاجت خود را كه برآورده
و درود خدا بر محمد و آلش همگى * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
است ان شاء الله تعالى ، و در روايت مهج الدّعوات است كه نمى خوانى اين دعا را مگر آنكه با طهارت باشى .
دعاء يستشير
سيّد بن طاوس در مهج الدّعوات از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام نقل كرده است كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله اين دعا را تعليم من نمود و امر كرد مرا كه براى هر شدّت و رخا اين دعا را بخوانم و تعليم نمايم به خليفه بعد از خود و ترك ننمايم اين دعا را تا حقّ تعالى را ملاقات نمايم وفرمود كه يا على هر صبح و شام اين دعا را بخوان كه گنجى است از گنجهاى عرش الهى پس ابىّ بن كعب التماس كرد كه حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فضيلت اين دعا را بيان فرمايد حضرت بعضى از ثواب بسيار آنرا فرمود هر كه طالبست رجوع به كتاب مهج نمايد و دعا اين است :
به نام خداى بخشاينده مهربان
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ الْمُدَبِرُّ بِلا وَزيرٍ
ستايش مخصوص خدايى است كه نيست معبودى جز او پادشاه بر حق آشكار آن مدبرى كه وزير و كمك كارى ندارد
وَلا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ يَسْتَشيرُ الاْوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ وَالْباقى بَعْدَ فَنآءِ
و نه با مخلوقى از بندگانش مشورت كند، آغازى كه به وصف درنيايد و آنكه پس از فناى
الْخَلْقِ الْعَظيمُ الرُّبُوبِيَّةِ نُورُ السَّمواتِ وَالاْرَضينَ وَفاطِرُهُما
خلق باقى است آن خدايى كه مقام ربوبيتش بس بزرگ است روشنى آسمانها و زمينها و آفريننده آنهاست
وَمُبْتَدِعُهُما بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَفَتَقَهُما فَتْقا فَقامَتِ السَّمواتُ
و پديدآورنده آنهاست بدون پايه و ستون آنها را آفريد و به نحو خاصى آنها را از هم گشود پس آسمانها
طآئِعاتٍ بِاَمْرِهِ وَاسْتَقَرَّتِ الاْرضَوُنَ بِاَوْتادِها فَوْقَ الْمآءِ ثُمَّ عَلا
مطيعانه به امرش ايستادند و زمينها نيز با ميخهايش (كوهها) بر زير آب مستقر شدند سپس برآمد
رَبُّنا فِى السَمواتِ الْعُلى اَلرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى لَهُ ما فِى
پروردگار ما در آسمانهاى بلند آن بخشاينده كه بر عرش مستولى است از آن اوست هر چه در
السَّمواتِ وَما فِى الاْرْضِ وَما بَيْنَهُما وَما تَحْتَ الثَّرى فَاَنَا اَشْهَدُ
آسمانها و هر چه در زمين و هرچه مابين آن دو و آنچه در زير كره خاك است پس من گواهى دهم
بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا رافِعَ لِما وَضَعْتَ وَلا واضِعَ لِما رَفَعْتَ وَلا مُعِزَّ
كه براستى تويى خدايى كه هر چه را پست كردى كسى بلندش نتواند كرد و هر چه را بلند كردى كسش پست نتواند كرد
لِمَنْ اَذْلَلْتَ وَلا مُذِلَّ لِمَنْ اَعْزَزْتَ وَلا مانِعَ لِما اَعْطَيْتَ وَلا مُعْطِىَ
هر كه را خوار كردى كسش عزت نتوان داد و هر كه را عزت دادى كسى خوارش نتواند آنچه را دادى
لِما مَنَعْتَ وَاَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ كُنْتَ اِذْ لَمْ تَكُنْ سَمآءٌ مَبْنِيَّةٌ وَلا
جلوگير ندارد و آنچه را جلوگيرى كردى كسى نتواند بدهد و تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست بودى تو هنگامى كه نه آسمان
اَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَلا شَمْسٌ مُضيَّئَةٌ وَلا لَيْلٌ مُظْلِمٌ وَلا نَهارٌ مُضيَّئُ
ساخته اى بود و نه زمين گسترده اى و نه خورشيد درخشنده اى و نه شب تاريك كننده اى و نه روز روشنى دهنده اى
وَلا بَحْرٌ لُجِّىُّ وَلا جَبَلٌ راسٍ وَلا نَجْمٌ سارٍ وَلا قَمَرٌ مُنيرٌ وَلا ريحٌ
و نه درياى موّاجى و نه كوه استوارى و نه ستاره سير كننده اى و نه ماه تابناك و نه بادى
تَهُبُّ وَلا سَحابٌ يَسْكُبُ وَلا بَرْقٌ يَلْمَعُ وَلا رَعْدٌ يُسَبِّحُ وَلا رُوحٌ
وزان و نه ابرى بارنده و نه برقى درخشنده و نه رعدى به تسبيح غرنده و نه جانى كه
تَنَفَّسُ وَلا طآئِرٌ يَطيرُ وَلا نارٌ تَتَوَقَّدُ وَلا مآءٌ يَطَّرِدُ كُنْتَ قَبْلَ
دم زند و نه پرنده اى كه پرواز كند و نه آتشى كه روشن گردد و نه آبى كه روان گردد بودى تو پيش از
كُلِّشَىْءٍ وَكَوَّنْتَ كُلَّشَىْءٍ وَقَدَرْتَ عَلى كُلِّشَىْءٍ وَابْتَدَعْتَ كُلَّشَىْءٍ
هر چيز و همه را تو هستى دادى و بر هر چيز قادر و توانا گشتى همه اشياء را تو پديد آوردى
وَاَغْنَيْتَ وَاَفْقَرْتَ وَ اَمَتَّ وَاَحْيَيْتَ وَاَضْحَكْتَ وَاَبْكَيْتَ وَعَلَى
توانگر كنى و فقير گردانى و بميرانى و زنده كنى و بخندانى و بگريانى و بر
الْعَرشِ اسْتَوَيْتَ فَتَبارَكْتَ يا اَللّهُ وَ تَعالَيْتَ اَنْتَ اللّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ
عرش مستولى هستى پس منزهى تو اى خدا و برترى ، تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست
اَنْتَ الْخَلاّقُ الْمُعينُ اَمْرُكَ غالِبٌ وَعِلْمُكَ نافِذٌ وَكَيْدُكَ غَريبٌ
آن آفريننده مددكار فرمانت پيروز و دانشت نافذ و كيد و مكرت عجيب و غريب
وَوَعْدُكَ صادِقٌ وَقَوْلُكَ حَقُّ وَحُكْمُكَ عَدْلٌ وَكَلامُكَ هُدىً
و وعده ات راست و گفتارت درست و حُكمت عدل و داد و كلامت هدايت و ارشاد
وَوَحْيُكَ نوُرٌ وَرَحْمَتُكَ واسِعَةٌ وَعَفْوُكَ عَظيمٌ وَفَضْلُكَ كَثيرٌ
و وحيت نور و رحمتت پهناور و گذشتت بس بزرگ و فضل و كرمت بسيار
وَعَطاؤُكَ جَزيلٌ وَحَبْلُكَ مَتينٌ وَاِمْكانُكَ عَتيدٌ وَجارُكَ عَزيزٌ
و عطا و بخششت بسى فراوان و رشته توسل به تو محكم و امكان (وسائل جور كردن ) تو مهيا است پناهنده به تو نيرومند
وَبَاْسُكَ شَديدٌ وَمَكْرُكَ مَكيدٌ اَنْتَ يا رَبِّ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوى
و انتقام و كيفرت سخت و مكر و كيدت زيركانه است تو اى پروردگار من مرجع هر شكايت
حاضِرُ كُلِّ مَلاَءٍ وَشاهِدُ كُلِّ نَجْوى مُنْتَهى كُلِّ حاجَةٍ مُفَرِّجُ كُلِّ حُزْنٍ
و حاضر در هر انجمن و مطلع از هر سخن درگوشى ، حد نهايى هر حاجت ، برطرف كننده هر اندوه ،
غِنى كُلِّ مِسْكينٍ حِصْنُ كُلِّ هارِبٍ اَمانُ كُلِّ خآئِفٍ حْرِزُ الضُّعَفآءِ
توانگرى هر بينا، دژ محكم هر فرارى ، امان بخش هر ترسناك ، پناهگاه ضعيفان ،
كَنْزُ الْفُقَرآءِ مُفَرِّجُ الْغَمّآءِ مُعينُ الصّالِحينَ ذلِكَ اللّهُ رَبُّنا لا اِلهَ اِلاّ
گنج فقيران ، غمگشاى غمزدگان ياور نيكان و نيك رفتارانى اين است خدا پروردگار ما كه معبودى جز او نيست
هُوَ تَكْفى مِنْ عِبادِكَ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ وَاَنْتَ جارُ مَنْ لاذَ بِكَ
هر بنده اى از بندگانت كه بر تو توكل كند او را كفايت كنى و تويى پناه كسى كه به تو
وَتَضَرَّعَ اِلَيْكَ عِصْمَةُ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ ناصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِكَ تَغْفِرُ
پناه آورد و تضرع و زارى به درگاهت كند، نگهدار آنى كه از تو نگهدارى خواهد و يار آنى كه از تو يارى طلبد، بيامرزى
الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَكَ جَبّارُ الْجَبابِرَةِ عَظيمُ الْعُظَمآءِ كَبيرُ الْكُبَرآءِ
گناهان كسى را كه از تو آمرزش خواهد، مسلط بر همه گردنكشان برتر (از همه ) برتران بزرگ همه بزرگان
سَيِّدُ السّاداتِ مَوْلَى الْمَوالى صَريخُ الْمُسْتَصْرِخينَ مُنَفِّسٌ عَنِ
آقاى آقايان سرور سروران دادرس دادخواهان غم زداى
الْمَكْروُبينَ مُجيبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرينَ اَسْمَعُ السّامِعينَ اَبْصَرُ
غمندگان اجابت كننده دعاى درماندگان شنواترين شنوندگان بيناترين
النّاظِرينَ اَحْكَمُ الْحاكِمينَ اَسْرَعُ الْحاسِبينَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ خَيْرُ
بينايان عادلترين حاكمان سريع ترين حسابگران مهربانترين مهربانان بهترين
الغافِرينَ قاضى حَوآئِج الْمُؤْمِنينَ مُغيثُ الصّالِحينَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ
آمرزندگان برآرنده حاجات مؤ منان و فريادرس نيكان و شايستگان تويى خدايى كه معبودى
اِلاّ اَنْتَ رَبُّ الْعالَمينَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَنَا الْمَخْلوُقُ وَاَنْتَ الْمالِكُ وَاَنَا
جز تو نيست اى پروردگار جهانيان تويى آفريننده و منم آفريده شده تويى مالك و منم
الْمَمْلوُكُ وَاَنْتَ الرَّبُّ وَاَنَا الْعَبْدُ وَاَنْتَ الرّازِقُ وَاَنَا الْمَرْزُوقُ وَاَنْتَ
مملوك تويى پروردگار و منم بنده تويى روزى ده و منم روزى خور تويى
الْمُعْطى وَاَنَا السّآئِلُ وَاَنْتَ الْجَوادُ وَاَنَا الْبَخيلُ وَاَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَنَا
دهنده و منم خواهنده تويى بخشنده و منم بخيل و خسيس تويى نيرومند و منم بنده
الضَّعيفُ وَاَنْتَ الْعَزيزُ وَاَنَا الذَّليلُ وَاَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقيرُ وَاَنْتَ
ناتوان تويى عزيز و منم زبون و ذليل تويى توانگر و منم گداى نيازمند تويى
السَّيِّدُ وَاَنَا الْعَبْدُ وَاَنْتَ الْغافِرُ وَاَنَا الْمُسيَّئُ وَاَنْتَ الْعالِمُ وَاَنَا
آقا و منم بنده تويى آمرزنده و منم بدكار (شرمنده ) تويى دانا و منم نادان ، تويى
الْجاهِلُ وَاَنْتَ الْحَليمُ وَاَنَا الْعَجُولُ وَاَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَنَا الْمَرْحُومُ
بردبار و منم شتاب كار تويى بخشاينده و منم مستوجب رحمت
وَاَنْتَ الْمُعافى وَاَنَا الْمُبْتَلى وَاَنْتَ الْمُجيبُ وَاَنَا الْمُضْطَرُّ وَاَنَا اَشْهَدُ
تويى عافيت بخش و منم (بنده ) گرفتار تويى اجابت كننده و منم بنده درمانده و من گواهى دهم
بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمُعْطى عِبادَكَ بِلا سُؤ الٍ وَاَشْهَدُ بِاَنَّكَ
كه براستى تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست به بندگانت بدون سؤ ال عطا كنى و گواهى دهم كه براستى
اَنْتَ اللّهُ الْواحِدُ الاْحَدُ الْمُتَفَرِّدُ الصَّمَدُ الْفَرْدُ وَاِلَيْكَ الْمَصيرُ وَصَلَّى
تويى خداى يگانه يكتاى تنهاى بى نياز فرد، و بازگشت همه بسوى تو است و درود
اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَاغْفِرْ لى ذُنُوبى
خدا بر محمد و اهل بيت پاك و پاكيزه اش باد و بيامرز گناهانم را
وَاسْتُرْ عَلَىَّ عيُوُبى وَافْتَحْ لى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَرِزْقا واسِعا يا
و بپوشان بر من عيبهايم را و باز كن براى من از نزد خود درى از رحمت و روزى فراخ اى
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَحَسْبُنَا اللّهُ وَنْعِمَ الْوَكيلُ
مهربانترين مهربانان و حمد مخصوص پروردگار جهانيان است بس است ما را خدا و نيكو وكيلى است
وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
و جنبش و نيرويى نيست مگر به خداى والاى بزرگ .
دعاى مُجير
دعائيست رفيع الشاءن مروىّ از حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله جبرئيل براى آن حضرت آورد در وقتى كه در مقام ابراهيم عليه السلام مشغول بنماز بود و كفعمى در بلد الا مين و مصباح اين دعا را ذكر كرده و در حاشيه آن اشاره به فضيلت آن نموده از جمله فرموده هر كه اين دعا را در ايّام البيض ماه رمضان بخواند گناهانش آمرزيده شود اگر چه بعدد دانه هاى باران و برگ درختان و ريگ بيابان باشد و براى شفاء مريض و قضاء دين و غنا و توانگرى و رفع غم خواندن آن نافع است و دعا اين است :
به نام خداى بخشاينده مهربان
سُبْحانَكَ يا اَللّهُ تَعالَيْتَ يا رَحْمنُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ
منزهى اى خدا برترى تو اى بخشنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى
يا رَحيمُ تَعالَيْتَ يا كَريمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مَلِكُ
اى مهربان برترى تو اى كريم پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى پادشاه
تَعالَيْتَ يا مالِكُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا قُدُّوسُ
برترى تو اى مالك پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى مبرا از هر عيب
تَعالَيْتَ يا سَلامُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُؤْمِنُ تَعالَيْتَ
برترى تو اى سلامت بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى امان بخش برتر آمدى
يا مُهَيْمِنُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عَزيزُ تَعالَيْتَ يا
اى نگهبان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى نيرومند برتر آمدى اى
جَبّارُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُتَكَبِّرُ تَعالَيْتَ يا مُتَجَبِّرُ
با جبروت و عظمت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى داراى بزرگى و كبرياء برتر آمدى اى صاحب جلال و شوكت
اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا خالِقُ تَعالَيْتَ يا بارِئُ اَجِرْنا
پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى اى آفريننده برتر آمدى اى پديد آرنده پناه ده ما را
مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُصَوِّرُ تَعالَيْتَ يا مُقَدِّرُ اَجِرْنا مِنَ
از آتش اى پناه ده منزهى اى صورت ده برتر آمدى اى اندازه گير كارها پناه ده ما را از
النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا هادى تَعالَيْتَ يا باقى اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا
آتش اى پناه ده منزهى اى راهنما برتر آمدى اى باقى پناه ده ما را از آتش اى
مُجيرُ سُبْحانَكَ يا وَهّابُ تَعالَيْتَ يا تَوّابُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
پناه ده منزهى اى بخشنده برتر آمدى اى توبه پذير پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا فَتّاحُ تَعالَيْتَ يا مُرْتاحُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى اى گشاينده برتر آمدى اى آسايش بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا سَيِّدِى تَعالَيْتَ يا مَوْلاىَ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى آقاى من برترى تو اى سرور من پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا قَريبُ تَعالَيْتَ يا رَقيبُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى نزديك برترى تو اى مراقب اعمال بندگان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا مُبْدِئُ تَعالَيْتَ يا مُعيدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى اى آغاز كن آفرينش برتر آمدى اى بازگرداننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا حَميدُ تَعالَيْتَ يا مَجيدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى اى پسنديده برتر آمدى اى ستوده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا قَديمُ تَعالَيْتَ يا عَظيمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى ديرينه برترى تو اى با عظمت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا غَفُورُ تَعالَيْتَ يا شَكُورُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى اى آمرزنده برتر آمدى اى پاداش ده سپاسگزاران پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا شاهِدُ تَعالَيْتَ يا شَهيدُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى اى شاهد برترى تو اى گواه پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا حَنّانُ تَعالَيْتَ يا مَنّانُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ
منزهى تو اى بسيار مهربان برترى تو اى نعمت بخش پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو
يا باعِثُ تَعالَيْتَ يا وارِثُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا
اى برانگيزنده برترى تو اى ارث بر جهانيان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى
مُحْيى تَعالَيْتَ يا مُميتُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا شَفيقُ
زنده كننده برترى تو اى ميراننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى مهربان
تَعالَيْتَ يا رَفيقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا اَنيسُ تَعالَيْتَ
برترى تو اى رفيق پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى همدم برترى تو
يا موُنِسُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا جَليلُ تَعالَيْتَ يا
اى مونس پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى شوكتمند برترى تو اى داراى جمال و
جَميلُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا خَبيرُ تَعالَيْتَ يا بَصيرُ
زيبايى پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى آگاه برترى تو اى بيناى
اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا حَفِىُّ تَعالَيْتَ يا مَلِىُّ اَجِرْنا مِنَ
به كارها پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى مهربان برترى تو اى بى نياز مطلق پناه ده ما را
النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مَعْبُودُ تَعالَيْتَ يا مَوْجُودُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ
از آتش اى پناه ده منزهى اى معبود حقيقى برتر آمدى اى موجود بالذات پناه ده ما را از آتش
يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا غَفّارُ تَعالَيْتَ يا قَهّارُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
اى پناه ده منزهى اى آمرزش پيشه برترى تو اى داراى قهر و سطوت پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا مَذْكُورُ تَعالَيْتَ يا مَشْكُورُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى ياد شونده برترى تو اى سپاس دارنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا جَوادُ تَعالَيْتَ يا مَعاذُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ
منزهى تو اى بخشنده برترى تو اى پناهگاه پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو
يا جَمالُ تَعالَيْتَ يا جَلالُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا سابِقُ
اى (اصل هر) زيبايى برترى تو اى (بخشنده هر) بزرگوارى پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى سبقت گيرنده
تَعالَيْتَ يا رازِقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا صادِقُ
برترى تو اى روزى دهنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى راست گفتار
تَعالَيْتَ يا فالِقُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا سَميعُ تَعالَيْتَ
برترى تو اى شكافنده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى شنوا برترى تو
يا سَريعُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا رَفيعُ تَعالَيْتَ يا بديعُ
اى شتابنده (در اجابت ) پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى بلند مرتبه برترى تو اى آفريننده
اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا فَعّالُ تَعالَيْتَ يا مُتَعالُ اَجِرْنا
پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى كننده (آنچه بخواهى ) برترى تو اى والامرتبه پناه ده ما را
مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا قاضى تَعالَيْتَ يا راضى اَجِرْنا مِنَ
از آتش اى پناه ده منزهى تو اى داور برترى تو اى راضى پناه ده ما را از
النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا قاهِرُ تَعالَيْتَ يا طاهِرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا
آتش اى پناه ده منزهى تو اى چيره بر خلق برترى تو اى پاكيزه پناه ده ما را از آتش اى
مُجيرُ سُبْحانَكَ يا عالِمُ تَعالَيْتَ يا حاكِمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
پناه ده منزهى تو اى دانا برترى تو اى حكمران پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا دآئِمُ تَعالَيْتَ يا قآئِمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ
منزهى تو اى جاويدان برترى تو اى قيام كننده به امور خلق پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو
يا عاصِمُ تَعالَيْتَ يا قاسِمُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا غَنِىُّ
اى نگهدار برترى تو اى قسمت كننده روزى پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى بى نياز
تَعالَيْتَ يا مُغْنى اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا وَفِىُّ تَعالَيْتَ
برترى تو اى بى نياز كننده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى وفادار برترى
يا قَوِىُّ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا كافى تَعالَيْتَ يا شافى
تو اى نيرومند پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى كفايت كننده برترى تو اى شفا دهنده
اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا مُقَدِّمُ تَعالَيْتَ يا مُؤَخِّرُ اَجِرْنا
پناده ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو اى مقدم دارنده برترى تو اى عقب انداز پناه ده ما را
مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ يا اَوَّلُ تَعالَيْتَ يا آخِرُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا
از آتش اى پناه ده منزهى تو اى اول برترى تو اى آخر پناه ده ما ر از آتش اى
مُجيرُ سُبْحانَكَ يا ظاهِرُ تَعالَيْتَ يا باطِنُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
پناه ده منزهى تو اى پيدا برترى تو اى ناپيدا پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا رَجآءُ تَعالَيْتَ يا مُرْتَجى اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى اميد برترى تو اى مايه اميدوارى پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا ذَاالْمَنِّ تَعالَيْتَ يا ذَاالطَّوْلِ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ
منزهى تو اى صاحب نعمت برترى تو اى صاحب احسان پناه ده ما را از آتش اى پناه ده
سُبْحانَكَ يا حَىُّ تَعالَيْتَ يا قَيُّومُ اَجِرْنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ سُبْحانَكَ
منزهى تو اى زنده برترى تو اى پاينده پناه ده ما را از آتش اى پناه ده منزهى تو