مهدى موعود (ع ) و حكومت جهانى
مسأ له مهدى موعود - صلوات اللّه عليه - بيشتر از اين جنبه مطرح است كه او حكومت واحدجهانى اسلامى تشكيل خواهد داد، و يا حكومتهاى شرك ، كفر و طغيان به دست او از بينرفته و حكومت توحيد و عباد اللّه الصالحين به جاى آنها خواهد نشست . و به عبارت ديگر،آيات :
(وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِى الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ اَنَّ اْلاَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَالْصّالِحُونَ)⁽¹⁵⁹⁾

و:(هُوَ الَّذِى اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ...)⁽¹⁶⁰⁾

كه تا به حال به صورت وعده مانده اند، توسط وى پياده خواهند شد.
در باره اين مطلب ، دو حديث با دو عبارت از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّمنقل شده و ما ابتدا آن دو را نقل و ترجمه مى كنيم و سپس به محلهاى آنها در كتب برادراناهل سنّت اشاره خواهيم كرد.
ناگفته نماند كه : نتيجه اين بحث و ارتباط آن با بحثهاىقبل اعتقاد به زنده بودن امام زمان - صلوات اللّه عليه - است ؛ زيرا وقتى ثابت گرديدآن حضرت نهمين فرزند امام حسين عليه السّلام است و ثابت گرديد كه وى درسال 255 هجرى از مادرى به نام ((نرجس )) متولد شده است و ثابت گرديد كه او حكومتجهانى واحد تشكيل خواهد داد و هنوز تشكيل نداده و آيات قرآنى و وعده حتمى حضرت نبىاكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به صورت وعده باقى مانده است ، پس ناچار بايدمعتقد شد كه آن حضرت به قدرت خدا زنده و غايب است و هر وقت كه خدا خواست ظهورفرموده و حكومت فوق را به وجود خواهد آورد.
به عبارت ديگر: مهدى موعود عليه السّلام همان ذخيره خداست كه در آينده ، حاكميتكامل اسلام با ظهور او تحقق خواهد پذيرفت ؛ چنانكه عقيده قطعى ما شيعيان ، زنده بودنآن حضرت است .
1 - ((قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لَنْ تَنْقَضِى اْلاَيّامُ وَاللّيالِى حَتّىيَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَيْتِى يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِى

يَمْلاُها قِسْطاً وَعَدْلاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماًوَجَوْراً)).
يعنى :
((روزها و شبها به پايان نرسند تا اينكه خداوند مردى ازاهل بيت مرا كه نامش نام من است مبعوث كند، او زمين را پر ازعدل و داد مى كند چنانكه از ظلم و ستم پر شده باشد)).
2 - ((قالَ رَسُولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنْ الدُّنْيا اِلاّ يَوْمٌ واحِدٌلَطَوَّلَ اللّهُ ذلِكَ الْيَوْمَ حَتّى يَبْعَثَ فِيهِ رَجُلاً مِنْ وِلْدِى

يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِى يَمْلاُها عَدْلاً وَقِسْطاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً)).
يعنى :
((آمدن مهدى موعود چنان قطعى و حتمى است كه اگر از عمر دنيا نماند مگر يك روز، خداوندآن روز را طولانى گرداند تا در آن روز، مردى از فرزندان مرا برانگيزد كه نامش نام مناست زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد چنانكه از ستم و ظلم پر شده باشد)).
كلمه ((يملا الارض قسطاً)) كه عبارت اخراىتشكيل حكومت جهانى است در همه روايتها و كتابهايى كه ذيلاً اشاره مى شود، موجود است :
1 - مسند امام احمد بن حنبل ، ج 3 در صفحات 17، 27، 28، 36، 37، 52 و 70 از صحابىكبير ابو سعيد خدرى .
2 - اسد الغابه ابن اثير، ج 1، ص 557 در حالات جابر بن ماجد صدفى عن قيس عنجابر صدفى عن ابيه عن جدّه .
3 - مستدرك حاكم ، ج 4، در آخر كتاب : الفتن و الملاحم ، ص 557، از ابو سعيد خدرى بادو سند.
4 - تلخيص ذهبى ، پاورقى مستدرك با دو سند فوق (ج 4، ص 557)
5 - سنن ابى داوود، ج 2، كتاب المهدى ، ص 422 از على عليه السّلام و عبداللّه بن عمرو از ابو سعيد خدرى با سه سند.
6 - سنن ابن ماجه ، ج 2، كتاب الفتن ، باب خروج المهدى ، ص 1366 از عبداللّه بن عمر.
7 - نور الابصار شبلنجى ، فصلتتمة فى الكلام على اخبار المهدى ، ص 170 از على عليه السّلام و ابو سعيد خدرى وحذيفة بن يمان و جابر بن عبداللّه . و نيز از صواعق ابن حجر، تواتر حديث رانقل مى كند.
8 - سنن ترمذى ، ج 4، كتاب الفتن ، باب 52 (ماجاء فى المهدى ) ص 505 از عبداللّهبن عمر با دو سند.
9 - صواعق محرقه ابن حجر، باب : خصوصياتهم الدالة على عظيم كراماتهم ، ص 235از على عليه السّلام و ابن عباس و در ص 161ذيل آيه دوازدهم از آيات نازله در شأ ن اهل بيت عليهم السّلام تا ص 165 با شش طريق .
10 - تذكره سبط ابن جوزى ، فصلفى ذكر الحجة المهدى ، ص 326 از على عليه السّلام و عبداللّه بن عمر.
11 - البدء والتاريخ ، تأ ليف : ابن زيد بلخى ، ج 1،الفصل السابع ، ص 62 از ابن مسعود.
12 - معجم كبير طبرانى ، ج 10، ص 78 از ابن مسعود با سه سند و از عبداللّه بن عمربا چهار سند.
13 - فتوحات مكيّه ابن عمر بن محى الدين ، ج 3، باب 366، ص 106 به طورارسال مسلّم .
14 - مطالب السئول ابن طلحه ، باب ثانى عشر، ص 125 از ابوسعيد خدرى و عبداللّهبن مسعود.
15 - تذكره قرطبى ، باب منه آخر فى المهدى و صفته ، ص 615 از ابوسعيدخدرى .
16 - ذخائر العقبى ، ص 136 از على بن هلال از پدرش .
17 - فرائدالسمطين ،ج 2،ص 310،ح 561ازابوسعيدوعبداللّه بن عباس .
18 - الفتن والملاحم ابى الفداء، ج 1، فصل فى ذكر المهدى ، ص 25 از حجّاج .
19 - فصول المهمّه ابن صبّاغ ، فصل ثانى عشر، از عبداللّه عمر وابنمسعود.20كنزالعمال ، حديث 38653 از ابوسعيد خدرى و نيز در احاديث ديگر از على عليهالسّلام و ابن مسعود و غيره .
اينها كه اشاره شد به عنوان نمونه است و گر نه بيشتر از پنجاه كتاب معتبر فعلاً درنزدم موجود است و در همه آنها جمله ((يَملا اْلاَرْضَ قِسْطاً)) كه حكايت از حكومت جهانى دارد،نقل شده است . بنابراين ، مسأ له مهدى موعود - صلوات اللّه عليه - مسأ له حكومت جهانىاسلام و مسأ له آينده اسلام و قرآن مى باشد و او زنده است و ظهور خواهد فرمود.
اين بود آنچه در زمينه ((اتفاق شيعه و اهل سنّت )) در باره حضرت مهدى - صلوات اللّهعليه - به نظرمان آمده بود. وصلّى اللّه على محمَّد وآله الطاهرين والحمد للّه ربِّ العالمين.
اروميه - سيدعلى اكبر قرشى
27 ربيع الاوَّل 1411
25/8/1369
فهرست منابع و مآخذ كتاب
1 - الاتحاف بحبّ الاشراف ، تأ ليف : الشيخ عبداللّه بن محمَّد بن عامر شبراوى شافعى(متوفاى 1172 قمرى ) شبرى بر وزن كسرى موضعى است در مصر.
2 - الاَئمّة الاثنى عشر، تأ ليف : شمس الدين محمد بن طولون دمشقى ، وى از اعيان مذهبحنفيه است كه در 880 متولد شد و در 953 در سن هفتاد سالگى از دنيا رفته است .زركلى در الاعلام مى گويد: كتابى نوشته به نام ((الشذور الذهبية فى تراجم الائمةالاثنا عشر عند الامامية )).
3 - اخبار الدول و آثار الاول ، تاءليف : ابو العباس احمد بن يوسف قِرمانى (متوفاى1019 در دمشق ) قِرْمان بر وزن كرمان از آباديهاى روم است ، مذهبش دانسته نشده ولى بهطور يقين از اهل سنّت مى باشد.
4 - ارجح المطالب فى مناقب على بن ابى طالب ، تأ ليف عبداللّه بنبسمل ، ط هند، به زبان اردو.
5 - اسعاف الراغبين فى سيرة المصطفى وفضائلاهل بيته الطاهرين ، تأ ليف : ابو العرفان الشيخ محمد صبّان شافعى مصرى (متوفاى1206 هجرى )، صبّان به فتح باء به معناى صابون فروش است .
6 - الاعلام ، تأ ليف : خيرالدين زركلى .
7 - تاريخ الخلفاء، تأ ليف : جلال الدين عبدالرحمان بن ابى بكر سيوطى (متوفاى911 هجرى )، سيوط از دهات مصر است ، سيوطى از اعيان علماى شافعى مى باشد.
8 - تاريخ كامل ، تأ ليف : عزالدين ابن اثير موصلى شافعى (متولد 555 متوفاى 630هجرى در موصل ).
9 - تاريخ الخميس ، تأ ليف : حسين بن محمد بن حسن دياربكرى مالكى (متوفاى 982 درمكّه معظمه ).
10 - تاريخ مواليد الائمة ووفياتهم ، تأ ليف : حافظ بن خشّاب ، ابى محمد عبداللّه بننصر بغدادى (متوفاى 567 در بغداد).
11 - تاريخ آل محمَّد، تأ ليف : قاضى بهلول بهجت زنگه زولى شافعى .
12 - تاريخ ابن الوردى ، تأ ليف : زين الدين عمرو بن مظفّر شافعى (متوفاى 749 شامدر سال مشهور طاعون ).
13 - تاريخ ميافارقين ، تأ ليف : ابوالفضل عبداللّه بن محمد معروف به ابن ازرقفارقى (متوفاى 590 قمرى كشف الظنون ، ج 1، ص 207).
14 - تذكرة الخواصّ، تأ ليف : شمس الدين ابوالمظفر يوسف بن فرغلى سبط ابنالجوزى حنفى (متولد 581 متوفاى 654).
15 - تلبيس ابليس ، تأ ليف : جمال الدين ابوالفرج عبدالرحمان بن الجوزى البغدادى .او در مذهب ، حنبلى بود (متوفاى 597 در بغداد).
16 - سنن ابى داوود، تأ ليف : حافظ ابو داوود سليمان بن اشعث ازدى سيستانى (متولدسال 202 متوفاى 275 در بصره ) سنن او يكى از صحاح ششگانه برادراناهل سنّت است .
17 - سنن ترمذى ، تأ ليف : محدث معروف ابو عيسى محمد بن سورة الضرير (متوفاى279) سنن او يكى از صحاح ششگانه نزد برادراناهل سنّت است . ((ترمذ)) از شهرهاى ماوراء النهر در نزديكيهاى بلخ مى باشد.
18 - شذرات الذهب فى اخبار من ذهب ، تأ ليف : ابو الفلاح عبدالحىّ بن عماد حنفى(متوفاى 1089) ط بيروت .
19 - شرح نهج البلاغه ، تأ ليف : ابن ابى الحديد معتزلى (متولدسال 586 قمرى ، متوفاى 655 در بغداد) او در مذهباعتزال بود و خطاب به على بن ابى طالب - صلوات اللّه عليه - مى گويد:
وَرَأَيْتُ دِينَ اْلاِعْتِزالِ وَانَّنِى - اَهْوى لاَجْلِكَ كُلَّ مَنْ يَتَشَيَّعُ
يعنى :
((خودم در مذهب معتزلى هستم ولى به خاطر تو اى مولا! همه شيعيان را دوست مى دارم )).
20 - صحيح بخارى ، تأ ليف : ابو عبداللّه محمد بناسماعيل بن ابراهيم بخارى ، محدث معروف كه كتابش اولين صحيح از صحاح ششگانهنزد برادران اهل سنّت است (متولد 194، متوفاى 256 در روستاى ((خرتنك )) از دهاتسمرقند).
21 - صواعق ، تأ ليف : محدث شهاب الدين احمد بن حجر هيثمى مكّى ، وى از بزرگانشافعيه است (متوفاى 974).
22 - العبر فى خبر من غَبَر، تأ ليف : حافظ شمس الدين محمد بن احمد الذهبى الشافعى(متوفاى 748 قمرى ).
23 - عمدة الطالب فى انساب آل ابى طالب ، تأ ليف : ابن عقبهجمال الدين احمد بن على حسينى (متولد748،متوفاى 828 كشف الظنون ،ج 2، ص 1167).
24 - عمدة القارى فى شرح صحيح البخارى ، تأ ليف : بدرالدين محمود بن احمد العينى،، قاض القضاة (متوفاى 855 در قاهره ).
25 - غالية المواعظ، تأ ليف : ابوالبركات آلوسى ، نعمان بن محمود حنفى (متوفاى1317) ج 1، ص 78.
26 - فتح البارى فى شرح صحيح البخارى ، تأ ليف : حافظابوالفضل احمد بن على بن حجر عسقلانى ، او از اكابر شافعيه است ، (متوفاى 852)عسقلان بر وزن زعفران شهرى است از نواحى فلسطين .
27 - فرائد السمطين فى فضائل المرتضىوالبتول والسبطين ، تأ ليف شيخ ‌الاسلام ابراهيم بن محمد حمّوئى ، او از بزرگانشافعيه است (متولد644، متوفاى 730) حمّويه يكى از اجداد اوست و به او منسوب مىشود. راجع به اهل سنّت بودن او رجوع شود به تذكرة الحفاظ ذهبى ، ج 4، ص 1506والدرر الكامنه ، تأ ليف : ابن حجر، ج 1، ص 6967 و طبقات شافعيه تأ ليف عبدالرحيماسنوى .
28 - فصل الخطاب ، تأ ليف : خواجه پارسا، از بزرگان حنفى مى باشد. نامش محمد بنمحمد حافظى است (متوفاى 822 در مدينه مشرفه )
29 - الفصول المهمّة فى معرفة الائمّة ، تأ ليف : نورالدين على بن محمد بن صبّاغ مكّىمالكى (متوفاى 855)
30 - كفاية الطالب ، تأ ليف : حافظ ابو عبداللّه محمد بن يوسف كنجى شافعى (متوفاى658) در مراصد الاطلاع مى گويد: ((كُنج )) به ضماول و فتح جيم بلوكى است بين ناحيه بادغيس و مرو.
31 - كنز العمّال ، تأ ليف : على بن حسام الدين مشهور به هندى و متّقى كه از تأ ليف آندر سال 957 فراغت يافته است (متوفاى 975 هجرى )
32 - مرقاة المفاتيح ، تأ ليف : نورالدين على بن سلطان محمد هروى حنفى در شرح مشكاةالمصابيح (متوفاى 1014)
33 - مروج الذهب و معادن الجوهر، تأ ليف : ابوالحسن على بن الحسين مسعودى مسلّمالفريقين (متوفاى 346)
34 - مستدرك الصحيحين ، تأ ليف : الحافظ ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه النيشابورى(متوفاى 405 هجرى در نيشابور)
35 - المسند، تأ ليف : ابو عبداللّه احمد بن محمد بنحنبل شيبانى رئيس مذهب چهارم از مذاهب برادراناهل سنّت (متوفاى 241 در بغداد)
36 - المختصر فى اخبار البشر، معروف به ((تاريخ ابوالفداء)). تأ ليف :اسماعيل بن نورالدين شافعى (متوفاى 732)
37 - مقتل الحسين عليه السّلام ، تأ ليف : حافظ موفّق بن احمد حنفى معروف به اخطبخوارزم (متولد 484، متوفاى 568)
38 - مطالب السئول فى مناقب آل الرسول ، تاءليف :كمال الدين محمد بن طلحه عدوى شافعى (متوفاى 652 در حلب )
39 - مناقب مرتضوى ، تأ ليف : محمد صالح حسين ترمذى حنفى .
40 - مودّة ذوى القربى ، تأ ليف : سيد على بن شهاب همدانى (متوفاى 786) همه آنكتاب را حافظ قندوزى در ينابيع المودّه آورده است .
41 - نور الابصار، تأ ليف : سيد مؤ من بن سيد حسن شبلنجى شافعى ، او بعد از 1250هجرى در روستاى ((شبلنجى )) از دهات مصر به دنيا آمده و از علماى مشهور شافعى است ،خودش در اول نورالابصار به آن تصريح كرده است .
42 - وفيات الاعيان ، تأ ليف : ابو العباس شمس الدين احمد بن محمد بن ابراهيم بن ابىبكر بن خلكان اِربلى برمكى ، او از اعيان شافعيّه است و درسال 608 در شهر ((اِربل )) به دنيا آمد ودرسال 681 در دمشق از دنيا رفته است .
43 - اليواقيت و الجواهر، تأ ليف : شعرانى عبدالوهّاب احمد بن على انصارى شعرانىصوفى . او از اعيان شافعيه است و در آبادى قلقشنده مصر درسال 898 به دنيا آمده و در 973 از دنيا رفته است .
44 - ينابيع المودّه ، تأ ليف : حافظ سليمان بن ابراهيم قندوزى حنفى بلخى ، اين عالمبزرگوار در سال 1220 در شهر ((بلخ )) متولد شد و درسال 1294 در قسطنطنيه از دنيا رفت و در خانقاه مراديّه مدفون گرديد.