وصيتى كه پيش روى شماست ، از بنده ضعيف و ناتوان ، نويسنده اين حروف ، محمد فرزند مكىاست . خداى او را همچون نصوح ، توبه پذيرد؛ و از مخاطب آن ، برادران و دوستان الهى مى باشند، آنان كه براى خدا و در راه خدا با او دوست شدهاند.
نخست نفس خود را مخاطب قرار مى دهد، سپس آنان را.
اين ((وصيت نامه )) در بردارنده مطالب و معارف بلندى است .
1. تقواى الهى را فرا ديد خود قرار دهد و بر همه حركات و سكنات خويش ‍ حاكم سازد.⁽²⁾مدام در مراقبه بوده و از خدا خوف و خشيت كند. در خلوت و پنهانى از او شرم كرده ، به آنچهخوشايند او نيست آلوده نگردد.
2. در همه احوال خدا را فراياد دارد و در بيشتر اوقات با زبان ذكر او گويد.⁽³⁾
3. بر خدا توكل كرده ، كارها را به او واگذارد و در گرفتاريها و سختيها به او پناهبرد⁽⁴⁾
4. موازين و احكام دين را فراديد خويش نهاده ، مواظب باشد سر موئى از آن خارج نشود؛ زيراخروج از فرامين شريعت ، گمراهى و ضلالت را در پى آرد.
5. نوافل و مستحبات را بر اساس تلاش و توان ، فراغت و سلامتى ، زياد كند؛ بويژه نمازهاىمستحب را؛ چون نماز، بهترين عمل است . كارى پس از شناخت خدا وتحصيل معارف الهيه ، همانند نماز انسان را به خدا نزديك نمى كند. در ميان نمازهاى مستحبى ، درانجام نماز شب مراقبت ويژه كند.
6. زبان را از گناهانى همچون : پرت و پلاگوئى ، غيبت ، سخن چينى ، بيهوده گوئى نگاهدارد. از شنيدن لغو و هر آنچه بهره دينى يا دنيايى ندارد بپرهيزد و اعضاء جوارح را از آنچهناخوشايند پروردگار است بدور دارد.
7. زهد را روح زندگى اش كند، به آنچه به او مى رسد بسنده كند، روزى ازحلال خورد، تا مى تواند بى نيازى از مردم را پيشه خود سازد؛ زيرا خواهش ‍ از مردم خوارى وذلت اين دنيا را در پى دارد.
8. ياد مرگ را نصيب العين خويش كند؛ براى رسيدن آن در همهحال آماده باشد. براى اين كه ياد مرگ ، ((فراديد)) او گردد، روزى بيست مرتبه ياد مرگكند.⁽⁵⁾
9. هر صبح و شام گذشته خود را محاسبه كند، اگر رفتار نيك داشته است بر او بيفزايد؛چنانچه بدى از او سرزده است ، از او بازگردد و جبران كند.
10. با قلب و زبان ، دائم در استغفار بوده ، طلب بخشش كند.شكل آن (استغفار) چنين است :
((اللهم اغفرلى فانى استغفرك و اتوب )).
در وصيت لقمان به فرزندش آمده است : بسيار بگويد: ((اللهم اغفرلى )) ؛ زيراخداوند در شبانه روز اوقاتى قرار داده است كه در آن وقت ها، حاجات بندگان را رد نمى كند.
11. امر بمعروف و نهى از منكر را با شرايطى كه در شرع مطهر آمده است به اندازه توان ونيرو، انجام دهد.
12. برادران دينى را يار و كمك باشد، به اندازه افتادگى و نياز آنان حاجتشان را برآورد.اولاد على ((ع )) و فاطمه ((س )) را خدمت و احترامى ويژه كند.
13. قوانين و دستورات الهى را بزرگ شمارد. علماء دين را گرامى دارد. صاحبان تقوا، از مؤمنين را، احترام كند.
14. بداده خدا راضى باشد. چيزى را كه نمى داند خير او در آن است يا نه ، طلب نكند. در همهاحوال خدا را سپاسگزار باشد.
15. بهنگام پيكار و رودررويى با مشكلات مقاومت ورزد؛ زيرا صبر راءس ‍ همه امور است .⁽⁶⁾
16. براى تعجيل فرج و ظهور امام زمان ((عج ))) دائم دعا كند؛ زيرا اينعمل در شريعت اسلام ، از اهميت والايى برخوردار است .
17. اشتغال دائم به درس و بحث و ممارست با علوم را، در اين راه تدريس ، آموزش ، مطالعه ،قرائت و فراگيرى دانش پيشه خود سازد. در اين راه از سرزنش هيچكس بيم بهدل راه ندهد.
19. در همه كارها اخلاص داشته باشد و كارها را فقط براى خوشنودى خداانجام دهد؛ زيرا فقطكارهاى خالص و بى پيرايه را خدا مى پذيرد. ريا در عبادت - پناه مى بريم از آن بخدا-شرك شمرده مى شود.⁽⁷⁾
20. پيوند و ارتباط با خويشاوندان ، اگر بگونه اى فراخ نتواند به ديدار آنان برود، باعرض سلامى آنان را خوشنود سازد.
21. به زيارت برادران دينى رود. با آنان در امور دين و آخرت گفتگو داشته باشد.⁽⁸⁾
22. زياد به دنبال مباحات و رخصت ها نرود. در زندگى خود، گشادگراى نباشد. در تكاليفدينى بر خود سخت نگيرد؛ بلكه روش و مشى ميانه و استوارى را در پيش گيرد.
23. با مردم درخور فهم آنان سخن گويد و از مطالبى كه هضم آنها برايشانمشكل است بپرهيزد.
خلق و خوى خوب داشتن ، خشم را فرو خوردن ، با مردم فروتنى نمودن ، از خدا سامان خلق راخواستن و كارهاى آنان را سامان دادن را پيشه خود سازد.
24. بدون بهره دينى يا دنيايى لحظه اى از عمر خود را سپرى نكند. در همه اين كارها معيارتقوا و مراقبت پيوسته و دائم است .
سلام بر همه آنان كه اين دستور را پى گيرند. سپاس ويژه خداوند است .
درود پياپى خدا بر پيامبر اسلام و آل بزرگوار وى باد.

بسم الله الرحمن الرحيم

بر تو باد به تقواى الهى ، در پنهان و ميان جمع . خوبى را براى همه آفريدگان بخواه ،گر چه به تو بدى روا داشته باشند.
در برابر آزار ديگران ، بردبارى ورز، اگر به تو اهانت شد، يا ناسزا شنيدى ، در پاسخ ،سخنى ناروا مگو⁽⁹⁾
هنگام شعله ور شدن خشم از كلام ناپسند بپرهز، از جايت بلند شو، در مكان ديگر بنشين و خودرا به كارى ديگر مشغول كن تا خشمت فرو نشيند.⁽¹⁰⁾
مدام در فكر بهسازى آخرت و سعادت دنيا باش .⁽¹¹
در همه حال ، به خدا توكل كن و در همه مهمات به او اطمينان . بر تو باد به پاسدارى وشگرگذارى كسى كه به تو خوبى مى كند و تو را نعمت مى دهد.
از قهقه و خنده بپرهيز، زيرا غفلت آرد و دل را بميراند.⁽¹²⁾
به هر كارى مشغولى ، نماز اول وقت را ترك مكن . اگر، معاذالله ، نمازت قضا شد، در اولينفرصت جبران كن .⁽¹³⁾
در هر حال و مكان ، دانش آموز باش ، پرگو مباش ، بيشتر به شنيدن علاقه مند باش تا گفتن .با استادت مشاجره مكن و گفته هاى او را بر مگردان ، آن چه را فرا گرفتى در شب مرور كن.⁽¹⁴⁾
با قرآن ماءنوس باش . وردى از قرآن را براى خودت برگزين . اگر مى توانى قرآن راحفظ كن و اگر ممكن نيست ، هر چند آيه اى كه در توانت هست از بر كن ⁽¹⁵⁾
مبادا به گفته سخنن چينان گوش فرا دارى ؛ زيرا بدبختى بى شمارىبدنبال داردو تاءثير شومى بر نفس مى گذارد.⁽¹⁶⁾
در زيارت مشاهد مشرفه ، يا خواندن زيارت آنها، از راه دور غفلت مكن .⁽¹⁷⁾
يه هنگام تعليم و نشر دانش ، از پرگويى بپرهيز، غير علمى و بدون مستند سخن مگو. تنهاناقل سخن ديگران مناش خودت نسبت به مطالب ومسائل صاحب نظر شو...⁽¹⁸⁾
در هر روز، بيست و پنج مرتبه ((الهم اغفر للمؤ منين و المؤ منات و المسلمين و المسلمات)) را بخوان ⁽¹⁹⁾
در اين دعا، ثواب و مزدى بسيار است . پس از نماز عصر، هفتادو هفت مرتبه ذكر ((استغفار))رابخوان ⁽²⁰⁾
نيز سوره قدر و توحيد را بسيار قراءت كن .⁽²¹⁾